SERIE
Gnhèhèhèhè! Goochelaar Barbazan is eigenlijk een complete mislukkeling, van het soort dat beter zou worden opgesloten om zichzelf en zijn publiek te beschermen tegen de catastrofen die hij veroorzaakt. Elk filmpje van The Incredible Barbazan opent steevast met de Meester zelve, die in zijn woonwagen een potje zit te nietsnutten, totdat zijn assistent, de pinguïn die blijkbaar Fritz heet, hem komt halen omdat het hoog tijd is om zijn voorstelling van de avond te geven, die telkens weer plaatsvindt in een theater vlak bij waar zijn woonwagen geparkeerd staat. Wat er op het programma van de avond staat hebben we meestal dan al uitgebreid kunnen lezen op één van de spectaculaire posters die Barbazans woonwageninterieur sieren. Maar dan beklimt Barbazan het podium en dan breekt de hel los. Gnhèhèhèhè! In het beste geval mislukt zijn truc, stort zijn kaartenhuisje in elkaar, blijkt het touwtje tóch stuk of komt de cruciale kaart niet uit zijn hoge hoed te voorschijn. Erger is het wanneer hij de controle verliest over zijn vlooiencircus en de diertjes zich onder het publiek hebben gemengd. Maar dat is nog klein bier vergeleken met de 'echte' straffe stoten zoals het door een brandende hoepel springen, tot tweemaal toe levende kanonskogel spelen of zich in een killing box in twee of meerdere delen laten hakken; steevast trucs die ervoor zorgen dat ofwel het publiek in paniek het theater moet ontvluchten, ofwel de Meester-goochelaar zélf op onorthodoxe wijze het podium verlaat. Maar Barbazan blijft lachen. Gnhèhèhèhè! Een vals onhebbelijk lachje dat je normaal gezien alleen maar verwacht bij belastingcontroleurs, maar toch... The show must go on! Waarom het publiek na zovele mislukte trucs en de reputatie die Barbazan met zich meesleurt nog blijft komen is een open vraag; 'de goochelaar uitlachen' zal wel een deel van het antwoord zijn. Zelfs al waagt het publiek elke avond opnieuw haar leven door gewoon al te komen kijken...

Barbazan is de plasticine tegenhanger van Tommy Cooper, de te vroeg aan een hartaanval overleden goochelaar bij wie de trucs ook steevast mislukten. Tommy Coopers "mislukkingen" waren echter perfect ingestudeerde komische rollen, Barbazan heeft elke keer wel de intentie om een ernstige goochelact op poten te stellen, maar zijn klunzigheid, zijn vals lachje en de blikken van zijn assistent-pinguïn doen ons vermoeden dat de meest waanzinnige resultaten die de goochelaar produceert eerder een gevolg van stom toeval zijn dan van een uitgekiende strategie, en meestal al helemaal niet wat het publiek en hijzelf ervan verwacht had.

De animatiereeks werd geproduceerd door Patrick Raats en Balder Westein, die eerder al meewerkten aan de stop-motionfilmpjes van Nijntje, en die duidelijk hun mosterd gehaald hebben bij hun grote voorbeelden Nick Park en Steve Box, die Wallace & Gromit op de wereld loslieten. Qua afwerking verdient de inspanning van Raats en Westein een dikke pluim: het interieur van Barbazans trailer zien er werkelijk uit als een afgeleefd biotoop van een derderangs circusartiest die de jaren van glorie al láng voorbij is. Bovendien hebben de makers dit toch wel aardige werkje bijna geheel gefinancierd met eigen middelen, maar ze hebben er vooral uren, dagen en weken in gestoken om alles netjes op punt te krijgen.

Jammer genoeg is het meest voor de hand liggende punt van kritiek ook ineens een zeer zwaar punt van zwakte: de verhaaltjes lijken erg op elkaar, zijn tot in het oneindige uitgesponnen, en misschien wel grappig, maar niet "ha ha"-grappig, als U me begrijpt. Vooral aan dat eerste punt moet dringend gesleuteld worden: we kunnen nù bijna op de seconde tellen hoeveel tijd Barbazan eerst zit te lummelen in zijn wagen, vervolgens door Fritz uit zijn biotoop wordt gerukt en op het podium wordt gesleurd, en dan volgt meestal een reeks redelijk voorspelbare slapstick-antics. Na één of twee afleveringen is de gimmick eraf. Het had allemaal wat meer en stouter gemogen, en het tempo had gerust wat hoger mogen liggen. De makers hoopten misschien dat de claynimation-figuurtjes genoeg intrinsieke charme zouden hebben om de kijker te charmeren. Bij Wallace & Gromit lukte dat, zelfs in de kortfilmpjes over het duo, maar Barbazan is te steriel, te ééndimensioneel en hij heeft niet dé vonk die andere cartoonfiguurtjes onmiddellijk tentoonspreiden, en hetzelfde kan gezegd worden over zijn pinguïn. Zeer goed idee, zeer ambachtelijk uitgewerkt maar volgende keer misschien een goeie scriptschrijver onder de arm nemen?

BEELD EN GELUID
De Dolby Surround 2.0-track is meer dan adequaat genoeg voor een animatiereeks waarin eigenlijk geen dialogen verweven zitten; de makers van The Incredible Barbazan mikten duidelijk op een internationaal publiek en universele humor, alhoewel de aankondigingen van de stunts van Barbazan altijd wel op Engelse posters terug te vinden zijn. De muziek - een paar standaard-riedeltjes die bij een goochelnummer horen - en het applaus of het gejoel van het publiek (meestal het laatste) maakt de geluidstrack af. De kleuren van deze stop-motion poppenserie zijn helder en vibrant, alleen in de donkere scènes buiten is het detail soms wat vaag, en zien we niet altijd duidelijk in wat voor een donker steegje de in brand staande Barbazan nu weer belandt na het uitvoeren van zijn truc.

EXTRA'S
De tweede disc herbergt onder meer een "achter de schermen"-sectie die aanvangt met ene making-of documentaire van een tiental minuten, zonder commentaar, waarbij we zien hoe de tovenaar Barbazan wordt gemaakt uit stukjes ijzerdraad en een soort zelfgemaakte plasticine. Een bijpassende fotogalerij bevat nog wat foto's van onder meer de decorbouw, een minuutje verwijderde scènes en vijf minuten aan even commentaarloos materiaal waarin de scènes worden geïllusteerd waarbij onmogelijk de plasticine ventjes op een decor kunnen blijven staan, onder meer in de scène waarin Barbazan zichzelf uit een kanon schiet. Het resultaat blijkt tot stand te komen door een mengeling van CGI en green screen-shots. De blooper reel in de volgende sectie is eerder een flauw filmpje van één minuut waarbij enkele bloopers in scène worden gezet. Hoe maak je overigens in godsnaam bloopers in een animatiefilm over een goochelaar die per definitie toch alles al laat mislukken? Een volgende fotogallerij herbergt alle posters die Barbazan in zijn woonwagen heeft hangen, waarop hij zijn grootse goocheltrucs wereldkundig maakt. Dan krijgen we nog een trailer van één minuut die moedwillig lijkt op de fameuze Amerikaanse trailers met MPAA-keuringskenmerken erop. De gebruikte stukjes muziek kan je ook nog eens apart laten spelen op een virtuele oude grammofoon. Alle extra's hadden echter perfect mee op de eerste disc kunnen staan.

CONCLUSIE
Dit eerste seizoen met 13 afleveringen van The Incredible Barbazan kunnen wel eens een glimlach op ons gelaat tonen, en ik heb alle sympathie voor de makers, maar ze zullen een tandje moeten bijsteken. De technische presentatie van deze dvd is goed, alhoewel extra's en filmpjes allicht op één disc hadden gepast.