Gail (Deborah Mailman), Julie (Jessica Mauboy), Cynthia (Miranda Tapsell) en Kay (Shari Sebbens) zijn vier jonge meisjes met een muzikale droom. Alleen is er niemand buiten het reservaat die naar hun deuntjes wil luisteren. Op een dag trekken ze toch hun stoute schoenen aan en gaan naar een talentenjacht. Het blanke publiek is helemaal niet opgezet met hun bezoek, maar de Ier Dave Lovelace (Chris O’Dowd) apprecieert hun talent wel. Hij vindt het wel niet kunnen dat zwarte meiden country & western spelen en vindt dat zij zich toch maar beter op soul toeleggen. Een geslaagde keuze waardoor Dave besluit om hun manager te worden. Dave heeft grootse plannen, hij wil namelijk met deze vier jonge vrouwen die nog nooit iets van de wereld hebben gezien naar het verre Saigon trekken om de vechtende soldaten te entertainen.
 

 

The Sapphires werd vorig jaar door menig kijker opgemerkt tijdens het Filmfestival van Gent, toch is de prent nooit doorgebroken. Een beetje jammer, want ondanks de meligheid waaronder deze film wat gebukt gaat, is The Sapphires  best je aandacht waard. Als we het over rassendiscriminatie hebben denken we vaak aan Zuid-Afrika, maar vergeten toch dat er zich in Australië gelijksoortige taferelen hebben afgespeeld. Blair trekt zich daar evenwel niet veel van aan, want deze muziekfilm is in de eerste plaats onschuldig entertainment waarin de kijker er af en toe aan wordt herinnerd dat de wereld soms rot kan zijn. Het is misschien net daardoor dat The Sapphires vaak in de buurt van de Disney-film The Help komt. Een ander zwak punt is dat Blair zijn protagonisten te pas en te onpas laat zingen. The Sapphires is dan wel een muziekfilm, toch werkt het langs geen kanten als sommige argumenten worden bekrachtigd door een liedje. De vertolkingen zijn best oké, toch is het alleen Chris O’Dowd die opvalt, ook al doet hij niet meer dan zichzelf spelen. The Sapphires is best leuk voor anderhalf uurtje, maar meer moet je er niet van verwachten.


BEELD EN GELUID
In het verleden durfden we wel eens negatief zijn over Paradiso-releases, maar de laatste tijd lijkt er veel te zijn veranderd. Ofschoon het jammer blijft dat je deze prent alleen maar op dvd kan aanschaffen, is de transfer meer dan geslaagd. Prachtige sixtieskleuren, majestueuze landschappen en niks van mankementen te bespeuren. De geluidsband scoort eveneens hoog. Dat is wel zeer belangrijk voor een film die vooral zijn charme haalt uit de muziek.

EXTRA'S
Er staat geen bonusmateriaal op deze disk.


CONCLUSIE