FILM
Spionagefilms waren schering en inslag tijdens de Tweede Wereldoorlog, dus wat kan Cloak And Dagger, een prent die net na het einde van de wereldbrand in de zalen kwam, daar nog aan toevoegen? Heel wat zo blijkt, want de prent herstelt zich relatief snel van een generisch eerste halfuur om uit te groeien tot een solide thriller die uitstekende acteerprestaties combineert met een innemende visuele stijl. Dat hoeft ook niet te verwonderen want achter de camera stond Fritz Lang, een van de grondleggers van het Duitse expressionisme die na de opkomst van Hitler naar Hollywood verkaste. Cloak And Dagger mist grotendeels de emotionele punch die schokkende, confronterende films als Fury hebben, maar dat maakt Lang grotendeels goed door zich volledig op het misdaadgenre te gooien op een manier die alleen te omschrijven valt als geïnspireerd.

Daar rekende je als kijker niet op na de eerste dertig minuten waarin de Amerikaanse wetenschapper Alvah Jesper (Gary Cooper) gerekruteerd wordt door de geheime dienst om in Zwitserland een bezoekje te brengen aan een van zijn mentors, die al dan niet samenwerkt met de nazi's aan een atoombom. Dit eerste halfuur volgt getrouw alle plotpunten die je zou verwachten: Jesper wordt tijdens zijn bezoek geschaduwd door de slechteriken, zijn mentor wordt gekidnapt en hij komt in contact met een aantrekkelijke dubbelspionne. Maar zodra de plot de actie verlegt naar Italië, waar een Italiaanse medewerker aan het Duitse atoomproject zijn geheimen moet prijssgeven, schakelt de prent een versnelling hoger, niet zozeer op vlak van verhaal, maar op vlak van karakterontwikkeling. Jesper komt in de laars van Europa namelijk een rebelse vrijheidsstrijdster tegen die zijn visie op het conflict (en zijn rol daarin) een extra dimensie geeft.

De charme die van het scherm spat telkens Cooper en zijn tegenspeelster Lilli Palmer het witte doek delen, is dan ook de voornaamste reden waarom Cloak And Dagger uitstijgt boven de gemiddelde spionnenthriller. Er staat echt iets op het spel als de twee op elkaar verliefd worden. Niet alleen de wereldvrede, maar ook de kans voor deze twee mensen om elkaar beter te leren kennen en misschien wel een langdurende relatie op te bouwen. Fritz Lang verlegt kortom zijn focus in de loop van de film van het grote centrale conflict van de Tweede Wereldoorlog naar een extreem intiem drama, dat alleen nog lijkt te draaien om het lot van Cooper en Palmer. Het is een evenwichtsoefening die simpel lijkt maar dat niet is. Doch de cineast is natuurlijk door de wol geverfd: Lang is de meester van de manipulatie en hij sleept je probleemloos mee in de wereld van de twee protagonisten.

Cooper is nochtans niet zo charismatisch als hij kon zijn: de acteur speelt - zeker in de eerste helft van prent - grotendeels op automatische piloot. Voor het publiek van de jaren veertig was dat wellicht niet zo'n groot probleem - van Clooney zou een hedendaags publiek bijv. hetzelfde pikken - maar met bijna zeventig jaar tussen de originele release en deze dvd, is Coopers nonchalance toch jammer. Gelukkig is Lilli Palmer heel wat beter op dreef. Als de Italiaanse schone die voor de goede zaak vecht, combineert ze lef met kwetsbaarheid en dat ontgaat de kijker niet. Als Cooper dan ook op haar verliefd wordt, kan je niet anders dan begrijpen waarom dat het geval is. De nevencast wordt ingevuld met enkele prima karakteracteurs, maar zij stelen nooit de schijnwerpers van het centrale duo.

Cloak And Dagger valt daarnaast op door de doorgedreven stijl van Lang. Telkens hij een film draait verwacht je onheilspellende schaduwen die tegen een blanke wand geworpen worden in mistige omgevingen en op dat vlak stelt de film allerminst teleur. Maar ook de camerabewegingen zijn vaak prachtig gekozen: wat de prent tekort komt op vlak van onvoorspelbaarheid maakt ze dus ruimschoots goed door de technische kunde die Lang tentoonspreidt. Cloak And Dagger verdient het weliswaar niet om opgenomen te worden in het pantheon van de propagandistische spionagefilms, maar als je alle leuke momenten, acteerprestaties en regiekeuzes bij elkaar optelt, kan je niet anders dan concluderen dat dit een hoogst vermakelijke film is.

BEELD EN GELUID
Een obscure film van bijna zeventig jaar oud die door een kleine distributeur op de markt wordt gebracht zonder restauratie? Dat kan maar één ding betekenen: een beeldkwaliteit die allerminst als referentiekwaliteit te omschrijven valt. Printbeschadigingen en beeldschokken zijn schering en inslag, de scherpte is bijzonder wisselvallig en het contrast heeft het bijzonder moeilijk in de donkere sequenties. Ook digitale artefacten vergallen soms het plezier. De soundtrack is al niet veel beter. De helderheid van de dialogen is niet altijd even goed, ruis is altijd (soms storend) aanwezig en het geluidsniveau schippert tussen schril en onduidelijk.

EXTRA'S
De dvd bevat geen extra's.

CONCLUSIE
Cloak And Dagger begint als een standaardspionagethriller maar evolueert tot een intrigerende karakterstudie die interessante politieke én menselijke punten maakt. Beeld en geluid zijn helaas ondermaats op deze release en een bonussectie is niet aanwezig.