FILM
37°2 Le Matin (of Betty Blue, indien je de internationale titel verkiest) is een film die iedereen ten minste één keer per decennium zou moeten zien. Althans dat zijn de woorden van Jean-François Robin, de man die verantwoordelijk is voor de oogverblindende fotografie van deze Franse cultprent. Het is eigenlijk een stelling die we alleen maar kunnen bijtreden, zeker nu deze klassieker in een gerestaureerde, ongeknipte versie op Blu-ray is uitgebracht via het Britse Second Sight-label.

Anno 2013 kan je dit Franse monument niet meer wegvinken uit de cinemageschiedenis, maar in de jaren '80 was dat toch anders. Het was vooral de maker van deze prent die daar voor veel tussen zat. Jean-Jacques Beineix was destijds (en wellicht nu nog) een echt enfant terrible in de Franse filmwereld. Deze leerling van Claude Berri en Claude Zidi had vóór Betty Blue namelijk twee enorme flops op zijn naam staan: Diva en La Lune Dans Le Caniveau. Niemand begreep hoe het mogelijk was dat de verfilming van Philippe Dijans populaire boek bij hem belandde. Meteen bij het begin stelde de cineast zijn eigen wetten die niet bij iedere producer in goede aarde vielen. Allereerst was er de toekenning van de hoofdrol. Beineix ging er prat op dat hij een compleet nieuw gezicht wilde, maar de geldschieters wilden Isabelle Adjani als publiekstrekker. De filmmaker verzette zich op alle mogelijke manieren tegen die keuze. Met Adjani was er niks mis, alleen wilde Beineix voorkomen dat 37°2 Le Matin een flauw doorslagje werd van L'été Meurtrier, de schandaalprent waarmee de Française in geen tijd de absolute ster werd. Beineix bleef hardnekkig bij zijn standpunt en pikte Béatrice Dalle bijna letterlijk op straat op. Een goed doordachte beslissing, Frankrijk had er immers meteen een diva bij.

En dan was er natuurlijk ook nog het probleem van de lengte! Eerder in zijn carrière had Beineix zijn producenten al eens gek gemaakt door met La Lune Dans Le Caniveau een film van bijna vier uur te maken en het zag ernaaruit dat hij dat ook met Dijans boekverfilming zou doen. Van de oorspronkelijke 184 minuten (die je op deze Blu-ray integraal terugvindt en die daarmee 7 minuten langer is dan de eerder verschenen versie op dvd), verdween bijna een uur in de prullenmand. Verschillende medewerkers beschouwen de bioscoopversie dan ook als geamputeerd, ofschoon bijv. hoofdrolspeler Jean-Hugues Anglade in een interview mondjesmaat toegeeft dat de director's cut eigenlijk onnodig lang is.

Wegens de vele expliciete naaktscènes werd Betty Blue al gauw een schandaalfilm. En tja, misschien zullen sommige kwezeltjes wel in de gordijnen worden gejaagd bij het zien van al dat bloot. Desalniettemin blijft Beineixs meesterwerk in de eerste plaats een verhaal over een onmogelijke liefde. Zorg (Jean-Hugues Anglade) leidt als klusjesman op een terrein me strandhuisjes een zorgeloos leventje. Plotseling wordt zijn leven overhoop gegooid door de komst van de sensuele Betty (Béatrice Dalle). De twee beginnen een intense relatie. Alles ziet er rooskleurig uit, tot op het moment dat Zorg er zich van bewust wordt dat Betty psychisch ziek is. Een sprookje wordt een afschuwelijk drama.

Natuurlijk is er de fenomenale verschijning van Béatrice Dalle, die als geen ander haar stempel op deze film drukt. Gek genoeg heeft de Française nadien nooit meer datzelfde (hoge) niveau gehaald. Maar wat minstens even belangrijk blijft is de inbreng van Beineix, een cineast die op dat ogenblik op het hoogtepunt van zijn kunnen stond. Weliswaar kon hij profiteren van zowel de geniale kiekjes van Robin als van de knappe muziek van Gabriel Yared (een prachtige soundtrack die een beetje lijkt op die van Le Fabuleux Déstin D'Amélie Poulain), toch is Betty Blue in de eerste plaats zijn kind geworden. De film werd later één van de grootste Franse cultprenten, maar bij aanvang hadden de makers het wellicht nog iets mooier voor ogen. Zo werd dit drama voor maar liefst negen Césars (de Franse Oscars) genomineerd, om uiteindelijk slechts één beeldje voor beste filmposter (jawel) te verzilveren.

Betty Blue is nu (eindelijk) op Blu-ray uit. Het is een film van alle tijden die voor altijd tot de verbeelding zal spreken.

BEELD EN GELUID
Trekpleisters van dit Franse meesterwerk zijn ongetwijfeld de charmante pastelkleuren die Betty Blue een eigen karakter geven. De tinten komen op deze Blu-ray helemaal tot hun recht. De uitgever respecteerde ook het oorspronkelijke 1.66:1-beeldformaat, een keuze die de cinefiel alleen maar kan toejuichen. De geluidsband is Frans mono, doch merk je ook hier dat de makers de bedoeling hadden om een zo goed mogelijk resultaat af te leveren. Je hoort niet het minste geruis en natuurlijk is er ook nog die heerlijke soundtrack van Yared.

EXTRA'S
Second Sight heeft deze uitgave voorzien van de documentaire Blue Notes and Bungalows - The Making of Betty Blue, die exclusief door het label zelf is gemaakt. Naar aanleiding van deze prachtige uitgave gaan de makers terug in de tijd om herinneringen op te halen. Als filmliefhebber blijft het onthutsend om te zien tegen welke krachten Beineix heeft moeten vechten om zijn eigen kind te baren. Het heeft misschien wel enkele decennia moeten duren, doch lijkt het erop alsof de regisseur met deze uitgave uiterst tevreden is. Als toemaatje is er ook nog de screentest van Béatrice Dalle. Eén ding is duidelijk: Béatrice Dalle is gewoon Betty Blue.

CONCLUSIE
De fans van deze prent hebben alle redenen om deze Britse uitgave in huis te halen. De film blijft onverwoestbaar, de beeldkwaliteit is uitmuntend en je krijgt er nog een exclusieve extra bovenop.