FILM
Een film over een comeback groeide vorig jaar uit tot hét comebackverhaal van het jaar. Als uit de dood herrees immers een acteur van wie velen het bestaan al waren vergeten en vooral van wie velen niet meer wisten dat hij een steengoede vertolker kon zijn als hij ergens zijn zinnen op zet. De acteur is Mickey Rourke, de film The Wrestler. Op het eerste gezicht is de prent niet meer dan de zoveelste film waarin een oudere sporter de kans krijgt zich nog één keer te bewijzen en met zichzelf in het reine te komen na jaren in de wildernis, de regisseur speelt ook geregeld leentjebuur bij beproefde Hollywood-recepten. Maar het happy end smaakt een stuk wranger in de handen van cineast Darren Aronofsky: de protagonist benoemt wel de demonen die hem ooit uit de gratie deden vallen, maar is hij als puntje bij paaltje komt een andere, betere man geworden?




Nu is Randy 'The Ram' Robinson van nature de slechtste nog niet. Hij stelt alleen keer op keer de verkeerde prioriteiten. Toen hij op het einde van de jaren tachtig mee profiteerde van de stevige hausse van het Amerikaanse worstelen, had hij bijv. meer oog voor geld, drugs en de occasionele scharrel dan voor zijn gezin of zijn toekomst. Daarom spendeert hij nu zijn dagen aan een uitzichtloze job achter de toonbank van de charcuterieafdeling van een warenhuis en woont hij in een aftandse trailer waarvan hij nauwelijks de huur kan betalen. Zijn dochter heeft hij in geen jaren gezien. In de weekends probeert hij tevergeefs de glorie van weleer te herbeleven bij lokale worstelmatchen waarin het er geregeld bloedig aan toe gaat. Wanneer Randy gevraagd wordt om aan te treden in een goed betaalde reüniematch, grijpt hij dan ook de kans om fouten uit zijn verleden goed te maken. Maar of zijn dochter zit te wachten op de excuses van haar vader is nog maar zeer de vraag.




Het hart draagt The Wrestler zonder twijfel op de juiste plaats. De prent schetst een eerlijk portret van een man die heel wat complexer is dan zijn worstelroots doen uitschijnen. Ja, regisseur Aronofsky en scenarist Robert Siegel grijpen geregeld terug naar clichés - het gebruik van doping, een tikkende gezondheidsklok, de stripper met het gouden hart - maar het detail waarmee ze de wereld van het amateurworstelen neerzetten, bedekt de formulaire verhaalstructuur met de mantel der liefde. Deels is dat ook omdat Aronofsky Randy letterlijk op de huid zit. Hij hanteert een documentaire-achtige stijl die veel doet denken aan de films van de broers Dardenne. Opvallend hierbij is dat de camera de protagonist(en) vaak langs achter toont, wat de mystiek die om Randy The Ram hangt nog lijkt te vergroten. Voor Aronofsky betekent deze geslaagde aanpak een radicale breuk met zijn grondig geconstrueerde kadrages van weleer. Ook voor de cineast betekent The Wrestler overigens een comeback na het lauw onthaalde The Fountain.




Maar dit is en blijft de Mickey Rourke-show. Het hoofdpersonage leunt zo dicht tegen het karakter van de acteur - getalenteerd, maar eigenzinnig en egoïstisch - dat je zou kunnen zeggen dat Rourke geboren was om deze rol te spelen. Je merkt aan de performance dat de woorden die uit Randy's mond rollen ooit - in lichtjes andere bewoordingen - ook in Rourkes leven een cruciale rol speelden. Dit grondt de vertolking in de realiteit, waardoor de kijker zich nauw verbonden voelt met de protagonist. Het zou echter de rest van de cast oneer aandoen om enkel Mickey Rourke te vernoemen. Marisa Tomei - als het strippervriendinnetje van Randy - bewijst eens te meer als actrice te rijpen met de jaren. Het cliché van de onzedige vrouw met het gouden hart omzeilt ze handig in een performance die gelijke tred houdt met die van Rourke. De derde essentiële poot van het acteertriumviraat in The Wrestler is Evan Rachel Wood die als Randy's dochter zowel breekbaarheid als haar waarschijnlijk genetisch bepaalde eigenzinnigheid tentoonspreidt. De nevenacteurs hebben allemaal intrigerende karakterkoppen. In de worstelscènes worden Randy's opponenten allemaal vertolkt door échte worstelaars, wat het realisme ten top drijft.




Niettemin kan The Wrestler niet volledig overtuigen. Het verhaal dat Darren Aronofsky op het scherm tovert, heeft daarvoor te weinig originele ideeën en teert vooral op de acteerprestaties en de visuele en auditieve sfeer. Daarmee komen de makers al een heel eind, maar het verhindert niet dat de prent minstens 20 minuten te lang is en dat de nochtans potentieel sterke climax je er enkel aan herinnert dat het meer dan 30 jaar oude Rocky met nagenoeg dezelfde formule emotioneel een grotere impact heeft. Je kan je dan ook niet van de indruk ontdoen dat het comebackverhaal dat begin 2009 alle showbizzpagina's beheerste, meer kan bekoren dan The Wrestler zelf.

BEELD EN GELUID
Het is niet gemakkelijk om de beeldkwaliteit van The Wrestler goed in te schatten. De film is immers gedraaid op korrelige pellicule zodat je onmogelijk kan vaststellen hoeveel grain het resultaat is van de transfer en hoeveel er oorspronkelijk in de film zat. De kleurenbalans is echter naturalistisch en aangenaam, terwijl ook de scherpte en het contrast zonder meer degelijk zijn. Dat DFW de prent op een enkelvoudig gelaagde schijf perste, doet echter vermoeden dat het beeld niet optimaal is. De soundtrack gebruikt alle boxen efficiënt tijdens de gevechten, maar beperkt zich grotendeels tot de voorste speakers tijdens de karakterscènes. De mix klinkt zeer aangenaam in de oren.




EXTRA'S
De bonussectie van deze Blu-ray stelt enigszins teleur, zeker omdat een aantal extra's ontbreken uit edities die in andere landen zijn uitgebracht. Within The Ring (43 min.) is nog een degelijke making of, maar de Interviews met de regisseur en ster van de film (in totaal bijna anderhalf uur!) overstijgen nooit het nietszeggende niveau van een Rode Loper-reportage. Afrondend bevat de schijf vijf trailers voor andere DFW-prenten.

CONCLUSIE
The Wrestler is op zich al een oerdegelijke film, maar krijgt extra glans door een carrièredefiniërende vertolking van Mickey Rourke. Zijn performance is moedig, onorthodox en innemend en maakt zo de voor de overige iets te formulaïre prent een stuk interessanter. Beeld en geluid halen een goede kwaliteit op deze dvd, maar liefhebbers van uitmuntend bonusmateriaal blijven in de kou staan.