DVDInfo.be - Besprekingen

:: BESPREKINGEN ::

WASTE LAND

Bespreking door: Didier - Geplaatst op: 2015-05-20

FILM

Pieter Van Hees is zonder twijfel één van de meest interessante Belgische cineasten van dit moment. Ook al zoekt hij steevast zijn eigen weg, komt hij toch elke keer op de proppen met producties die door iedereen kunnen worden geapprecieerd. Waste Land is het laatste luik uit wat Pieter beschrijft als de trilogie van de anatomie van de liefde en de pijn. De vorige delen waren Dirty Mind en Linkeroever, en net zoals in deze twee prenten gaat ook hier het hoofdpersonage op zoek naar zichzelf in het kader van een relatie. Het zijn grote woorden, met grote emoties tot gevolg, maar de uitwerking ervan lijkt eerder op een ouderwetse policier met Alain Delon uit de jaren 70. En geef toe, kan een film met iets beter dan dat worden vergeleken? Het is de regisseur zelf die graag naar Brussels By Night refereert als hij over Waste Land praat. Er is inderdaad in dertig jaar tijd (ja, zo lang!) geen enkele film gedraaid die zo treffend de multiculturele sfeer van Brussel benadrukt. De liefde voor Marc Diddens film gaat bij Van Hees zeer ver, zo zie je François Beukelaers (inderdaad, Max uit Brussels By Night) in een kleine rol aan het werk. Van Hees zocht onbekende plekjes in zijn thuisstad Brussel op die de Europese hoofdstad tonen zoals wij ze doorgaans niet kennen, en waarvan we zelf een beetje bang worden. Bang zijn is dom, want volgens Pieter zal de toekomst meer op Brussel dan op die van Zwevezele lijken.

Een van de belangrijkste redenen waarom Pieter meer dan 5 jaar nodig had om na Linkeroever deze Waste Land te draaien is ondertussen al tot vervelens toe beschreven. Aanvankelijk wilde men Matthias Schoenaerts voor de rol van politiecommissaris Leo Woeste, maar omdat de Hollywoodaanbiedingen bij de Antwerpenaar bleven binnenstromen, waren de makers gedwongen om naar een andere acteur te zoeken. Een geluk bij een ongeluk omdat men op deze manier bij Jérémie Renier terechtkwam. De Waalse ster uit de vele Dardenne-films vertolkt op imponerende wijze een flik die zich in zijn werk verstikt. Zijn vrouw Kathleen (een schitterende Natali Broods) luidt om de haverklap de alarmbel, maar Leo hoort het niet (of wie weet wil hij het gewoon niet horen). Hij maakt zichzelf wijs dat hij onmisbaar is bij de politie. Mannen zoals hij zijn nodig om onze maatschappij in rechte banen te leiden, en hij vindt het bijv. niet meer dan normaal dat hij zijn zoontje van zes met een geladen pistool leert schieten. Leo belooft zijn zwangere vrouw dat hij zijn leven zal beteren. De agent is echter te zwak en bijt zich vast in een moordzaak in de zwarte wijk van Brussel. Leo komt in aanraking met een cultuur die hem compleet vreemd is en voelt zich aangetrokken tot de zus van het slachtoffer (Babetida Sadjo). Als bovendien de cokesnuivende Johnny Rimbaud (Peter Van den Begin) zijn intrede in het Brusselse politiekorps doet, kent Leo geen grenzen meer.

Het was natuurlijk wat te verwachten, maar Waste Land werd in de eerste plaats een lieveling van de pers. Concludeer daaruit echter niet dat dit een politiefilm is die alleen maar bij een arthousepubliek in de smaak kan vallen, Pieter Van Hees weet immers verduiveld goed hoe hij arthouse (wat dat ook mag zijn) met toegankelijke cinema moet mengen. De film is spannend, origineel en door (zoals altijd) Peter Van de Begin, grappig. De boodschap is misschien loodzwaar en 0weinig hoopgevend, wel wordt ze op een vrij luchtige manier verpakt, en dat werkt. Van Hees weet duidelijk wat hij van zijn acteurs wil en op een natuurlijke wijze puurt hij het allerbeste uit hun talent. De ijzersterke vertolkingen tillen deze film noir (want dat is het volgens de cineast) boven het middelmatig niveau waaronder de Belgische film al jarenlang kreunt. Tip

BEELD EN GELUID

Het is jammer om vast te stellen dat één van de belangrijkste en allerbeste Belgische producties alleen maar op dvd is uitgebracht. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het krappe budget waarmee Belgische kleine filmhuizen hebben af te rekenen, dus kan je niet anders dan dat met de mantel der liefde bedekken. De kwaliteit van het beeld is standaard. In de donkere scènes mankeer je wel geregeld wat scherpte of mis je de HD-kwaliteit in de prachtige desolate landschappen van onze Belgische hoofdstad, toch hebben we (jammer genoeg) al heel wat slechtere transfers gezien. Het geluid is pittig met een opmerkelijke soundtrack waarin zelfs de carnavalskrakers van Le Grand Jojo een bijzondere rol spelen. “Chef, un p’tit verre, on a soif” zal na Waste Land wellicht altijd een beetje anders klinken.

EXTRA'S

De bonussectie is leuk, maar vrij mager. In totaal zijn er 22 minuten interviews die in de uitzendingen van Cinevox (het platform voor Belgische cinema dat ook in de bioscoop zijn filmpjes uitzendt) zaten. Er zijn gespreken met Peter Van Den Begin, Natali Broods, Peter Van den Eede en regisseur Pieter Van Hees. Vreemd genoeg gaan bijna alle vragen over de vraag of de rest van de cast al dan niet onder indruk is van Jérémie Renier.

CONCLUSIE

Pieter Van Hees bewijst (dankzij een indrukwekkende cast) met Waste Land dat hij één van de beste Belgische regisseurs van dit moment is, ook al heb je op geen ogenblik het gevoel dat je naar een Belgische film kijkt. Dat zegt wellicht meer over Pieter dan over dit land, maar soms moet je de zaken nemen zoals ze zijn.