FILM
"I'm bad, and that's good. I will never be good, and that's not bad. There's no one I'd rather be than me."

Dertig jaar al staat het arcadespelletje Fix-It Felix Jr. in het lunapark van mijnheer Litwak (Ed O'Neill). In het spelletje moet een timmermannetje, Felix (Jack McBrayer) de inwoners van een appartementsgebouw met behulp van zijn magische hamer beschermen tegen de pogingen van een ongemanierde bruut, Ralph (John C. Reilly), om de boel kort en klein te slaan. Wanneer echter de arcade verlaten is, verzamelen de figuurtjes uit de spelletjes in de stroomblok van Game Central om zich bezig te houden met hun privébesognes en om samen een pint te gaan pakken. Ralph volgt therapie bij Bad-Anon, een praatgroep voor slechteriken: hij zou ook graag een keer een stukje taart of een medaille winnen; in feite heeft hij met de bewoners van het appartement gewed dat, als hij een medaille naar huis kan brengen, hij voortaan in het penthouse mag gaan wonen. Op een dag neemt Ralph de benen en verkast hij naar de first person shooter Hero's Duty, alwaar de taaie tante Calhoun (Jane Lynch) haar soldaten aanmaant om een futuristische aarde te beschermen tegen een invasie van de Cy-bugs, virusachtige insekten. Eerder door vals te spelen dan door wat anders weet Ralph er een medaille te ontfutselen, maar wanneer hij de Cy-bugs wakker maakt, moet hij een ontsnappingsschip kapen waarmee hij in het spelletje Sugar Rush belandt. Sugar Rush is een racespel in een wereld waar alles is gemaakt van snoep. In het spel heeft het jonge irritante wichtje Vanellope Von Schweetz (Sarah Silverman) Ralphs munt verpatst als inschrijvingsgeld om mee te kunnen doen aan de kwalificatierace. Van de heerser van Sugar Rush, King Candy (Alan Tudyk) mag Vanellope niet meeracen, omdat ze een programmeerfout bevat en daardoor mogelijke spelers zou afschrikken. Voor Ralph is de enige manier om zijn munt te recupereren, Vanellope helpen om een auto te bouwen en de race te winnen. Het tweetal ontdekt daarbij dat ze niet zo verschillend zijn als ze lijken. Felix is intussen op zoek naar Ralph, want zonder het agressieve mannetje is het spel Fix-It Felix Jr. naar de vaantjes en dreigt de eigenaar van het spel er definitief de stekker uit te trekken.




Waarop baseer ik mijn kwoteringen voor film? In de eerste plaats op volledigheid: een film mag geen losse eindjes bevatten of niet terzake doende nevenplots die nergens toe leiden. Wreck-It Ralph verdient daarom mijn hoogste kwotering, omdat het verhaal werkelijk compleet voldragen is in elke zin van het woord. Sinds Disney op computeranimatie is overgestapt leidde dit af en toe tot rommelachtige films die je niet echt als een succes kan bestempelen, zoals The Wild, Chicken Little en Meet The Robinsons, afgewisseld met artistiek meer integere producties zoals het schattige Bolt en Rapunzel waarmee de prinsessentraditie werd voortgezet. Wreck-It Ralph is echter andere koek: de grenzen tussen Disney en Pixar zijn nu helemaal vervaagd sinds John Lasseter stevig in het zadel zit als CEO, en Wreck-It Ralph is gemakkelijk één van hun beste producties van de afgelopen tien jaar, die bijvoorbeeld moeiteloos het eerder brave Brave (vergeeft u me de lamme woordspeling) overklast.

De film is een heerlijke pastiche waarin drie generaties computerspelletjes, de 8-bitspellen uit de jaren '80 zoals Fix It Felix Jr., de manga-achtige racers uit de jaren '90 zoals Sugar Rush en het hyperrealistische hogedefinitiegeweld van het nieuwe millennium zoals Hero's Duty naadloos in elkaar overvloeien. Het idee dat computerspelletjesfiguren een leven na de uren hebben is misschien wat schatplichtig aan Toy Story, waarin die rol toebedeeld werd aan het kinderspeelgoed, maar regisseur Rich Moore, bekend van talloze afleveringen van Futurama, heeft hier op briljante wijze zijn eigen draai aan gegeven. De cast bestaat uit relatief onbekende namen, zoals de comedienne Sarah Silverman, 30 Rock-acteur Jack McBrayer en Glee-actrice Jane Lynch, die allemaal min of meer ervaring hebben met stemmen in te spreken in tekenfilms zoals The Simpsons. De vreemde eend in de bijt is John C. Reilly, een acteur waar ik het anders niet zo op begrepen heb, die hier echter perfect de juiste toon weet neer te zetten als de lovable loser Ralph. Ook Alan Tudyk (Firefly, I Robot) krijgt de kans om zich heerlijk uit te leven als de hysterische King Candy, en voor Ed O'Neill is de bijrol van Mr. Litwak een welkome afwisseling nadat de acteur het kruis van de typecasting is moeten blijven dragen na zijn rol van Al Bundy in Married With Children.




Naast deze goed uitgebalanceerde cast is deze visueel overdonderende film een hommage aan soms lang vergeten videospelletjes zoals Q*Bert en Tapper, met gastrollen voor onder meer Sonic the Hedgehog en de worstelaar Zangief uit de Street Fighter-franchise, die gevoicet wordt door regisseur Rich Moore zelf; daarnaast wordt de zelfhulpgroep Bad-Anon voorgezeten door één van de spoken uit Pac-Man, die prompt tilt slaat wanneer hij zich opwindt. De plot volgt alleszins die van een klassieke Disney-of Pixarfilm - had u iets anders verwacht misschien? - maar zonder op andere referenties uit populaire cultuur te steunen dan de voor de hand liggende wereld van de arcade-games, en bediend door een plejade van grappige woordspelingen ("Nes-quick sand!") biedt de film ook voor de volwassen kijker een meerwaarde. Je hoeft nochtans echt geen spelletjesfanaat te zijn om de dolle strapatsen van Ralph en Vanellope te kunnen appreciëren voor wat ze zijn. Het in elkaar weven van zoveel elementen, referenties, personages en wetmatigheden uit verschillende spelletjeswerelden moet een huzarenstukje geweest zijn, maar Rich Moore heeft het allemaal weten dicht te timmeren tot een solide geheel waar geen speld tussen te krijgen is. En dat zónder de magische hamer van Felix!

BEELD EN GELUID
Het visuele geweld van Wreck-It Ralph wordt perfect opgevangen in deze hogedefinitietransfer die de spectaculaire werelden van Hero's Duty en vooral Sugar Rush, waar het gros van de film zich afspeelt, perfect weet te capteren. De rijkelijk uitgesmeerde details vullen elk hoekje van het scherm. De aflijning is erg strak, zelfs in de zogenaamde glitches waar Vanellope aan schijnt te lijden. Naarmate de wereld van Sugar Rush begint af te brokkelen en een spookversie van zichzelf wordt, verandert het timbre van de kleuren naar donker en onheilspellend. Ook in de somberdere decors, zoals het zielige en slechtverlichte stationnetje waarin Ralph 's avonds na het werk arriveert, is de sfeer adembenemend. Fouten zijn er niet te bespeuren. Ook de DTS-HD MA 5.1.track stuurt de concurrentie genadeloos naar huis: alleen al de scènes in het slagveld van Hero's Duty zijn een hoge score waard, maar ook wanneer in Sugar Rush de allesbeslissende race wordt gehouden, worden alle registers opengetrokken. De eerder bescheiden audio in Fix-It Felix Jr. is volledig in overeenstemming met het eerder bescheiden karakter van het al 30 jaar oude spel. De soundtrack is dynamisch, ruimtelijk vullend en aangenaam actievertier. Jammer genoeg wordt ons de 7.1-versie die op de Amerikaanse persing te vinden is, onthouden. Positief vinden we dat deze versie niet langer moet gedeeld worden met Wallonië: er staat geen Franse, ruimteverspillende track op.




EXTRA'S
De bonussectie is niet overweldigend groot. De geanimeerde menu's, waarin het spel Fix-It Felix Jr. op automatische modus staat te wachten totdat je er een kwartje in werpt, is bijzonder geinig gedaan. De disk bevat eerst en vooral de manga-achtige kortfilm "Paperman" (6:34), een simpel maar poëtisch verhaal over een jongen en een meisje die voor elkaar voorbestemd schijnen te zijn, maar het pad tussen hen is bezaaid met een hoop bureaucratie in de vorm van oningevulde formulieren. De short won op de recentste Oscaruitreiking niet onterecht de prijs voor beste animatiekortfilm. De enige echte documentaire op de disk vinden we in "Bit by Bit: Creating the Worlds of Wreck-It Ralph" (16:40) waarin regisseur Rich Moore en een trouwe schare animatoren ons rondleiden op onze tocht door de verschillende spellen in Game Central Station. De featurette is veel te kort. Naast 4 verwijderde en alternatieve scènes (14:28) die voorzien zijn van commentaar door Rich Moore, vinden we nog 3 Video Game Commercials (2:39), faux reclamefilmpjes voor de diverse (niet-bestaande) spellen die drie decennia lang in Litwak's arcade te spelen waren. De Disney Intermission-optie van op de Amerikaanse disk ontbreekt hier. Uiteraard zijn cross-promotionele trailers voor Monsters University en Planes niet weg te denken.

CONCLUSIE
Wreck-It Ralph is één van de inventiefste animatiefilms van de laatste jaren die zodanig aanvalt op alle fronten tegelijk dat je er onmogelijk ongevoelig voor kan blijven. De disk kan een uitstekend technisch rapport voorleggen, maar de bonussectie is schraal.