Is een visueel spektakel ook filmkunst? Dat was de vraag die mij urenlang bezighield na het bekijken van het vijfde deel van de Resident Evil-franchise. Zowat alles is ongelooflijk fout aan deze prent, maar toch kan je er niet omheen dat het nieuwe Paul W.S. Anderson-vehikel er eentje is dat je van je sokken blaast. Wereldwijd zijn critici er rotsvast van overtuigd dat zijn films met echtgenote Milla Jovovich je reinste pulp zijn. Die stelling zal de regisseur desalniettemin worst wezen, want ook het vijfde luik bracht weer massa's geld in het laatje. Zoveel zelfs, dat men ondertussen al aan de opnames van het zesde deel is begonnen. Veel moet je niet over het verhaal weten, want het flinterdun scenario is eigenlijk niet meer dan een flauw excuus om de sexy Jovovich enkele bloeddorstige zombies om zeep te laten brengen. Zoals hij dat altijd doet, gebruikt Anderson nu ook weer de meest geavanceerde technieken in zijn films. Wie een jaartje geleden zijn (ondermaatse) bewerking van The Three Musketeers zag, weet zonder meer waarover we het hebben.

 

Wie de vorige delen zou hebben gemist (nou ja), moet niet wanhopen, want Alice (Milla Jovovich) zet in de eerste minuten van de film nog eens alles mooi op een rijtje. Ze werkte voor Umbrella, het grootste en machtigste bedrijf ter wereld dat virale wapens ontwikkelt. Zij was er het hoofd van de beveiligdienst Hive die wordt bestuurd door de Red Queen, een geavanceerde computerintelligentie. Op een dag sloeg het noodlot toe en ontsnapte er een virus. De Red Queen reageerde vrij extreem op de uitbraak door bijna iedereen te doden, ook al waren ze niet door het virus geïnfecteerd. Gelukkig kon Alice ontsnappen, doch was het kwaad ondertussen geschied. Het virus verspreidde zich over de hele wereld en de doden veranderden in angstaanjagende zombies die op allerlei verschrikkelijke manieren muteren. Ook Alice raakte besmet, maar de knappe heldin reageerde helemaal anders op het virus. Plotseling kreeg de dame bijzondere krachten waardoor ze een ultieme vechtmachine werd, een ideaal wapen dus om de overlevenden tegen Umbrella en zijn handlangers te beschermen.

 

Na de originele blockbuster, Apocalypse, Extinction, Afterlife en de computergeanimeerde Degeneration en Damnation is er nu dus Retribution. De film begint waar Afterlife eindigt. Alice is nog maar eens door Umbrella gegrepen. Ze lijkt gelukkig getrouwd, ze beleeft wondermooie momenten met haar doofstomme dochtertje Becky en zelfs de vijanden van vroeger blijken nu haar beste vrienden te zijn. Veel redenen om te juichen heeft Alice echter niet, de straatbeelden zijn hologrammen en de personages klonen. Alice doet er alles aan om te ontsnappen, maar door de vele klonen weet zij op den duur niet meer wie ze kan vertrouwen. Is haar vroegere vijand (Michelle Rodriguez) nu haar nieuwe bondgenoot of niet, of is ze gewoon een kloon die haar in de armen van de vijand drijft?

 

In vele andere gevallen zou je met zo’n ingewikkeld (of zeg maar rommelig) scenario een spionageverhaal kunnen maken waarover zelfs John le Carré geregeld zijn hoofd kan buigen, maar bij Anderson is dat niet het geval. Het enige wat te zien is in deze film is een langdradige aaneenschakeling van spectaculaire gevechten en in slow motion gefilmde actiescènes. Ooit was deze techniek innoverend (denk maar aan The Matrix), maar ondertussen hebben we het wel gehad met deze aanpak die ervoor zorgt dat alles ridicuul onecht lijkt. De actiescènes zijn wel visueel verbluffend, maar ze missen wel elke vorm van spanning. Het geweld is zo lachwekkend dat het lijkt alsof er een of andere demo van een videospelletje in je lader is beland en dan hebben we het niet eens gehad over de nodeloos ingewikkelde flauwe dialogen die eigenlijk op niks slaan.

 

En toch, ondanks deze kritiek, haalt deze actiefilm van negentig minuten net de middelmaat. Dat is niet alleen te danken aan de visuele hoogstandjes, maar ook aan Milla Jovovich die zich samen met Kate Beckinsale en Michelle Rodriguez (ook in de film aanwezig) tot de absolute sterren van de vrouwelijke actiehelden mag rekenen. Milla Jovovich lijkt meer en meer op een vlees geworden Lara Croft (sorry Angelina!), een taak die ze trouwens op onnavolgbare wijze volbrengt. Dat het scenario slap en de regie nogal kinderachtig is, moet je er maar bij nemen. Maar noch Milla noch Paul zullen daarover malen, want ondertussen is het geld weer mooi binnengestroomd.

BEELD EN GELUID
De liefhebbers van dit soort cinema zijn alleen maar gediend met het allerbeste. Ook nu worden zij mooi op hun wenken bediend. De film is opgenomen met peperdure IMAX-camera's. Wij bekeken de 2D-Blu-ray, maar er is eveneens een 3D-versie verschenen. Dat merk je maar al te goed, want alle beelden staan in dienst van het 3D-effect. Hou je dus vast voor allerlei voorwerpen die op je af komen stormen. Ook het geluid met zijn DTS-HD Master Audio 5.1-track is overweldigend. De knetterende kogels en krakende botten lijken uit alle uithoeken te komen.

EXTRA'S
Er staan een heleboel extra's op dit schijfje, al moet je wel een grote fan zijn om ze te appreciëren. Er zijn de gebruikelijke weggelaten scènes (oorspronkelijk zou deze film ruim twee uur duren!) en de bloopers. Er is een handige interactieve database aanwezig waarop je alle informatie vindt over de verschillende personages uit de Resident Evil-reeks (inclusief beeldfragmenten). Er zijn tevens korte featurettes waarin je iets te weten komt over de vele stunts (Resident Stuntman) alsook wat informatie over de creatie van de monsters (Drop Un(Dead): The Creatures Of Retribution). Leuke dingen om eens naar te kijken, maar allesbehalve leerrijk. Heel wat beter zijn Maestro Of Evil: Directing Resident Evil Retribution en Resident Evil: Reunion. Iedereen weet ondertussen dat Anderson met het Oekraïense model is getrouwd. De regisseur is nog lang niet uitgekeken op haar schoonheid. Jovovich moet echter meer doen dan alleen maar knap wezen, want ook al zijn al haar vechtkunsten helemaal met de computer uitgewerkt, moet ze toch nog een heleboel acrobatische toeren uithalen. In Reunion passeren alle Resident Evil-karakters de revue die in het vijfde deel terugkeren. Inderdaad, de doorsneekijker zal daar helemaal niet van wakker liggen, maar trouwe fans zullen een hele kluif aan deze specials hebben.

CONCLUSIE
Het vijfde deel van deze film dat is gebaseerd op het wereldberoemde videospel, zal wellicht geen nieuwe fans maken. Integendeel, heel wat fans zullen waarschijnlijk afhaken. De films van Anderson zijn weliswaar voorzien van alle denkbare geavanceerde technische snufjes die het allemaal visueel overweldigend maken, doch gaat daardoor ook alle betrokkenheid met de personages verloren. Alle karakters zijn kleurloos waardoor het je geen zier kan schelen of ze de eindmeet halen of niet. Het verhaal is zo mager dat je het in enkele woorden kan verwoorden, maar jawel: the show keeps on going!