Deze film maakt deel uit van The Definitive Ealing Studios Collection waarin ook volgende films zijn opgenomen: Kind Hearts And Coronets, Went The Day Well?, Nicholas Nickleby, The Lavender Hill Mob, Hue And Cry, The Man In The White Suit, Dead Of Night, The Ladykillers, Passport To Pimlico, Whisky Galore!, The Magnet, The Titfield Thunderbolt, The Maggie, Scott Of The Antarctic en It Always Rains On Sunday.

FILM
Ealing Studios is nooit dichter bij het maken van een musical gekomen dan met Champagne Charlie. De prent vertelt het min of meer ware verhaal over de 'music halls' die in de jaren zestig van de 19de eeuw grote furore maakten in Londen. De bezoekers werden er getrakteerd op makkelijk mee te zingen deuntjes over het goede leven en de actualiteit terwijl ze copieuze hoeveelheden voedsel en drank tot zich konden nemen. Het titelpersonage (echte naam: George Leybourne) arriveert in het begin van de film in Londen om zijn broer een job als bokser te bezorgen, maar als een pubeigenaar hoort hoe goed hij kan zingen, krijgt George 1 pond per week om liedjes te komen zingen. Al snel stijgt zijn reputatie in de hoofdstad en beetje bij beetje werkt hij zich op in de music halls, tot hij de headliner is in een van de twee grootste tenten. Zijn tegenpool in die tweede populaire uitgaansgelegenheid, The Great Vance, kan daarmee niet lachen: er volgen voortdurende venijnige woordenwisselingen, verwijten van plagiaat en zelfs een duel. Maar wanneer een groep theatereigenaars - jaloers op het succes van de zanggelegenheden - een verbod op music halls door het parlement wil krijgen, slaan Champagne Charlie en The Great Vance de handen in elkaar om de sluitingen te voorkomen.

Hoewel de prent behoorlijk wat literaire vrijheden neemt t.o.v. de realiteit, schetst Champagne Charlie toch een mooi beeld van de rivaliteit tussen twee performers in het Victoriaanse tijdperk. De makers gebruiken grotendeels liedjes die effectief in de jaren 1860 op het podium gebracht werden en dankzij een somptueus setdesign en dito kostuums komt de periode schitterend tot leven. Een manco is wellicht dat de film nauwelijks aandacht heeft voor de sociale wantoestanden van Dickensiaans Londen, iets waarvoor de makers ook in de jaren veertig op de vingers werden getikt. Maar dat is muggenziften, want de prent speelt zich nu eenmaal af in een rijker milieu dat schaars bevolkt is met armoezaaiers of lieden uit de werkende klasse.

Bovendien focust Champagne Charlie zo nadrukkelijk op de twee protagonisten en hun muzikale genialiteit dat plot en milieu bijzaak zijn. Zowel Champagne Charlie als The Great Vance scoorden grote successen in de jaren 1860 en ook hun rivaliteit is gegrond in de realiteit, maar het is twijfelachtig of beiden zo charismatisch waren als in de film. Tommy Trinder, zelf een gevierd performer, is ideaal gecast als de volkse jongen die zich niets van conventies aantrekt maar toch de top bereikt. Als kijker kan je je geen beter personage voorstellen om je mee te identificeren. Stanley Holloway is Trinders tegenpool: iemand die ook talent te over heeft, niet vanuit de buik, maar vanuit het financieel ingestelde hoofd denkt. In de loop van de film vonkt het wanneer een van beiden het podium opstapt om een song ten gehore te brengen. Absoluut hoogtepunt is een sequentie van bijna tien minuten waarin het duo elkaar de loef probeert af te steken met steeds aanstekelijkere liederen over verschillende alcoholsoorten. Bier, gin, port , rum en natuurlijk champagne passeren de revue in ingenieuze songteksten die barsten van de leuke rijmpjes en die een ongekend joie de vivre uitstralen.

Een goede musical heeft echter meer nodig dan getalenteerde performers en makkelijk mee te zingen songs. Op technisch vlak is het een van de moeilijkste genres om onder de knie te krijgen. Daarom is het maar goed dat Alberto Cavalcanti zich al regisseur over de film ontfermde. De op jonge leeftijd naar Europa uitgeweken Braziliaan is qua pure filmkunde de meest getalenteerde cineast die aan het werk was in Ealing Studios. Het is zijn verdienste dat Champagne Charlie op het vlak van productiewaarde niet hoeft onder te doen voor de musicals die MGM op hetzelfde moment aan de andere kant van de oceaan aan de lopende band afleverde. Het tempo van de prent slabakt nooit, de liedjes worden met veel gevoel voor theatraliteit in beeld gebracht en de afwisseling van beeldkaders is grootse klasse. Bovendien toont Cavalcanti dat je geen Technicolor of ingenieuze dansroutines nodig hebt om een bruisend muzikaal spektakel op poten te zetten.

Wanneer je de catalogus van een filmstudio bekijkt, zitten er altijd talloze films tussen waarvan je je de vraag stelt hoe men ze ooit kon maken of waarom ze succes hadden. Maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door die zeldzame parels die je ontdekt. Champagne Charlie is zo'n parel: een film waarvan ik voordien nog nooit had gehoord, maar die me dankzij deze Ealing Collection nog lang zal heugen. De prent is een must-see voor iedereen die ook maar een beetje houdt van musicals of van klassiek filmmaken zoals dat vandaag de dag nauwelijks nog bestaat.

BEELD EN GELUID
Niet alleen de kwaliteit van de film zelf is een aangename verrassing, ook de beeldtransfer is een ware revelatie. Grain is weliswaar geregeld aanwezig, maar minder dan je zou vdermoeden. Bovendien zijn de scherpte, het contrast en de zwartniveaus van een kwaliteit die ongewoon hoog ligt voor een zo goed als vergeten film uit de jaren veertig. De beeldtransfer kan zich kortom meten met de betere releases van jarenveertigfilms. Over de soundtrack kan ik niet zo superlatief zijn, maar het monospoor klinkt niettemin prima en laat de vreugde die uit de songs naar voren komt treffend uit de boxen schallen.

EXTRA'S
De schijf bevat een beperkte selectie extra's. Naast een korte Video Introduction (4 min.), waarbij de achtergrond van het verhaal en van de film uit de doeken gedaan wordt, telt de disk een vijftal Cross-promotionele Trailers en een korte Affichegalerij.

CONCLUSIE
Champagne Charlie is een vergeten pareltje uit de geschiedenis van Ealing Studios. Deze verrukkelijke muzikale komedie schetst een prachtig beeld van Victoriaans Londen, gezien door de ogen van de destijds immens populaire music halls. De performances zijn top en de songs spoken nog dagen door je hoofd. De beeldkwaliteit op dvd is daarenboven uitstekend. Ook de soundtrack klinkt meer dan degelijk, maar de bonussectie laat wat te wensen over.