FILM 
De begingeneriek van Wij toont meteen aan dat er evenveel Nederlands als Belgisch geld in deze productie zit, en wat kan in zo’n situatie beter dan dit verhaal zich te laten afspelen in een grensdorp, Wachtebeke. Of de inwoners van deze gemeente gediend zullen zijn met deze “reclame” is maar de vraag, want het portret dat je van deze 8 jongeren krijgt maakt je niet bepaald vrolijk. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Elvis Peeters, in een ander decennium beroemd in Vlaanderen (of zoiets) als de zanger van de new-waveformatie Aroma Di Amore, en voor wie de muziek kent: een mens zonder blad voor de mond. De roman hebben we niet gelezen, dus een echte vergelijking kunnen we niet maken, toch hopen we voor de volgelingen van Peeters dat men in het boek iets dieper in de achtergronden van de personages graaft, want in de film van René Eller laat het ons allemaal wat koud.  




Gedurende 90 minuten volgen we acht jongeren die de buurt van Wachtebeke op stelten zetten door hun buitensporig gedrag. Acht tieners die over en alles een eigen mening hebben, maar waar je als rationeel mens niks zinnigs aan kan knoppen. Te pas (en vooral) ten onpas word je ondergedompeld in levenswijsheden die geplukt lijken uit Temptation Island. We gaan ervan uit dat je dit soort nihilistische leeghoofden met gemak op straat kan treffen, maar het schetsen van marginaal gedrag leidt niet automatisch tot een goede film. Zeker niet in het geval van Wij.




Vier jongens en meisjes die op jonge leeftijd hebben uitgemaakt dat het leven niet zo veel voorstelt en die hun jonge jaren op hun eigen manieren doorbrengen. Weerzinwekkend walgelijk, tenzij je andere woorden hebt voor krapuul die het hondje van een bejaarde dame wegjatten en het dier op sadistische wijze vastbinden aan de spoorwegrails. Eikels waar je als kijker geen greintje sympathie voor kan hebben. Ook niet als de meisjes op een brug gaan staan en een dodelijke botsing veroorzaken omdat ze de nood hebben om hun foef te tonen. We horen heel wat pseudowetenschappelijk filosofisch gezeik de revue passeren, maar de personages roepen alleen maar aversie op. Zeker als ze voor zichzelf geen greintje respect tonen en puur voor de fun hun eigen lichaam verkopen. En dan is er nog de compleet ongeloofwaardige twist die zo geforceerd aanvoelt dat het lijkt alsof je een proefschrift van een gebuisde student aan het lezen bent. Spoilers verklappen doen we niet, maar wie de film zag (of zal zien) weet waarover we het hebben. 




Of we te goed zijn opgevoed om dit gedrag te begrijpen? Neen, zowel pakweg Bertrand Blier (Les Valseuses) of Larry Clark (Kids) tonen dat het perfect kan om dit soort onderwerpen naadloos in een briljante film te gieten, en dat doen ze door de kijker mee te nemen in de wereld van de protagonist, ook al is het er één waar je a priori moet van walgen. Het enige wat we in Wij zien is een aaneenschakeling van pornoscènes (de acht besluiten om een pornofilm te maken), gratuit geweld (de manuele abortus waarbij een kerel gewoonweg de foetus moet doodmeppen) en alles wat een mens maar kan choqueren. An sich mag dat allemaal, daarvoor hebben we iets als een horrorfilm. Maar dit soort onderwerpen op zo’n manier verkopen, roept bij ons alleen ergernis op. Het enige wat deze film enigszins genietbaar maakt zijn de puike acteerprestaties van deze acht beginnelingen, geruggesteund door korte vertolkingen van geoliede machines als Michael Pas of Axel Daeseleire.




BEELD EN GELUID
Niet dat we moeilijke jongens zijn, maar soms snappen we het niet. Wie deze Belgische-Nederlandse film in HD wil zien, moet zijn heil in Duitsland gaan zoeken, want daar is Wij wel verschenen op blu-ray. In het land van oorsprong moeten we het stellen met een dvd die ver onder het gemiddelde scoort, zeker als het jaartal 2020 je standaard is. Van detail is er geen sprake, wel veel wazige vlekken. De Nederlandse Dolby Digital 5.1-geluidsband vereist dat je je de draaiknoppen van je speakersysteem serieus naar rechts dient te draaien. Ook wat de Nederlandse ondertiteling hebben we zo onze opmerkingen, want is er nu echt niemand die controle voert op spellingsfouten?

EXTRA'S
Deze controversiële film bood heel wat opportuniteiten voor wat extra materiaal, maar blijkbaar vond men dit niet nodig. Gemiste kans. 

CONCLUSIE
De choquerende scenes en de vuile praat zullen de doorsnee kijker wel uit zijn comfortzone halen, maar daarmee maak je nog geen goede film. Een compleet ongeloofwaardige twist en een inspiratieloze regie katapulteren Wij dan ook genadeloos terug naar het niveau van de hakken over de sloot.