SERIE
De Kloot moet dood. Jean-Claude Delcorps (Dirk Roofthooft) is een ongemitigeerde klootzak die niets liever doet dan zijn familieleden op stang te jagen en mensen te treiteren. Zijn vrouw Goedele Goethals (Inge Paulussen) ziet haar man en hun dochter Bloeme (Emilia Florentie) graag, maar de sloor moet elke dag opnieuw zijn vulgaire apenkuren verdragen. Goedeles oudste zus Eva (Barbara Sarafian) heeft op negentienjarige leeftijd het gezin moeten leiden na het schielijk overlijden van hun ouders, en de vijf zusters Goethals zijn altijd onafscheidelijk geweest totdat Jean-Claude Goedeles band met haar zusters heeft losgeweekt. De vier zussen van Goedele, Eva, Veerle (Kristine Van Pellicom), Birgit (Ruth Bequart) en Rebekka (Maaike Neuville), zijn het beu dat hun zus geterroriseerd wordt door de Kloot, en ze besluiten dat ze hem gaan proberen om zeep te helpen. Proberen, want smeerlappen zoals de Kloot hebben een engelbewaarder apart, en de opeenvolgende pogingen van de dames om hem naar de eeuwige jachtvelden te sturen mislukken allemaal jammerlijk. Bovendien wordt de collateral damage die ze daarbij aanrichten alsmaar grotesker en onoverzichtelijker: er vallen slachtoffers bij hun moordpogingen, maar jammer genoeg is geen van die slachtoffers de Kloot. Ze hebben overigens ook allemaal een persoonlijk motief om hun schoonbroer te laten creperen. Eva is na een miskraam onvruchtbaar geworden, heeft een depressie achter de rug en is samen met de Kloot in de running voor een promotie op het werk. Birgit is bij een ongeval veroorzaakt door de onachtzaamheid van de Kloot een oog kwijtgeraakt, en heeft daardoor haar carrière als professionele kruisboogschietster, waarin ze Europees kampioene was, aan de wilgen moeten hangen. Veerle rijdt een scheve schaats met Ben (Tibo Vandenborre), iemand die ze heeft leren kennen op de cursus fotografie. De Kloot is daar achter gekomen, en hij dreigt ermee om Veerles man Wouter (Mathijs Scheepers) de waarheid te gaan vertellen. Rebekka zit zwaar in de financiële problemen nadat de Kloot haar niet langer geld wil lenen voor het massagesalon dat ze graag uit de grond zou stampen.




De reeks opent met een dag op het einde van oktober, waarop de Kloot begraven wordt. Twee van de agenten van het filiaal waar Jean-Claude een levensverzekering had afgesloten, de broers Matthias (Geert Van Rampelberg) en Thomas (Robbie Cleiren) Dewitt hebben net een bolwassing gekregen van het hoofdkantoor dat ze de laatste tijd te veel schadegevallen hebben moeten uitkeren - allemaal, zo blijkt, het gevolg van de pogingen van de Goethalsen om de Kloot te liquideren. Tenzij ze kunnen voorkomen dat voor de dood van de Kloot de levensverzekering moet uitbetaald worden, zal het hoofdkantoor hun licentie intrekken. Veertien dagen hebben ze om de zussen Goethals het vuur aan de schenen te leggen en de waarheid omtrent het overlijden van hun schoonbroer op te graven. Ze bijten zich als bloedhonden vast in het dossier. Maar wie heeft de Kloot nu feitelijk vermoord? De zussen doen hun best om de lippen stijf op elkaar te houden. Er komen echter barstjes in het front: Rebekka begint namelijk een relatie met Matthias, en alhoewel ze initieel afspreken om zaken en hun liefdesleven geschieden te houden, hangt het nakende faillissement van Dewitt Verzekeringen als een zwaard van Damocles boven hun hoofd.




Het mag een mirakel heten dat ik voor het eerst een televisiereeks heb mogen aanschouwen die geproduceerd is door VTM waarvan ik niet spontaan ga kokhalzen. Meestal is het op de commerciële zenders van Vlaanderen bittere armoe troef; de meeste fictie die ze produceren zijn gewoon verkapte reclamespots voor meubelwinkels, die bol staan van het product placement, en waarbij de werkloze helft van het Vlaamse acteursgilde mag opdraven, aangevuld met het soort acteurs dat in normale omstandigheden hun parochiezaal niet mag verlaten. Met Clan is de bliksem nochtans toch ook eens ingeslagen in de Medialaan in Vilvoorde: enerzijds heb je een redelijk stevige maag nodig om de perverse pesterijen van de Kloot in de slokdarm te houden, en heb je niets dan sympathie voor de nogal grafische moordpogingen van de zussen, alhoewel Dirk Roofthooft niet helemaal afschildert als een onmens en hij au fond zijn familie wel graag ziet maar door zijn gebrek aan empathie zich telkens weer gedraagt als een holbewoner.




De vijf actrices die de zussen Goethals incarneren zijn stuk voor stuk rastalenten, maar met kop en schouders steekt Inge Paulussen er bovenuit als de wat seutige Goedele, die helemaal niet lijkt op de frisse verschijning van het personage van Sam De Koninck dat ze vertolkte in de VRT-detective Witse. Qua kwaliteit moet Clan niet onderdoen voor wat er gewoonlijk aan de Reyerslaan geproduceerd wordt, maar in vergelijking tot pakweg Quiz Me Quick is het scenario iets stouter en gedurfder. Het scenario is compleet dichtgetimmerd; alhoewel er een paar burleske wendingen in zitten, zit er toch geen kiertje of spleetje in, en enkele schijnbaar onbenullige details in de eerste afleveringen blijken van cruciaal belang bij het antwoord op de vraag wie nu uiteindelijk de Kloot naar de eeuwige jachtvelden heeft gestuurd. Twee tijdlijnen lopen door elkaar: eentje begint bij de begrafenis van de Kloot op 31 oktober en eindigt een veertiental dagen later; hierin zien we vooral hoe de twee gebroeders Dewitt één voor één de zussen op de rooster leggen. Daarnaast krijgen we een chronologisch overzicht van het nieuwjaarfeestje bij de familie Goethals op 1 januari, wanneer Eva en Birgit in een dronken bui voor het eerst de mogelijkheid opperen om de Kloot te liquideren, tot aan zijn eigenlijke dood. De manier waarop de twee verhalen door elkaar zijn geweven is ingenieus, en toch niet te verwarrend, waarbij de manier waarop we te weten komen wat de zussen allemaal hebben uitgespookt parallel loopt met wat de Dewitts er allemaal over kunnen uitvlooien. De parallelle montages zijn fijn uitgekiend en de beeldregie getuigt van vakmanschap. De dialogen zijn voortdurend op het scherp van de snee, en de verhaallijn is meeslepend; ware het niet dat ik nog een voltijdse job uitoefen en mijn recensiewerk enkel 's avonds uitvoer, zou ik de reeks waarschijnlijk hebben uitgekeken in minder dan de 3 dagen die ik nu nodig heb gehad.




BEELD EN GELUID
Over het algemeen is de beeldkwaliteit van deze reeks zeer goed: vooral de heldere en stabiele kleurpaletten zijn een lust voor het oog. In de donkerdere scènes, zoals de diverse strapatsen die zich 's nachts afspelen in de buurt van een welbepaalde chalet in de Ardennen. Er is maar één ding op de reeks aan te merken, en het situeert zich rond de 40ste minuut in de vierde aflevering Hoogspanning. Er is daar iets danig mis met de compressie: gedurende ongeveer 30 seconden zit er een zwaar compressieprobleem, waardoor het beeld enorm schokkerig wordt. Ik wil nu niet de anders puike beeldkwaliteit volkomen gaan afstraffen voor één misstap, maar ik kan ook niet doen alsof ik het niet gezien heb. De geluidskwaliteit is beperkt tot een simpele Dolby Surround 2.0-track die doet wat die moet doen; de dialogen zijn echter niet altijd even helder, wat vooral bij onze Noorderburen problematisch zou zijn. Ware het niet dat de dvd wel beschikt over een Nederlandstalig ondertitelingsspoor, en omdat men toch met deze reeks een klein beetje mikt op internationalisering, kan u uw buitenlandse vrienden ook een keer aanraden om deze reeks toch zich te nemen, want er is ook een Engels ondertitelingsspoor. Ik moet het VTM aangeven dat, wanneer ze eens iets produceren dat niet alleen hoeft te dienen voor consumptie onder de eigen kerktoren, ze er voor gaan.




EXTRA'S
Het is jammer dat er geen sikkepit bonusmateriaal op de disks staat.

CONCLUSIE
Van de reeks Clan druipt de gitzwarte humor zodanig af dat u best uw handen wast nadat u de disk in de speler heeft gedaan. De oorlog waarbij de Vlaamse zenders proberen om ter sterkste fictie van eigen bodem naar voor te schuiven, heeft één grote winnaar, namelijk de kijker. Clan is een winnaar en op een paar kleine probleempjes met het beeld na is deze dvd dat ook.