FILM
Logan (Hugh Jackman) leeft als een verwilderde pauper in de bossen langs de Yukon. Hij wordt voortdurend geplaagd door nachtmerries waarin zijn gestorven vriendin Jean Grey (Famke Janssen) hem tracht te overtuigen dat het tijd wordt om het tijdelijke met het eeuwige te verwisselen, wat voor een onsterfelijke als Logan natuurlijk niet evident is. Op een dag krijgt hij een aanbod van de krijgster Yukio (Rila Fukushima) om hem te vergezellen naar Tokio, waar de rijke industrieel Yashida (Haruhiko Yamanouchi) hem nog één keer wil zien. Yashida wordt door de oncologe dr. Green (Svetlana Kodchenkova) nog nét in leven gehouden. Bij het atoombombardement op Nagasaki heeft Wolverine het leven van de soldaat gered, en Yashida heeft altijd een obsessie gehad voor Wolverines onsterfelijkheid. Hij biedt hem zelfs aan dat hij hem dankzij de technologie van zijn bedrijf sterfelijk kan maken, zodat hij gewoon als een andere mens kan oud worden en in vrede sterven, maar Logan wijst het aanbod af. 's Anderendaags zal hij terugkeren naar Canada.

's Nachts gaan echter de poppen aan het dansen. Yashida blaast zijn laatste adem uit, en zijn zoon Shingen (Hiroyuki Sanada) is woedend omdat de ouwe per testament zijn verschrikkelijk onmetelijke fortuin heeft nagelaten aan zijn kleindochter Mariko (Tao Okamoto) en niet aan hem. Als de Yakuza, de Japanse maffia, haar tijdens de begrafenis wil kidnappen, springt Wolverine als ridder in de bres. Dr. Green, een alter ego voor de mutante Viper, heeft echter een worm in zijn lichaam ingeplant waardoor Wolverine langzaam maar zeker zijn kracht verliest. Om te beginnen is hij alvast zijn onkwetsbaarheid kwijt, en moet hij enkele rake klappen incasseren tijdens zijn poging om Mariko te bevrijden. Ook Mariko's verloofde, minister Noburo Mori (David Tee) is allerminst gelukkig met de gang van zaken, en hij wordt nog veel ongelukkiger als er zich een romance ontwikkelt tussen zijn verloofde en onze held met bakkebaarden. Wolverine heeft bovendien nog een eitje te pellen met Viper, want hij is intussen zijn onkwetsbaarheid wel op prijs gaan stellen. Te laat beseft hij dat hij door haar in de val gelokt wordt.




Chronologisch is deze tweede Wolverine-film te situeren tussen X-Men: The Last Stand en de nog te verschijnen X-Men: Days Of Future Past, waarvoor in de aftiteling van de film een geweldige voorzet gegeven wordt. Regisseur James Mangold focust voornamelijk op de actie en het is hem er blijkbaar niet aan gelegen om zoals Gavin Hood in X-Men Origins: Wolverine zo veel mogelijk mutanten in de film te proppen. Naast Logan zelf is de enige andere mutante Viper, en het valt eigenlijk in negatieve zin op hun weinig karakterontwikkeling haar personage heeft meegekregen in verhouding tot de schare personages uit de andere films uit de franchise. Meer dan de ensemblefilms die de X-Men saga heeft voortgebracht speelt in deze film krachtpatser Hugh Jackman solo, en het zal geen verrassing zijn als ik stel dat hij het enige personage is die hier mee weg kan komen, ook al omwille van zijn voorgeschiedenis die we nu reeds in vier films uitgebreid hebben mogen bewonderen. De prent is een solovoorstelling van Jackman alleen en al de rest is opvulsel, zij het dat van de nevencast Rila Fukushima als Yukio zich goed weet te redden; haar archetypische platte hoofd heeft me er bovendien van overtuigd dat de Kikiwikies uit de Jommekestrips blijkbaar écht bestaan. De film is losjes gebaseerd op een subserie van de X-Men comics uit de jaren 80; buiten de openingsscène waarin Wolverine een lesje leert aan een paar jagers die een beer verwond hebben achtergelaten zijn vooral enkele personages uit de Yashida-entourage uit de stripreeks overgenomen, maar het verhaal van de film is compleet nieuw.

Positief dan weer is dat The Wolverine niet de zoveelste Oosterse kromme vechtfilm is geworden die vooral als vehikel moet dienen om een paar bejaarde kung-fu-adepten krampachtig in het midden van de belangstelling te houden. James Mangold werkt vakkundig een paar leuke set pieces af, waarbij die waarin Wolverine het opneemt tegen de Yakuza op een rijdende bullet train ongetwijfeld diegene is die het meest zal bijblijven; de korte maar hevige atoombomexplosie in Nagasaki in het begin van de film is echter al een goede graadmeter voor de manier waarop Mangold zijn actiescènes regisseert. De uitwedstrijd die de X-Men-franchise naar het verre Oosten transporteert, laat ook het bouquet van de serie ongemoeid, wat duidelijk als een pluspunt telt. Ook blijft de continuïteit met de andere films uit de serie min of meer overeind, en waar de film eigenlijk een beetje in mineur eindigt omdat - zonder een spoiler te willen geven - Wolverine niet geheel onbeschadigd uit zijn avontuur komt, is de toegift tijdens de aftiteling, waarin twee habitués uit de franchise ongecrediteerd te zien zijn, en waarin de belofte wordt gedaan dat de franchise uiteindelijk weer op zijn poten zal landen, alleen al de prijs van het toegangsticket waard.




Deze 3-diskset bevat naast de 3D-Blu-ray en de 2D-Blu-ray nog een derde disk met daarop de director's cut in 2D. Het is weer een vuile marketingtruc dat de aanschaf van de 3D-versie de enige manier is om aan de director's cut te geraken. Maar de cut is het waard: de uitgebreide versie is een stuk minder gepolijst dan de theatrical cut. Een paar extra scènes diepen onder meer de relatie tussen Shinzen en Yashida meer uit en bevatten bovendien wat explicietere geweldscènes zoals Wolverine die enkele vijanden aan zijn klauwen rijgt, Yukio die een nieuwe praktische toepassing bedenkt voor het gebruik van een sneeuwruimer en een aangepast taalgebruik van Logan die meerdere substantieven, adjectieven en vervoegingen afgeleid van het werkwoord to fuck bezigt. Een dergelijke hardere aanpak past wel voor een personage als Wolverine, maar de extended cut wordt hierdoor wel redelijk ongeschikt voor kinderen.

BEELD EN GELUID
De theatrical cut en de director's cut zijn qua beeld- en geluidskwaliteit nagenoeg gelijk aan elkaar; enkel het bloed en de gore worden in de director's cut bewust iets duidelijker getoond. Het kleurenpalet oogt zeer natuurlijk en accuraat met duidelijk aanwezige hoofdkleuren die om beurten enkele scènes domineren: de atoomontploffing in het zonovergoten strafkamp in Nagasaki laat veel geel en bruin zien, het huis van de Yashida-familie bij nacht is dan weer blauw en rood. De belichting ziet er over het algemeen vrij donker uit, wat zeker in de ernstigere director's cut mooi aansluit bij het timbre van de film. Qua scherpte vallen sommige scènes in positieve zin op, zoals het eindduel tussen Wolverine en de Silver Samurai, maar af en toe zijn de contouren ook minder scherp, zoals in de achtervolging na de aanslag tijdens de begrafenis van Yashida. Op de DTS-HD MA 7.1-track valt er daarentegen weinig aan te merken: de track is niet te bombastisch zodat het een kakofonie wordt, maar weet scènes zoals het bombardement op Nagasaki, het gezoef van Yukio's samoeraizwaard en de subtiele regen als Wolverine en Mariko zich in een huis in de buurt van Nagasaki verbergen, cachet te geven. De dialogen zijn duidelijk verstaanbaar met de voor de hand liggende uitzondering van de - nogal vaak voorkomende - Japans gesproken stukken, die gelukkig niet vergezeld worden van ingebakken ondertitels. De soundtrack van Marco Beltrami is aangenaam.




EXTRA'S
Op de Extended Version staat een audiocommentaartrack van James Mangold. Die is aardig om te beluisteren en wisselt enkele anekdotes netjes af met techische informatie van de film, en hij verantwoordt zijn keuze om enkele scènes te veranderen of weg te laten om een PG-13 rating te krijgen. De Second Screen App heeft iets te maken met mobiele telefoons, maar deze gimmick biedt geen meerwaarde aan de filmbeleving.

De Theatrical Version bevat de mooie making-of-documentaire The Path of a Ronin (53:44), waarin dieper wordt ingegaan op de strip waarop dit deel van de X-Men-reeks is gebaseerd. De documentaire is klassiek van opzet met wat beelden van achter de schermen, stukjes interview, uiteraard filmfragmenten en een special effects-bijdrage over het spijkerbed waarop Yashida dapper ligt te sterven. Naast de trailer (2:28) krijgen we ook nog een alternatief einde (1:36), en waar iedereen op zit te wachten is waarschijnlijk de X-Men: Days of Future Past Set Tour (2:47), waarin regisseur Bryan Singer ons op de set van de nieuwste X-Men-film verwelkomt. De feature is echter extreem kort en bevat omzeggens geen nieuwe informatie over de film, behalve dan dat we opnieuw de gangen naar Cerebro te zien krijgen. Dezelfde Second Screen App is ook hier aanwezig.

CONCLUSIE
The Wolverine is een betere Hugh Jackman-solofilm dan Gavin Hoods X-Men Origins: Wolverine. De gelijkenis in de twee titels zou daarbij voor verwarring kunnen zorgen. De verhuis naar Japan werkt, en mee door de rol van Famke Janssen sluit de film mooi aan op X-Men: The Last Stand. Contrasterend met de mooie X-Men Trilogy box, nog altijd één van mijn meest gekoesterde objecten in mijn verzameling, stelt het bonusmateriaal wat teleur. De beeld-en geluidskwaliteit zijn echter uitstekend bevonden en de toevoegingen aan de Director's Cut zijn hun geld waard.