FILM 
Moeten we nog fysieke films kopen nu we plat gebombardeerd worden met de streamingdiensten? Het is een vraag waar iedere filmliefhebber zich dezer dagen over buigt, en het antwoord is afhankelijk van hoe je filmmaaltijd eruit ziet. Streamingdiensten bieden veel. Dat is waar, maar om de abonnees niet te veel op de kast te jagen wordt toch vaak op veilig gespeeld waardoor oudere obscure titels geen schijn van kans maken. Niemand kijkt er toch naar, zou je denken. En toch is er een groter publiek voor te vinden dan men denkt en de reden is waarom de boutiquelabels zo aan het boomen zijn. Neem nu een film als deze charmante Otley. Misschien wel eens te zien op de BBC op een zondagnamiddag mocht de Britse zender een pakketje aankopen waarin deze film zit. Maar buiten dat, mag je er je broek op verwedden dat je hem enkel maar kan zien als je de Blu-ray aankoopt. En of we dat heerlijk vinden, en daarmee die stomme vraag beantwoord is!

Niet dat er een gat is in je leven, mocht je Otley (in Amerika overigens uitgebracht als Portobello Road) nooit zien, maar dit soort charmante films maken ze nu niet meer. Een plot die er niet toe doet en zelfs te onnozel is voor woorden, maar wel een film die je hart omarmt al was het maar voor de voortreffelijke beelden van het Londen uit de jaren '60 of voor Romy Schneider. De Duitse actrice had al lang haar Sissi-imago van zich afgeschud en ze wist zeer goed dat een internationale carrière in haar bereik lag. De vraag was alleen waar dat moest gebeuren. In de Peter Sellers-komedie What's New Pussycat? had ze al een rolletje, en om door te breken in Amerika gaf Columbia haar nog een kans met deze Otley (ze won het trouwens van Jacqueline Bisset), maar toch werd het niet de gehoopte doorbraak. Niet dat er reden was om te klagen, want in datzelfde jaar verscheen La Piscine van Jacques Deray waarmee Schneider definitief de grote dame van de Franse cinema werd.

Otley behoort zeker niet tot het beste werk van Romy Schneider, want het is overduidelijk dat de makers enkel oog hadden voor haar knappe gezicht. Of haar Duitse accent, want haar tegenspeler Tom Courtenay (in feite een Sir, want de Brit werd tot ridder geslagen) heeft het zelf toe in een interview op deze disk dat Romy dat extra exotisch tintje gaf en de doorslag was waarom men voor haar koos. De film werd via Columbia gemaakt met Amerikaans geld, maar is op en top Brits. Het verhaal speelt zich af op verschillende (prachtige) Londense locaties en voor de hoofdrol kon je niemand vinden die meer Brit was dan Tom Courtenay. Bij ons nauwelijks bekend maar over de Noordzee-plas een gevierde acteur en karakterkop die in de jaren '60 doorbrak met hoofdrollen in The Loneliness Of The Long Distance Runner en Billy Liar. Films die tot op vandaag beschouwd worden als het beste uit de Britse cinema.

Het verhaal was gebaseerd op de Otley-boekjes (er verschenen 4 in totaal) van de Ierse Martin Waddell die later vooral naam zou maken met kinderboeken zoals de Little Bear-serie. Geschreven door een Ier, maar wel een verhaal dat zich afspeelt in hartje Londen. Gerald Arthur "Gerry" Otley (Tom Courtenay) is een beetje de klaploper van Portobello Road. Een charmante knul die vooral goede punten weet te scoren bij de vrouwtjes, maar helemaal niet rondkomt met het verkopen van antieke spullen. Otley schuimt dan ook iedere nacht Notting Hill Gate af om een dak boven het hoofd te krijgen. Zijn luilekkerleventje wordt overhoop gehaald als hij voor een spion aanziet wordt en achterna gezeten wordt door een buitenlandse veiligheidsagente (Romy Schneider) die voor de Britse inlichtingendienst werkt.

Het verhaal stelt niet veel voor, de logica is ver te zoeken en het is zelfs niets eens spannend. Cruciaal voor een spionagefilm zou je denken, maar toch teert deze komedie voldoende op prima vertolkingen en het swingende Londen van de jaren '60. Breek vooral niet te veel je hoofd over het verloop van het verhaal, maar geniet bijvoorbeeld van een ouderwetse autorace door Londen of laat je meeslepen in een heerlijke scene waarin Romy Schneider met haar sportwagen een golfterrein ommaait. Otley is dan ook een film die het van zijn charme moet hebben, en dat heeft deze komedie in overvloed.

BEELD EN GELUID
Powerhouse/Indicator is een label voor cinefiele fijnproevers. Het boutiquelabel brengt oude, vergeten titels uit de Columbia-stal in gerestaureerde versie op Blu-ray uit. Niet echt goedkoop, zo’n 20 euro per titel, maar meer dan zijn geld waard. We zijn van nature uit nogal voorzichtig met superlatieven, woorden bedriegen nu eenmaal, maar wat Indicator doet op visueel vlak met deze oude klassiekers is fenomenaal. Alles is tot in de puntjes gerestaureerd, je ziet bij manier van spreken de vochtdruppels glinsteren op de muren van de metrostations en alles baadt in een heerlijk kitscherige '60’s-sfeertje. Het geluid is iets minder wegens net iets te schel en te weinig effecten, maar toch een verzorgde LPCM 1.0-geluidsband die voorzien is van Engelse subtitels.

EXTRA'S
Bij Indicator kun je steeds kiezen tussen een gelimiteerde en een reguliere versie. Het verschil is dat in de versie met beperkte oplage (3000 stuks) er een boekje zit van zo’n 40 pagina’s met daarin alle info over de film, maar voor de rest is het dezelfde uitgave. Er is geen meerprijs, alleen komt het in de kast terecht van de vroege vogels. Voor de rest vind je er qua bonus een audio-interview (slechte kwaliteit!) met Dick Clement en Ian La Frenais dat in 2008 in het London’s National Film Theatre werd opgenomen. Naast een trailer en een fotogalerij zijn er twee korte interviews met hoofrolspeler Tom Courtenay en Ian La Frenais die het script schreef. Een beetje mager, maar toch een prachtig souvenir voor de fans.

CONCLUSIE
Otley is een uiterst charmante film die weinig om het lijf heeft, maar een lust voor het oog en dat komt niet in het minst door de pittoreske beelden van Londen uit de '60’s en als toemaatje krijg je er nog de excellente Romy Schneider bovenop!