FILM
Verdeeldheid vind je niet alleen in de politiek, maar ook in de filmwereld, en daar draagt Disney een aardig steentje toe bij. Het huis van de muis wil meer en meer een monopolie op de Hollywoodfilm worden, en doet dat niet alleen door soms smerige marketingtrucs uit te halen, waardoor fans van het genre bijna verplicht worden om zich een abonnement op Disney+ aan te schaffen of (wat ons betreft nog veel erger is) door Hollywood te overdonderen met allerlei politiek correcte regeltjes waardoor de woke-beweging bijna slaafs aan de voeten van Disney is gaan liggen. Een grote bek die zelden tot goede cinema leidt ("behoorlijk" is dan ook vaak het te gebruiken adjectief als we een nieuwe Disney-film de revue zien passeren), en er is ook nog die niet te stuiten recyclagedrang. Dat resulteerde in live-actionversies van animatieklassiekers waarvan het ene er al beroerder dan het andere uitzag. En of er nu echt geen uitzondering is? Ja, en die heet Cruella!




De animatiefilm 101 Dalmatiërs die gebaseerd is op het boek van Dodie Smith verscheen in 1961 en mag samen met The Jungle Book als één van de knapste tekenfilms uit de Disneystal beschouwd worden. De nood om Disneytekenfilms in live action om te toveren bestond al tijdens de jaren '90, en de 101 Dalmatiërs uit 1996 was één van de eerste. De film van Stephen Herek deed het weliswaar aardig in de videotheken (gewoonweg omdat alle Disneyfilms dat deden), maar de critici maakten met plezier brandhout van dit vehikel. Alleen de naam van Glenn Close als Cruella DeVil werd onthouden, en dat hadden de pientere Disneybonzen niet vergeten, want hiermee lagen alle wegen open naar een origin story.




Met het verhaal van de originele tekenfilm werd amper rekening gehouden, ook al zie je na de afloop van de end credits een knipoog dat het laatste verhaal over Cruella nog lang niet verteld is. Liefhebbers van dalmatiërs komen al ook evenmin aan hun trekken, want je ziet er geen 101 maar slechts 3 van deze hondjes, en het zijn op de koop toe nog eens laffe bijters. Alles draait hier dus rond Cruella, of nog beter hoe het schotelvodje Estella (als kind vertolkt door Tipper Seifert-Cleveland, later door Emma Stone) transformeerde tot de duivelin die zweert dat ze van lieve hondjes lelijke bontjassen wil maken.

Ook al duurt de film met zijn 140 minuten veel te lang, deed Disney een knappe zet door de Australische regisseur Craig Gillespie in te huren, een man die met Lars And The Real Girl en I, Tonya bewees dat hij oog heeft voor hedendaagse vernieuwende cinema. Cruella blijft wel een familiefilm, maar verlaat geregeld de uitgestippelde lijntjes, omdat Gillespie alles op alles zette om er ook een film met een eigen smoel van te maken, en dat lukt en loont.




Het eerste halfuur is Disney pur sang met het verhaal van de arme Estella die als weesje achterblijft en het moet zien te rooien als gewiekste zakkenrolster in Londen. Een perfecte setting die prachtig door de (Belgische!) DOP’er Nicolas Karakatsanis wordt neergezet. Estella ontmoet niet veel later Jasper (Joel Fry) en Horace (Paul Walter Hauser). Die zijn niet zoals in de tekenfilm de oliedomme vijanden, maar in deze versie wel twee trouwe vriendjes met wie ze Londen onveilig maakt en het poepsjieke Liberty-warenhuis wil gaan overvallen. Niet veel later staat Estella oog in oog met de wrede barones (Emma Thompson) die in England alle faam geniet als hippe mode-ontwerpster. Stilaan wordt Estella de gevaarlijke Cruella...

Cruella is een zeer luidruchtige film. Iedere beweging wordt aangekleed met een bekende popsong. Soms is de keuze net iets te clichématig (These Boots Are Made For Walking die voor de zoveelste keer door je strot geduwd wordt), en dan weer ontzettend fris (zeg zelf, Emma Stone op de tonen van I Wanna Be Your Dog van The Stooges is in een Disneyfilm niet niks). Naast de ronkende (soms net iets te veel aanwezige) rockmuziek is Cruella ook een visueel verbluffende film, en hoewel men soms dreigt te verzuipen in overdaad, is het toch geen style over substance geworden, maar gewoon een film waarvan iedere seconde als een memorabel (en vooral onweerstaanbaar) plaatje oogt. Maar toch hoe je het draait of keert, is het vooral Emma Stone die deze wervelende film draagt, ofschoon de andere Emma (Thompson) geen seconde moet onderdoen als onuitstaanbare bitch.




BEELD EN GELUID
We gebruikten reeds het woord luidruchtig, en dat laat zich horen op de DTS-HD MA 7.1-geluidsband die bol staat van effecten en zoals gezegd ook met enorm veel popmuziek. We kunnen ons inbeelden dat bepaalde kijkers er een zware migraine aan kunnen overhouden, maar technisch (en daar dienen de punten toch voor), valt hier niets op aan te merken. Het half puntje minder heeft dus alles te maken met het feit dat veel soms te veel is. Het beeld belonen we met een tien op tien, want beter kan niet. De film is een visueel festijn dat tot in de kleinste detailpuntjes perfect tot uiting komt. Noteren we ook nog eens dat we deze Blu-ray op de Engelse markt kochten, maar op deze vind je dus ook Nederlandstalige ondertitels terug.

EXTRA'S
Deze Blu-ray bevat een paar leuke extra's. Veel steek je er wel niet van op, maar voor de fans blijft het toch altijd leuker dan een leeg schijfje. In The Two Emmas heeft men het over de twee Emma's die de hoofdrol spelen: Emma Stone en Emma Thompson. In een tiental minuten krijgen we te horen hoe de twee actrices zich op hun rol hebben voorbereid en hoe ze zich gespiegeld hebben (of juist niet) aan de personages in de animatiefilm. In The Sidekick Angle heeft men het een vijftal minuutjes over de bijrollen van Joel Fry als Jasper en Horace die gespeeld wordt door Paul Walter Hauser. De naam Cruella Couture zegt het al, in deze extra gaan we wat dieper in op de modeontwerpen van Cruella. In The World of Cruella staan de decors en opnamelocaties centraal, terwijl in New Dogs... Old Tricks de focus op de honden uit de film ligt. In Cruella 101 krijg je in drie minuten de geschiedenis van het Cruella-personage, met zowel de overeenkomsten als de verschillen in de film en de animatiefilm. Voorts zijn er nog een tweetal minuten bloopers en twee verwijderde scènes.




CONCLUSIE
Alles kan in 2021, zelfs het feit dat wij een live-actionversie van Disney net niet bestempelen als een klein meesterwerkje. Cruella heeft alles in zich om te overdonderen en dat doet het ook. Het enige minpuntje is de vele te lange lengte.