FILM
Wat maakt een film tot film? Het is een vraag waar heel wat antwoorden op mogelijk zijn, maar in het geval van Don’t Breathe is het duidelijk dat de makers alleen maar rekening hebben gehouden met het entertainmentgehalte. Wie er achter de camera staat en vooral wat hij ermee doet is eigenlijk van geen belang, zo lang je de kijker met je product maar van zijn smartphone kan weghouden. Je mag gerust zeggen dat de Uruguayaanse Federico Álvarez die in 2013 ook al de remake van Evil Dead maakte, daar meer dan behoorlijk in geslaagd is. De film duurt amper 80 minuten en is voorbij voor je het weet. Ondanks de zeer matige (om niet te zeggen ondermaatse) acteerprestaties verveel je je geen minuut en dat komt omdat Don’t Breathe zich gedraagt als een kermisattractie. Spannend, en mits wat goede wil kun je achteraf stellen dat je je kostelijk geamuseerd hebt, alleen blijft er die ene vraag over: is dit nu een film die je zag of niet? Mierenneukerij, denk je? Misschien wel, maar voor ons mag een film gerust meer zijn dan dat!

Rocky (Jane Levy) , Alex (Dylan Minnette) en Money (Daniel Zovatto) zijn drie nietsnutten uit Detroit die de kost verdienen door in te breken in huizen. Het is de droom van Rocky om samen met haar veel jongere zus Diddy naar Californië te verhuizen zodat ze kan ontkomen aan de grillen van haar gewelddadige moeder, maar natuurlijk ontbreekt hiervoor het geld. Op een dag hoort Money dat de oorlogveteraan Norman Nordstrom (Stephen Lang) 300.000 dollar in zijn huis heeft liggen. De woonst situeert zich in een verlaten buurt, en als later blijkt dat de man ook nog eens blind is dan zou je denken dat dit een makkie is, maar vanaf de eerste seconde wordt alles duidelijk dat de drie aan een niet te stoppen nachtmerrie zijn begonnen.

Al bij al was deze film een gok voor Fede Álvarez. Zijn remake van Evil Dead kreeg heel wat kritiek over zich heen omdat men vond dat het allemaal veel te gewelddadig was en daarom wilde hij het met Don't Breathe over een andere boeg gaan gooien. Minder bloed en een verhaal dat meer gericht was op spanning werd de opdracht, en je kan zeggen dat hij in zijn opzet geslaagd is, want in Amerika haalde de film twee weken lang de bovenste regionen van de box office, wat dan weer aanleiding gaf tot het draaien van een sequel. Het resultaat is zeker niet slecht en als het de bedoeling was om louter suspense te creëren dan is dat zeker gelukt, alleen heeft het allemaal zo weinig om het lijf. Het "slachtoffer" is blind en heeft iets op zijn kerfstok (wat dat is ontdek jezelf maar), maar verder dan een paar lijntjes gaat het niet.

Weinig uitgediepte karakters waardoor het je geen moer kan schelen wat hun lot is. De eindscène is best wel leuk, maar het is ook allemaal veel te serieus en voor humor is er weinig of geen plaats. Dat moet niet per se in een horrorfilm, maar met fletse en vooral inhoudsloze dialogen kom je ook niet ver. De shockeffecten zijn ook niet altijd effectief. Het enige wat overblijft is een bizarre twist die je niet snel zal vergeten, maar dat alleen is niet genoeg om de film van zijn middelmatigheid te redden. Vervelen zal je niet, maar meer valt er hierover niet over te vertellen.

BEELD EN GELUID
Alles aan deze dvd is eigenlijk standaard. Het grootste gedeelte van deze film speelt zich af in een huis waar alles grijs en grauw is, en dus krijg je ook zo’n kleurenpalet op je scherm. Hoewel het technisch allemaal wel in orde is, zijn de kleuren veel te weinig variërend waardoor het allemaal eerder lelijk en vooral saai oogt. De detailvoering is behoorlijk, maar potten worden hier niet gebroken. De geluidsband is een Dolby Digital 5.1 die (hoe kan het ook anders) uit veel gegil en geschreeuw bestaat, maar ook hier moet je niet meer dan het gemiddelde verwachten.

EXTRA'S
Zoals zo vaak bij Sony gaat het ook hier om extra filmpjes die zo kort zijn dat het nauwelijks de moeite loont om ze aan te klikken. In Geen Uitweg krijgen we in minder dan drie minuten te zien hoe de opnames in het donkere huis verliepen. Nog meer over het fameuze huis komen we te "weten" in al even korte Het Creëren Van Het Griezelhuis. Waarom men hier niet één filmpje van heeft gemaakt is ons een raadsel. In Man Van De Duisternis wordt in een paar minuten het karakter van Stephen Lang geschetst, maar meer dan obligatoire promopraat moet je er niet van verwachten. Dat geldt ook voor Meet the Cast waarin de verschillende karakters worden opgesomd. In The Sounds of Horror overloopt men in één minuut (!) de geluidseffecten. Tenslotte zijn er nog de verwijderde scènes. Die klokken wel af op 15 minuten, maar voegen niets toe aan het verhaal. Wie zin heeft om deze matige horrorfilm te bekijken aan de hand van een audiocommentaarband kan dat met regisseur Fede Alvarez, schrijver Rodo Sayagues en Stephen Lang.

CONCLUSIE
Don’t Breathe voelt eerder aan als een geslaagde rit op een dolle kermisattractie dan een film. Door de aanwezige suspense en de verrassende wendingen raakt deze horrorfilm wel met de haken over de sloot maar daar blijft het ook wel bij.