FILM 
Bij ons is de titel Varsity Blues uit 1999 nauwelijks bekend, en als iemand hem al oprakelt dan is het omdat het één van de eerste films met wijlen Paul Walker is. Na Tammy And The T-Rex kreeg hij na een radiostilte van een viertal jaar plots een paar belangrijke rollen aangeboden, en daar is deze één van. Het bracht de toekomstige The Fast & The Furious-ster wel in de kijker, maar de arme jongen brak tijdens de opnames wel (ironisch genoeg net zoals zijn personage) zijn been. Maar los van dit alles is Varsity Blues bij ons een zo goed als onbekende film hier, en dat heeft veel te maken met het feit dat alles rond Amerikaans voetbal draait en de passie (ook al is het soms te zot voor woorden) daar rond.

Jonathan "Mox" Moxon (James Van Der Beek) zit, net zoals zijn vrienden, in het voetbalteam van de West Canaan High School. De jonge kerel wordt door zijn vader aangemand om voluit voor een sportleven te gaan, maar de quarterback denkt dat er meer is in het leven dan dit. Een mooi bestaan met zijn vriendinnetje Jules Harbor (Amy Smart) bijvoorbeeld. Zelf wil hij naar de Brown University gaan en het voetbal laten voor wat het is, en dit tot groot ongenoegen van zijn vader Sam (Thomas F. Duffy) die in zijn jonge jaren bij hetzelfde team speelde onder de legendarische coach Bud Kilmer (Jon Voight). De man is er al dertig jaar trainer en met een hele resem titels op zak is hij een ware legende in het Texaanse stadje. Een man die vindt dat je altijd tot het uiterste moet gaan, en dat ook krijgt van de ster-quarterback van de Coyotes: Lance Harbor (Paul Walker) die overigens de beste vriend van Mox is. Maar door een zware val wordt diens voetbaldroom door een verbrijzelde knie aan diggelen geslagen. Ook al is het met grote tegenzin, promoveert Bud Kilmer Mox tot de nieuwe quarterback.

De Universiteit van Toronto gebruikte al sinds de jaren tachtig de naam Varsity Blues voor haar sportteams, en die waren niet bepaald opgezet met het feit dat deze film de sport in een tamelijk negatief daglicht stelde, en daarom kloegen ze Paramount Pictures aan. De som die de Universiteit van Toronto kreeg is nooit bekend geraakt, feit is dat ze er wel akkoord mee gingen. Brian Robbins, die in feite gewoon Brian Levine heet, is tegenwoordig de grote baas van de betaalzender Nickelodeon, maar in zijn jonge jaren was hij ook acteur en tevens regisseur van o.a. The Shaggy Dog (we geven het maar mee) en de drie ondermaatse (we blijven beleefd) Eddie Murphy-vehikels Norbit, Meet Dave en A Thousand Words. Dit maar om te zeggen dat je van Brian Robbins als filmmaker niet te veel moet verwachten. Een sportdrama waar weinig spanning inzit, maar die door de American Pie-vibe toch gemakkelijk wegkijkt. Iemand die de wasmachine volkotst (jaja) of de lerares biologie die zonder dat de studenten het weten een zakcentje bijverdient in de lokale stripteaseclub. Het zijn elementen die van Varsity Blues wel geen meesterwerk maken, maar voor wat leuke afleiding zorgen. Maar toch is het absolute hoogtepunt (en in feite ook het enige) van deze film de fantastische Jon Voight als narcistische en racistische coach die de sportlui alleen maar gebruikt voor zijn eigen glorie.

Voight is overigens de enige van deze bende die echt goed acteert. Niemand heeft het tegenwoordig nog over James Van Der Beek, en dat heeft zo zijn reden. Paul Walker is ondertussen wel om diverse redenen een legende geworden, maar hoewel je niet slecht over de doden mag spreken is hij in Varsity Blues niet meer dan een saai muurbloempje. Er is de scène waarin Ali Larter (ondertussen ook al vergeten, maar destijds toch een tikkeltje beroemd door de Final Destination-films) waarin ze de populaire jongens tracht te verleiden met haar whipped cream-bikini. Voor wie dat thuis wil uitproberen, raadt IMDb overigens aan om geen slagroom te gebruiken, maar zoals in de film scheerschuim omdat  volgens hun vakkundige mening slagroom niet op het lichaam blijft plakken. Ron Lester die de dikkerd speelt en graag op stap gaat met zijn varken, zou later zijn rol van Billy Bob herhalen als Reggie Ray in de spoof Not Another Teen Movie. De man die op een bepaald moment meer dan 230 kilo woog, overleed op 46-jarige leeftijd en dat door het falen van de lever.

Varsity Blues was een MTV-film en dat betekende natuurlijk ook dat er veel muziek in zat zoals bijv. Green Day, Fastball, Aaliyah, Third Eye Blind, Offspring en Redd Kross. Maar ondanks deze toen toch hippe soundtrack is dit het zoveelste bewijs dat deze zender zich maar beter aan het uitzenden van videoclips had gehouden. Tenenkrommend wordt het nooit, maar daarmee is in feite zo goed als alles gezegd.

BEELD EN GELUID
Varsity Blues verscheen bij ons alleen op dvd, en dat via Paramount. Mocht de film je enigszins aanspreken, of indien je gewoon alles van Paul Walker wil (want daar zal het er bij de meeste filmfans van bij ons wel om draaien), dan kunnen we zeggen da dit een zeer verzorgde dvd-transfer is met een bij momenten toch wel uitmuntende kwaliteit, zeker voor de taferelen die zich op de grasmat afspelen en dat zijn er toch heel wat. De soundtrack is een 5.1 die zoals gezegd vooral opvalt door zijn '90's-soundtrack en bol staat van deuntjes die je destijds in De Afrekening kon horen.

EXTRA'S
De enige extra (als je die al wil) die je hier kan vinden is naast een trailer, een featurette van zo'n tien minuten die men de wereld heeft ingestuurd als The Making Of. Beschouw het vooral als een collage van saaie beelden achter de schermen en nietszeggende korte interviews.

CONCLUSIE
Varsity Blues is een sportdrama dat vooral in de States aansloeg en waarin we een jonge Paul Walker zien. De film probeerde naast het heroïsche van het Amerikaanse voetbal er ook nog een paar grappen in de stijl van American Pie bij te gooien, maar meer dan matig wordt het nooit. Wel met een zeer sterke Jon Voight.