Regie: Atom Egoyan
Met: Ryan Reynolds, Scott Speedman, Rosario Dawson, Mireille Ends, Kevin Durand, Alexia Fast
Film:
6/10
Extra's:
0/10
Geluid:
8/10
Beeld:
7/10
:: BESPREKINGEN ::
DVDInfo.be >> Bespreking >> CAPTIVE, THE
CAPTIVE, THE
Bespreking door: Michael2 - Geplaatst op: 2015-06-19
FILM
We begeven ons in Niagara Falls waar Matthew (Ryan Reynolds) en Tina (Mireille Enos) apetrots zijn op hun tienjarige dochter Cassandra (Peyton Kennedy). Dankzij haar talent met het kunstschaatsen lijkt er immers een mooie toekomst voor haar te zijn weggelegd. Na een training spreekt Cassandra nog met haar schaatspartner Albert (Mark Gorodnitsky) en laat ze hem beloven dat hij nooit met een ander zal schaatsen. Zodra het gezin vertrekt, splitsen ze op. Tina werkt als kamermeisje in een hotel en moet gaan werken, en Matthew zal Cassandra mee naar huis nemen.
Hij maakt een tussenstop aan een afgelegen winkel om het avondeten te kopen terwijl Cassandra wacht in de auto. Op het moment dat hij terugkomt is ze echter spoorloos verdwenen. Aangedaan doet hij aangifte bij de politie en hij wordt meteen ondervraagd door Nicole (Rosario Dawson) en Jeffrey (Scott Speedman). Al gauw krijgt hij lastige vragen en de twee agenten proberen om de schuld voor de verdwijning in zijn schoenen te schuiven. Zodra Tina aankomt in het politiebureau, neemt ze het Matthew kwalijk dat hij hun dochter uit het oog is verloren. De politie volgt de zaak op, maar Cassandra wordt niet gevonden.
Acht jaar later leven Matthew en Tina apart en is er van Cassandra (Alexia Fast) nog steeds geen spoor. Matthew probeert haar nog steeds te vinden door rond te rijden en meisjes die op haar lijken een lift te geven. Soms ziet hij ook Albert (Aiden Shipley) die nog steeds alleen schaatst. Tina werkt nog steeds in het hotel waar prullaria verschijnen die haar aan haar enige dochter herinneren. Ondertussen proberen Nicole en Jeffrey online een pedofilienetwerk te infiltreren en stuiten ze op een foto van Cassandra, een zaak waar ze nog steeds mee bezig zijn. Dat geeft zowel de politie als de ouders hoop dat ze nog leeft, en langzaam maar zeker komen er meer aanwijzingen. Maar zal ze ooit gevonden worden?
Of Cassandra ooit met haar ouders verenigd zal worden ga ik hier niet verklappen, maar als kijker heb je haar alleszins direct gevonden. De film laat ons meteen kennis maken met haar kidnapper Mika (Kevin Durand) en zo komen we ook meteen te weten waar hij haar de afgelopen acht jaar heeft vastgehouden, namelijk in een verborgen kamer in zijn eigen huis. Mika is mager en groot en komt vooral freaky en intimiderend over omdat hij zo kalm en doordacht is. Daardoor lijkt hij fysiek niet zo bedreigend, maar dat compenseert hij dan weer met zijn sadisme dat hij op een sluwe en onderhuidse manier toepast.
Omdat ze ondertussen te oud is geworden voor zijn smaak, gebruikt hij Cassandra nu op een andere manier. Hij laat haar via internet contact leggen met jonge meisjes om hun vertrouwen te winnen zodat ze afspreken en hij ze vervolgens kan kidnappen. Dat is echter niet het enige waaraan hij plezier beleeft, want hij heeft ook camera’s hangen in het hotel waar Tina werkt, én hij is dan ook degene die de voorwerpen daar gaat leggen om te zien hoe ze reageert. Bovendien is hij niet de enige die naar de beelden gluurt; op de kamer van Cassandra staat een monitor waarop de beelden ook verschijnen en zo ziet zij steeds haar moeder, die ze niet kan bereiken. Hij geniet dus duidelijk van het lijden van de ouders. Hij overweegt dan ook een korte ontmoeting tussen Cassandra en haar vader, met de beoeling om haar tevreden te houden zodat ze braaf blijft meewerken.
Het is duidelijk dat deze film atypisch is in zijn genre. Dat we meteen weten met wie we te maken hebben, staat in sterk contrast met een film zoals Prisoners. Het tempo is traag en de film wordt niet in chronologische volgorde verteld. Ik vind het nog steeds een vreemde keuze want het maakt het verhaal soms moeilijk te volgen en dat is totaal niet nodig. In films zoals Memento en Pulp Fiction geeft dit absoluut een meerwaarde, maar hier wordt het een rommeltje en het lijkt wel of men deze keuze gemaakt heeft om de film ingewikkelder en spannender te maken dan nodig. Met elke scène die begint, rijst de vraag op welk moment we in het verhaal beland zijn, en dat werkt in dit geval storend. Spijtig genoeg blijft het daar niet bij. Het trage tempo en het gebrek aan actiescènes zorgt voor een meer realistische aanpak, die ook goed ondersteund wordt door het verhaal en is dus zeker een pluspunt; maar de reacties van sommige personages zijn totaal onlogisch en ongeloofwaardig, wat dodelijk is voor deze prent. In de ergste scène van dit genre zien we hoe Matthew bijna meteen door Jeffrey beschuldigd wordt na de aangifte van de verdwijning van zijn dochter; dat komt enorm onnatuurlijk over en ik hoop dat politiediensten in het echte leven wat meer tact hebben. Zelfs na acht jaar ziet Jeffrey nog steeds een verdachte in Matthew en de confrontatie blijft altijd onlogisch; op zeker moment werkte het zelfs op mijn lachspieren en dat kan toch niet de bedoeling zijn. Anderzijds levert geen enkele acteur een topprestatie en toch spelen ze hun rol allemaal goed, zij het dat de rollen niet altijd goed zijn uitgewerkt.
Regisseur Atom Egoyan (Chloe, The Sweet Hereafter)) heeft het scenario zelf geschreven en treedt ook op als producer. Als regisseur filmt hij vrij klassiek, met als beste voorbeeld de ontvoeringsscène: als Matthew uit de auto stapt om te gaan winkelen, blijft camera statisch maar zoomt langzaam in op het raam van de winkel totdat je de auto waar Cassandra in zit niet meer ziet. Op dat moment weet je wat er gebeurt zonder dat het in beeld komt en dat is knap gedaan. Als daarna Matthew weer naar buiten komt, zien we één van de sterkste momenten van Ryan Reynolds (Buried, The Proposal) in een scène die akelig en realistisch aanvoelt.
BEELD EN GELUID
Ondanks het feit dat veel scènes zich buiten in de sneeuw afspelen, is het beeld niet altijd even scherp. Het werkt nooit op de zenuwen, maar het valt wel op. Wel vond ik het jammer dat men de Niagara-watervallen zo weinig heeft gebruikt; we zien ze enkel op de verre achtergrond vanuit het hotel waar Tina werkt, wat een gemiste kans is om dit prachtig natuurfenomeen beter in beeld te brengen. Dit is geen actiefilm, dus als we de muziek en wat kleine omgevingsgeluiden even buiten beschouwing laten, zal u merken dat de achterste luidsprekers en de woofer weinig werk hebben.
EXTRA’S
Geen
CONCLUSIE
Deze film probeert zich te onderscheiden, maar dat werkt niet altijd even goed. Het verhaal wordt niet chronologisch verteld en dat is een foute keuze. De dialogen en het gedrag van sommige personages - vooral Jeffrey - zijn soms zo onlogisch dat ik er om moest lachen, waardoor de film geloofwaardigheid verloor en me voor een groot deel uit de film haalde. Dus als men deze dvd uit mijn collectie ontvoert, zal ik het waarschijnlijk niet zo erg vinden.
Hij maakt een tussenstop aan een afgelegen winkel om het avondeten te kopen terwijl Cassandra wacht in de auto. Op het moment dat hij terugkomt is ze echter spoorloos verdwenen. Aangedaan doet hij aangifte bij de politie en hij wordt meteen ondervraagd door Nicole (Rosario Dawson) en Jeffrey (Scott Speedman). Al gauw krijgt hij lastige vragen en de twee agenten proberen om de schuld voor de verdwijning in zijn schoenen te schuiven. Zodra Tina aankomt in het politiebureau, neemt ze het Matthew kwalijk dat hij hun dochter uit het oog is verloren. De politie volgt de zaak op, maar Cassandra wordt niet gevonden.
Acht jaar later leven Matthew en Tina apart en is er van Cassandra (Alexia Fast) nog steeds geen spoor. Matthew probeert haar nog steeds te vinden door rond te rijden en meisjes die op haar lijken een lift te geven. Soms ziet hij ook Albert (Aiden Shipley) die nog steeds alleen schaatst. Tina werkt nog steeds in het hotel waar prullaria verschijnen die haar aan haar enige dochter herinneren. Ondertussen proberen Nicole en Jeffrey online een pedofilienetwerk te infiltreren en stuiten ze op een foto van Cassandra, een zaak waar ze nog steeds mee bezig zijn. Dat geeft zowel de politie als de ouders hoop dat ze nog leeft, en langzaam maar zeker komen er meer aanwijzingen. Maar zal ze ooit gevonden worden?
Of Cassandra ooit met haar ouders verenigd zal worden ga ik hier niet verklappen, maar als kijker heb je haar alleszins direct gevonden. De film laat ons meteen kennis maken met haar kidnapper Mika (Kevin Durand) en zo komen we ook meteen te weten waar hij haar de afgelopen acht jaar heeft vastgehouden, namelijk in een verborgen kamer in zijn eigen huis. Mika is mager en groot en komt vooral freaky en intimiderend over omdat hij zo kalm en doordacht is. Daardoor lijkt hij fysiek niet zo bedreigend, maar dat compenseert hij dan weer met zijn sadisme dat hij op een sluwe en onderhuidse manier toepast.
Omdat ze ondertussen te oud is geworden voor zijn smaak, gebruikt hij Cassandra nu op een andere manier. Hij laat haar via internet contact leggen met jonge meisjes om hun vertrouwen te winnen zodat ze afspreken en hij ze vervolgens kan kidnappen. Dat is echter niet het enige waaraan hij plezier beleeft, want hij heeft ook camera’s hangen in het hotel waar Tina werkt, én hij is dan ook degene die de voorwerpen daar gaat leggen om te zien hoe ze reageert. Bovendien is hij niet de enige die naar de beelden gluurt; op de kamer van Cassandra staat een monitor waarop de beelden ook verschijnen en zo ziet zij steeds haar moeder, die ze niet kan bereiken. Hij geniet dus duidelijk van het lijden van de ouders. Hij overweegt dan ook een korte ontmoeting tussen Cassandra en haar vader, met de beoeling om haar tevreden te houden zodat ze braaf blijft meewerken.
Het is duidelijk dat deze film atypisch is in zijn genre. Dat we meteen weten met wie we te maken hebben, staat in sterk contrast met een film zoals Prisoners. Het tempo is traag en de film wordt niet in chronologische volgorde verteld. Ik vind het nog steeds een vreemde keuze want het maakt het verhaal soms moeilijk te volgen en dat is totaal niet nodig. In films zoals Memento en Pulp Fiction geeft dit absoluut een meerwaarde, maar hier wordt het een rommeltje en het lijkt wel of men deze keuze gemaakt heeft om de film ingewikkelder en spannender te maken dan nodig. Met elke scène die begint, rijst de vraag op welk moment we in het verhaal beland zijn, en dat werkt in dit geval storend. Spijtig genoeg blijft het daar niet bij. Het trage tempo en het gebrek aan actiescènes zorgt voor een meer realistische aanpak, die ook goed ondersteund wordt door het verhaal en is dus zeker een pluspunt; maar de reacties van sommige personages zijn totaal onlogisch en ongeloofwaardig, wat dodelijk is voor deze prent. In de ergste scène van dit genre zien we hoe Matthew bijna meteen door Jeffrey beschuldigd wordt na de aangifte van de verdwijning van zijn dochter; dat komt enorm onnatuurlijk over en ik hoop dat politiediensten in het echte leven wat meer tact hebben. Zelfs na acht jaar ziet Jeffrey nog steeds een verdachte in Matthew en de confrontatie blijft altijd onlogisch; op zeker moment werkte het zelfs op mijn lachspieren en dat kan toch niet de bedoeling zijn. Anderzijds levert geen enkele acteur een topprestatie en toch spelen ze hun rol allemaal goed, zij het dat de rollen niet altijd goed zijn uitgewerkt.
Regisseur Atom Egoyan (Chloe, The Sweet Hereafter)) heeft het scenario zelf geschreven en treedt ook op als producer. Als regisseur filmt hij vrij klassiek, met als beste voorbeeld de ontvoeringsscène: als Matthew uit de auto stapt om te gaan winkelen, blijft camera statisch maar zoomt langzaam in op het raam van de winkel totdat je de auto waar Cassandra in zit niet meer ziet. Op dat moment weet je wat er gebeurt zonder dat het in beeld komt en dat is knap gedaan. Als daarna Matthew weer naar buiten komt, zien we één van de sterkste momenten van Ryan Reynolds (Buried, The Proposal) in een scène die akelig en realistisch aanvoelt.
BEELD EN GELUID
Ondanks het feit dat veel scènes zich buiten in de sneeuw afspelen, is het beeld niet altijd even scherp. Het werkt nooit op de zenuwen, maar het valt wel op. Wel vond ik het jammer dat men de Niagara-watervallen zo weinig heeft gebruikt; we zien ze enkel op de verre achtergrond vanuit het hotel waar Tina werkt, wat een gemiste kans is om dit prachtig natuurfenomeen beter in beeld te brengen. Dit is geen actiefilm, dus als we de muziek en wat kleine omgevingsgeluiden even buiten beschouwing laten, zal u merken dat de achterste luidsprekers en de woofer weinig werk hebben.
EXTRA’S
Geen
CONCLUSIE
Deze film probeert zich te onderscheiden, maar dat werkt niet altijd even goed. Het verhaal wordt niet chronologisch verteld en dat is een foute keuze. De dialogen en het gedrag van sommige personages - vooral Jeffrey - zijn soms zo onlogisch dat ik er om moest lachen, waardoor de film geloofwaardigheid verloor en me voor een groot deel uit de film haalde. Dus als men deze dvd uit mijn collectie ontvoert, zal ik het waarschijnlijk niet zo erg vinden.
Studio:
Paradiso
Regie: Atom Egoyan
Met: Ryan Reynolds, Scott Speedman, Rosario Dawson, Mireille Ends, Kevin Durand, Alexia Fast
Regie: Atom Egoyan
Met: Ryan Reynolds, Scott Speedman, Rosario Dawson, Mireille Ends, Kevin Durand, Alexia Fast
Regio:
2
Genre:
Drama
Versie:
Benelux (NL/FR)
Jaar:
2014
Leeftijd:
12
Speelduur:
112 min.
Type DVD:
SS-DL
Barcode:
5414937033102
Beeldformaat:
2.40:1 anamorfisch PAL
Geluid:
Engels DTS 5.1
Engels Dolby Digital 5.1
Frans Dolby Digital 5.1
Ondertitels:
Nederlands, Frans
2.40:1 anamorfisch PAL
Geluid:
Engels DTS 5.1
Engels Dolby Digital 5.1
Frans Dolby Digital 5.1
Ondertitels:
Nederlands, Frans
Extra's:
• geen
• geen
Andere recente releases van deze maatschappij
- 2024-09-09 :: BOY AND THE HERON, THE
- 2023-06-28 :: KNOCKAROUND GUYS
- 2023-05-09 :: BOILING POINT
- 2023-05-08 :: FABULEUX DESTIN D'AMÉLIE POULAIN, LE
- 2023-04-03 :: VORTEX