FILM
De wereld rouwt om het overlijden van Superman (waar we getuige van waren in Batman V. Superman: Dawn Of Justice). Batman (Ben Affleck) krijgt in Gotham te maken met parademons, een soort van metapsychische vampiers die zich voeden met menselijke angst, en hem is veel gelegen aan het samenbrengen van alle 'bijzondere' mensen ter wereld om gezamelijk een antwoord te bieden op de nieuwe dreiging die de mensen boven het hoofd hangt. Met Wonder Woman (Gal Gadot) houdt hij geregeld contact, maar hij probeert ook in IJsland gesprekken aan te knopen met Arthur Curry (Jason Momoa), de laatste prins van het verzonken rijk Atlantis. Curry staat echter niet te springen om de mensheid vooruit te helpen. Een meer gewillige bondgenoot is Barry Allen (Ezra Miller), die als The Flash beschikt over een fenomenale snelheid, en die per se rechten wil gaan studeren om zo het proces te laten heropenen tegen zijn vader (Billy Cudrup), die valselijk beschuldigd wordt van de moord op zijn moeder. Dan is er nog Victor Stone (Ray Fischer), die na een ongeluk door zijn vader Silas Stone (Joe Morton) werd opgekalefaterd tot een half-mens, half-androïde die luistert naar de naam Cyborg.




De dreiging openbaart zich wanneer een mythische vijand uit het verleden van de Amazones, Steppenwolf (Ciarán Hinds), de aanval inzet om zo de hand te leggen op drie artefacts, de Mother Boxes, kubussen waardoor hij, mocht hij erin slagen ze te verenigen, de wereld zou kunnen herschapen tot de hel op aarde. Steppenwolf is een dienaar van Darkseid (Ray Porter), die al tienduizenden werelden op die manier heeft onderworpen, alleen op Aarde een historische nederlaag heeft geleden en nu op wraak zint. Eén van de kubussen was in het bezit van de Amazones, de andere twee worden respectievelijk door de Atlantiërs en de mensen bewaard. Om de vijand te kunnen verslaan, zal het team echter de hulp nodig hebben van Superman (Henry Cavill), ware het niet dat die in de vorige film overleden was. Misschien bestaat er wel een methode om de Man van Staal weer tot leven te wekken; maar wat is de prijs die men daarvoor bereid is te betalen? En opent de League daarmee geen doos van Pandora?




Wat ze bij Marvel kunnen, dat moeten wij ook kunnen, zullen ze bij DC Comics gedacht hebben: een ensemblefilm genre The Avengers maken waarin enkele lopende en enkele nog te lanceren franchises samenkomen. Justice League kleurt nergens buiten de geijkte paden, en het recept van dergelijke films is extreem voorspelbaar: de superhelden moeten samenwerken om de één of andere vijand die te groot is voor elk van hen afzonderlijk te verslaan, en liefst nog een CGI-karakter zoals Steppenwolf. De DC-films zijn iets meer duister van ondertoon dan het soms iets té geforceerd grappige Marvel, en buiten af en toe een klein streepje relativeringsvermogen van Ezra Miller's Flash is Justice League vooral een pompeus spektakel met veel door Zack Snyder haast gepatenteerde slow-motionshots genre 300. Het frisse, haast idyllische van Wonder Woman is ver te zoeken, en de nevencast is één langgerekte parade van bijrollen uit de diverse franchises die noodzakelijk acte de présence moeten komen geven, zoals Amy Adams en Diane Lane uit Man Of Steel, Connie Nielsen uit Wonder Woman, J.K. Simmons en Jeremy Irons uit een nog door te starten Batman die de films van Christopher Nolan moet doen vergeten, en Amber Heard en Billy Cudrup uit respectiecelijk de intussen gemaakte Aquaman en de nog niet bestaande The Flash­-film.




Justice League is de tweede poging van Warner om een ensemblefilm te maken rond het DC-universum. Een eerste poging in 2007 is geflopt door de intussen haast legendarische scenaristenstaking, in combinatie met mot met de Australische belastingdienst. De huidige film, met 300 miljoen dollar aan projectbudget één van de meest kostelijke blockbusters ooit, is zodanig groots opgezet dat de niet onterechte vrees bestond dat Warner niet uit de kosten ging geraken. Nadat Autumn, de dochter van Zack Snyder, zelfmoord pleegde, trad de regisseur terug uit het project en liet de afwerking van de film, inclusief enkele reshoots waarin Henry Cavill's intussen gegroeide snor met computertrukerij moest worden verwijderd, over aan Joss Whedon, die er een theatrical cut maakte. Er ontstond echter al snel de roep om Zack Snyders versie ook nog uit te brengen, onder meer ondersteunt door een flink gesmaakte campagne op sociale media. In 2021 zag deze versie het levenslicht, zij het dat deze het zonder een bioscoopcarrière moest stellen omwille van de coronapandemie. Een cut van 4 uur, meer dan het dubbele van het origineel, zou overigens een te lange zit zijn geworden voor veel cinemabezoekers met te weinig eelt op hun zitvlak.




Naast het feit dat de film ruim twee uur langer duurt dan de cut van Whedon, is er een heel deel van het herschoten materiaal gewoon terug uitgeflikkerd. Onder meer de filmscore van Danny Elfman is er volledig uitgeknipt, en de soundtrack van Tom "Junkie XL" Holkenborg is in ere hersteld. Steppenwolf is helemaal in CGI heropgebouwd, en hij is niet langer de eindbaas in het verhaal, maar blijkt een lakei te zijn van een nog grotere intergalactische schurk, Darkseid, voor wie er een opening gemaakt werd naar een sequel, die er naar alle waarschijnlijkheid niet zal komen. Hier en daar zijn een paar sequenties hernomen, zoals Wonder Woman die in het begin een terreuraanslag verijdelt, maar veel van het verhaal is opnieuw opgebouwd en wijkt dusdanig af van de Whedon-versie dat we deze prent eigenlijk niet zomaar kunnen catalogeren als een director's cut, maar dat dit echt wel een aparte film is geworden. Op IMDB krijgt de film alvast een ander lemma. De Snyder-cut is een stuk gewaagder, een stuk rauwer en hier en daar ook een stuk experimenteler. De achtergrondverhalen van Cyborg en The Flash worden een stuk dieper uitgewerkt, en alhoewel Ezra Miller moet zorgen voor de komische noot, is Zack Snyder's Justice League een flink stuk donkerder, en sluit beter aan bij het volwassen karakter van Snyders twee vorige delen in de trilogie, Man Of Steel en Batman Vs. Superman. Ook het einde is helemaal anders, met een minder gelukkige afloop en een hoop onverwerkt trauma dat werd opgespaard voor de voornoemde sequel die vastzit in production hell. Mocht u me twee jaar geleden echter hebben gevraagd of de Snyder Cut ooit het levenslicht zou zien, had ik u ook nee geantwoord, dus zeg nooit nooit. Wel heeft acteur Henry Cavill aangegeven dat het Supermanhoofdstuk wat hem betreft ten einde is, en ook Ben Affleck zal wellicht nog te zien zijn in het op stapel staande Flash-film, maar daarna hangt ook hij met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid de Batcape aan de wilgen.




BEELD EN GELUID
Zack Snyder's Justice League is over twee schijven verspreid, met de eerste vier hoofdstukken op de eerste schijf, en de laatste twee plus de epiloog op de tweede. Snyder verkoos bovendien om de film uit te werken in 1.33:1, wat tot tandengeknars zal leiden bij bezitters van een breedbeeldtelevisie. De beeldtransfer is nog net ietsje beter dan wat we van Whedons versie gewoon zijn, en de compositie is smaakvol en kleurrijk, zelfs voor een duistere film als deze. Er is weinig grain te zien, details des te meer en onder meer de onderzeese landschappen van de Atlantiërs en het eiland Themiscyra van de Amazones zien er weelderig uit. Warner heeft echter voor de zoveelste keer verkozen om een gecomprimeerde Engelse Atmostrack te zetten en enkel een TrueHD-versie in de Franse dub, iets wat we de maatschappij al geruime tijd kwalijk nemen, en tevens een kritiek waar ze Siberisch doof voor blijven. Dit is wraakroepend, zeker als je beseft dat zowat elke buitenlandse versie wel een Engelse TrueHD Atmos-track heeft, en wij voor Warner kennelijk een kolonie zijn voor de Franse grenouilles die niet de intellectuele capaciteit hebben om een film in zijn originele taal te zien. Waar de theatrical cut tenminste nog een DTS-HD MA 5.1-track had die dit euvel compenseerde, moet u het hier met een nog slechtere Dolby Digital 5.1-track stellen. De track ontbreekt het compleet aan dynamiek en ruimtelijke spreiding, en zeker wanneer het volume wordt opgevoerd, klinkt de track als een vormeloze meuk.

EXTRA'S
De schijf bevat maar één extra, en dat is documentaire Road to Justice League (24:40), een promotioneel getinte featurette met veel materiaal achter de scènes, waarin Zack Snyder het onder meer heeft over de easter eggs die hij in de film verstopt, en de diverse acteurs en actrices aan hun bijdrage aan deze Superheldenfilm Aller Superheldenfilms. Snyder heeft het ook over de invoering van de nieuwe personages die liefhebbers van DC al kennen, zoals Iris West (Kiersey Clemons) en de Martian Manhunter (Harry Lennix).

CONCLUSIE
Zack Snyders visie op Justice League getuigt van een betere kunde dan die van Whedon, die te braaf de vakjes aanvinkte, terwijl Snyder meer moed toont. We kunnen omwille van de gebrekkige audiotrack niets anders doen dan deze versie actief afraden voor wie geen behoefte heeft aan Nederlandstalige ondertiteling.