Deze dvd maakt deel uit van de Annie M.G. Schmidt Collectie, Deel 1, waarin ook Pluk Van De Petteflet en Ibbeltje zijn opgenomen.

FILM
Wij Vlamingen kunnen uitpakken met een resem prachtige kinder- en jeugdseries sinds de geboorte van de televisie, maar de laatste twee decennia is onze output op dat vlak maar mager. Onze noorderburen daarentegen zijn de jeugd nooit uit het oog verloren en blijven tot op de dag van vandaag investeren in goed gemaakte series voor de jongsten. Een van de beste voorbeelden hiervan is Otje, een reeks gebaseerd op het gelijknamige boek van Annie M.G. Schmidt uit 1980, die in 1998 door de Avro en Burny Bos werd geproduceerd. Alles wat kinderen fascineert is hierin aanwezig: pratende dieren, adembenemende avonturen, grappige schurken en af en toe een traan. Door met veel zorg en liefde een televisioneel vervolgverhaal uit de grond te stampen, bereiken de makers bovendien een publiek dat hun jeugdige doelgroep ver overschrijdt. Of je nu namelijk 7 of 77 bent, Otje is een absoluut plezier om naar te kijken.

Het verhaal blijft trouw aan de oorspronkelijke tekst van Annie M.G. Schmidt. Otje is een meisje van tien, een echte belhamel, die met haar vader, kok Tos, in een hotel woont. Ze kan praten met de dieren, maar niemand gelooft dat. Wanneer Tos na een zoveelste ongecontroleerde woede-uitbarsting zijn job verliest, staan de twee op straat. Wat hun situatie bemoeilijkt is dat beide geen papieren hebben, waardoor het vinden van een baan, een woonplaats of voedsel niet zo evident is. In hun pogingen alsnog papieren te bemachtigen, komen ze in aanraking met domme speurhonden, verliefde admiraals, kokette tantes en zelfs de burgemeester van Kokkelburg. En alle tegenslagen ten spijt, wordt er heel wat afgelachen tussen vader en dochter, wiens hechte band met iedere gebeurtenis nog wat nauwer wordt aangehaald.



In tegenstelling tot vele andere kinderprogramma's zijn de emoties in Otje geen opgewarmd sentiment, is de humor spits i.p.v. belegen en neemt de productie zichzelf serieus, waardoor een verrassend realisme bekomen wordt. De serie wil immers vooral een leuk verhaal goed vertellen en slaagt eclatant in die missie. Ik weet niet in welke mate er aanpassingen zijn gebeurd aan het boek – ik las het zelf nooit – maar of de lof nu Annie M.G. Schmidt of de scenaristen toekomt, geslaagd is het resultaat zeker. Het systeem van korte verhaaltjes van 25 minuten die samen één groot vervolgverhaal vormen, werkt bijvoorbeeld prachtig. Je wordt enerzijds meegezogen door de sterke narratieve drive achter de plot, maar anderzijds is er ampel tijd om stil te staan bij afzonderlijke leuke vondsten. En bij de liedjes die minstens één maal per aflevering opduiken. Met muziek van Johan Hoogeboom en teksten van Tamara Bos excelleren de songs door hun variatie, vrolijkheid en gevatte zinsneden. Alleen al voor het aanstekelijke, haast avant-gardistische Hij Doet Het Niet uit de derde episode – een zeer herkenbare, hilarisch vertolkte klaagzang over computers met kuren – maakt de serie de moeite waard om in huis te halen.

Maar er zijn nog genoeg andere redenen om Otje in je dvd-speler te steken. De vertolkingen van een eclectische cast bijvoorbeeld, die uniform uitstekend zijn. Van de jonge Anna Rats wordt gevraagd het gewicht van de reeks op haar schouders te torsen als de titulaire protagoniste. Ze doet dit met brio, vol charme, overgave en een heerlijke rebelse spirit. Als haar vader Tos is Nico De Vries de goedheid zelve, op de occasionele driftbui na. De chemie tussen beide spelers is bovendien van een zeldzaam niveau: nooit sluipt er twijfel in de kijker dat de twee een hechte familieband hebben. De nevencast wordt uitgevuld met het kruim van het Nederlandse acteerkorps. Van ex-Mevrouw Ten Kate Marjan Luif tot herkenbare karakterkoppen als Peter Bolhuis en Joost Prinsen. Ook voor de stemmen van de dieren werd een beroep gedaan op een hoop bekende Nederlanders. Die dieren worden overigens tot leven gebracht via geïnspireerd poppenspel. De poppen zien er dan niet altijd even realistisch uit, hun simpele look past perfect bij het verhaal, getuige het feit dat je de echtheid van hun bestaan als kijker nooit in vraag stelt.

Op deze dvd zijn slechts de eerste acht episodes van Otje gebundeld. De vijf resterende afleveringen zijn terug te vinden op een tweede disc, die op de markt gebracht zal worden in de Annie M.G. Schmidt Collectie, Deel 2. Dat is een slimme zet van de twee Brossen, Warner en Bos. Want iedereen die dit eerste deel in huis heeft gehaald zal de tweede schijf gegarandeerd ook kopen. Wie wil immers niet weten wat er van het papierloze Otje zal worden na het bekijken van acht episodes die bol stonden van humor, plezier, avontuur en muzikaliteit. Want wie wil niet de volledige collectie in huis halen van wat zonder overdrijven de beste Nederlandstalige jeugdreeks van het voorbije decennium is, een serie die zelfs beter is dan 99 procent van alle dramaproducties van de voorbije tien jaar.



BEELD EN GELUID
Otje was altijd bedoeld voor tv-uitzending en de kwaliteit van het beeld toont dat op sommige vlakken ook. Zo is het contrast minder goed dan het had kunnen zijn en verraadt de grijsheid van wat zwarte vlakken moeten zijn in de nachtelijke scènes de video-origine van de serie. Anderzijds springen de kleuren levendig uit je beeldbuis en is haarscherp een prima bewoording voor hoe de beelden je netvlies bereiken. Kortom: dit is een meer dan toereikende transfer. Het geluid is bovendien nog beter: extreem helder weergegeven en met een verrassende dynamiek voor een stereospoor.

EXTRA'S
Het Hoofdmenu geeft je de keuze uit twee opties. Kijken naar Otje brengt je naar de afleveringenselectie. Zingen met Otje springt rechtstreeks naar de twee dozijn liedjes uit de serie, die elk zo’n minuut duren. Opvallend is dat je ook al de liedjes kan bekijken van episodes die niet op deze eerste schijf, maar op de tweede dvd van de serie staan.

CONCLUSIE
Otje is wellicht de beste Nederlandstalige jeugdserie die de afgelopen tien jaar de beeldbuis sierde. Met een avontuurlijk verhaal, prachtige liedjes, een fantasierijk production design en onvergetelijke acteerprestaties doen de filmmakers het genie van Annie M.G. Schmidt alle recht aan. Beeld en geluid zijn bovendien van een goed niveau. De bonussectie is echter minder rijkelijk gevuld.