FILM
Toen Steven Spielberg in 1975 met zijn witte haai het bioscooppubliek de angst van z'n leven bezorgde, ging eveneens het Jaws-boek van Peter Benchley als zoete broodjes over de toonbank. Columbia Pictures was dan ook enorm enthousiast toen ze de rechten van zijn andere roman The Deep kon kopen. Net als het beroemde haaienepos gaat ook dit verhaal over de gevaren van de zee en dus hoopte men dat The Deep net als Jaws een gigantisch kassucces zou worden. Alhoewel The Deep geen kanjer werd zoals het Spielberg-meesterwerk, haalde de film in 1977 toch moeiteloos de top 10 van de meest bezochte prenten van dat jaar. Bijna drie decennia later brengt Sony de Blu-ray-versie uit, en jawel, de film is gedateerd en moet daarom zeer veel van zijn toenmalige charme inboeten.

Het verhaaltje kon zo uit Kapitein Zeppos worden geplukt en het is een raadsel hoe schrijver Benchley met dergelijke rommel wereldwijd de boekenmarkt veroverde. Gail Berke (Jacqueline Bisset) en David Sanders (Nick Nolte) zijn een gelukkig koppeltje dat z'n vakantie op Bermuda doorbrengt. De twee zijn verwoede duikers en natuurlijk is deze plek het ware paradijs voor de liefhebbers van deze sport. Omdat Bermuda het kerkhof van de zee is, liggen er daar heel wat wrakken op de zeebodem en gaan duikers op zoek naar een verloren schat. Meteen hebben Gail en David het geluk aan hun zijde, want tijdens de eerste duikronde vinden ze een oud Spaans medaillon. Henri Cloche (Louis Gossett Jr) toont zeer veel interesse in deze archeologische ontdekking, doch wimpelt het verliefde koppel de opdringerige figuur af. Als ze de volgende ochtend opnieuw de zee induiken ontdekt het duo algauw de ware reden waarom Cloche alles over de vondst wilde weten, in de buurt van het oude Spaanse schip ligt namelijk nog een ander wrak dat een groot fortuin aan morfine aan boord heeft.

Destijds werd heel wat ophef gemaakt over Jacqueline Bissets verschijning, de ster uit Truffauts La Nuit Américaine loopt namelijk de hele tijd met een nat T-shirt rond waardoor ze één van de grootste sekssymbolen van dat jaar werd. Nadien verdween de actrice wat in de vergeethoek, want op The Greek Tycon en Under The Volcano na, belandde ze alleen nog in kleine producties die amper de bioscoopzalen haalden. Nick Nolte daarentegen die het grote publiek kende uit Rich Man, Poor Man (in de Benelux bekend als The Jordaches) werd een gigantische ster die sindsdien de ene hit na de andere scoorde. Ook voor regisseur Peter Yates was The Deep een keerpunt. De regisseur die in 1968 nog de alom bejubelde Steve McQueen-klassieker Bullit draaide, bracht daarna alleen nog geld in het laatje met Krull (een gedateerde fantasyfilm die de filmliefhebbers vooral kennen door zijn slechte decors en debiele acteerprestaties).

Jaren later is The Deep een vervelend filmpje geworden. De filmposter lijkt wel als twee druppels water op die van Jaws, toch is de gevaarlijke oceaan het enige wat de twee films (op Benchley na) met elkaar gemeen hebben. Het monster in dit duikepos is zowel een afgrijselijke murene (een palingachtige vis) als de gemene boef Henri Cloche die wordt vertolkt door Louis Gossett Jr.,een acteur die menig cinefiel zich voor altijd als sergeant Emily uit An Officer And A Gentleman zal herinneren. Gossett mag dan wel beweren dat hij voor deze rol alles uit de kast haalde, toch blijft zijn vertolking oppervlakkig en bijna lachwekkend. Nolte lijkt zich steendood te vervelen en Bisset is niet bepaald een actrice die een publiek twee uur lang kan boeien, zelfs niet met een doorweekt T-shirt! De grootste boosdoener is evenwel de oersaaie regie van Yates. De man mag er misschien trots op zijn dat hij bijna de gehele film op de zeebodem heeft gedraaid zonder veel beroep te doen op dubbelgangers, toch is het resultaat niet meer dan een gedateerde documentaire. Het hart van fervente diepzeeduikers zal misschien sneller kloppen bij het zien van de onderwaterbeelden, cinefielen denken wellicht aan dezelfde verveling die ze ervoeren bij het bekijken van  Le Grand Bleu van Luc Besson is.

BEELD EN GELUID
De film is mooi gerestaureerd waardoor de meeste filmgrain is verdwenen, doch zal de beeldkwaliteit de meeste filmfans ontgoochelen. Van een film die zich onder water afspeelt, verwacht je immers de best mogelijke kwaliteit en dat is helaas niet het geval op dit schijfje. De kleuren zijn lelijk, de special effects slaapwekkend en de zeemonsters zijn net als Jaws uit plastic gemaakt, alleen kun je dat in The Deep duidelijk zien! Het geluid is heel wat beter en vooral de soundtrack is er eentje om te koesteren, het is namelijk één van John Barrys laatste meesterwerken geworden.

EXTRA'S
Naast saaie verwijderde scènes is de enige extra op deze Blu-ray de 48 minuten durende documentaire The Making Of The Deep. Veel leer je niet bij uit deze reclamefim (want dat is het!) die wordt gepresenteerd door Robert Shaw. Zo kom je bijv. te weten dat Peter Yates helemaal niet van plan was om de rol aan Bisset te geven, de actrice stond er namelijk om bekend dat ze niet graag het water inging. Er wordt eveneens aandacht geschonken aan de productieproblemen. De opnames van deze film duurden 151 dagen en ofschoon alles werd opgenomen in 's werelds grootste onderwaterset (met een inhoud van vier miljoen zeewater!) was de temperatuur de grootste spelbreker. In november zakte de temperatuur tot 19 graden en dat is echt wel zeer koud om te duiken! Het grootste probleem voor de kijker is evenwel de belabberde beeldkwaliteit van deze extra, want alhoewel er een Blu-ray in je lader zit, lijkt het erop alsof je de hoogdagen van goedkope vhs-opnames herbeleeft.

CONCLUSIE
The Deep is een gedateerde avonturenfilm met te weinig actie, inhoud en spanning. Hij zal de kijker geen twee uur kunnen boeien en zelfs het sexy lijf van Bisset kan daar niks aan veranderen.