FILM
Vampyres maakt deel uit van de box Blood Hunger, The Films Of José Larraz waar je ook Whirlpool en The Coming Of Sin in terug kan vinden.

Aan vampierfilms was er in de jaren '60 of '70 helemaal geen gebrek. Op een paar uitzonderingen na lagen de meeste in de traditie van de brave maar uiterst stijlvolle Hammer-films, maar cultregisseurs gingen een stapje verder en maakten van de bloedzuigers lesbische moordenaars. Het publiek zou wel volgen, en dat deed het vaak ook, ofschoon het eerder in de bioscoopzalen was waar de kwaliteit van de films niet veel toe deed. Ook cultregisseur José Ramón Larraz had dit vrij vlug door, en in 1974 vuurde hij het (weliswaar zeer stijlvolle) vehikel Vampyres op de mensheid af, met in de hoofdrol Playboy-model Anulka Dziubinska. Acteren was dan ook niet echt nodig, want de twee vrouwen zuigen wel van alles, maar spreken is niet echt aan de orde. Ook al werd er een heleboel geld in de film gestopt om het allemaal mooi te laten uitzien, bleef de film door de censuur twee jaar op de planken liggen en werd hij in het Verenigd Koninkrijk vertoond als double-feature met The Devil's Rain. Ondertussen heeft de film de cultstatus bereikt, en maakt ene Víctor Matellano in 2015 zelfs een remake.




In Vampyres volgen we de twee vrouwen Fran (Marianne Morris) en Miriam (Anulka Dziubinska), die op een sjiek landelijk Engels landgoed wonen zoals je dat alleen maar in Hammer-films ziet. De twee delen niet alleen het bed elkaar, maar ook hun mannelijke prooien die ze in de val lokken door te liften. De twee dames worden opgemerkt door het jonge stel John (Brian Deacon) en Harriet (Sally Faulkner), die met hun caravan door het Engelse platteland trekken, en krijgen vooral de aandacht van Harriet, die vermoedt dat er iets niet pluis is. Het koppel besluit om te kamperen in de buurt van het landgoed. In de nacht merkt Harriet lichten in het huis en schrikt ze van een man die om hulp smeekt.




In het vampiergenre staat de film vooral bekend wegens het feit dat de vampiers uit een snee in de arm van het slachtoffer hun bloed opzuigen. Larraz nam die beslissing omdat volgens hem vampiers kannibalen zijn. Het is een theorie als een ander, "filmkenner" Barbara Creed vond het in ieder geval één van de meest groteske dingen die ze ooit in een film zag. Larraz stak niet al te veel moeite in het verhaal. De vrouwen spreken amper een woord en moeten er vooral mooi uitzien. Maar het werd vooral stilistisch een zeer mooie film, en dan vooral door het puike camerawerk van Harry Waxman die, hoewel hij geen budget had, er overduidelijk het allermooiste van wilde maken. Het landgoed waar alles zich afspeelt, is de Oakley Court in Harefield Grove, die vaak gebruikt werd als locatie voor de Hammer-films. Anulka werd door Larraz opgepikt omdat ze in 1973 de Playmate van de maand werd. De blondine stelde niet al te veel vragen, maar Marianne Morris, die daarvoor te zien was in Corruption, Lovebox, Just One More Time en Percy's Progress, had er zeer veel problemen mee dat haar stem niet gelijktijdig met het filmen werd opgenomen. Larraz zette haar op haar plaats door te stellen dat ze nooit een Helen Mirren zou worden. En gelijk had hij, want na een kleine rol in Rollerball besloot Morris om iets in het bedrijfsleven te gaan doen. Sally Faulkner, die vooral Shakespeare-opvoeringen deed, wist zelf ook niet goed waarom ze in deze film terecht was gekomen en liet later noteren dat het maken van Vampyres voor haar een onaangename ervaring was. Als cultliefhebbers voegen wij er mooi aan toe dat Vampyres geen hoogstaande cinema is, maar één van de meest bizarre (en mooi gedraaide) vampierfilms is.




BEELD EN GELUID
Over de inhoud van deze film valt heel wat te redetwisten, maar niemand die er om heen kan dat Larraz met Vampyres vooral een mooie film wilde maken, en dat komt op deze Arrow-release perfect tot uiting. Je kan wel zeggen dat het visueel allemaal afgekeken is van Hammer, wat het ook is, maar het blijft prachtig om naar te kijken. De film heeft een gotisch sfeertje met oogverblindende kleuren, die wel niet natuurlijk lijken, en met bloed dat eruit ziet als geconcentreerde tomatensap. De transfer is tot in de puntjes verzorgd, met af en toe wat filmgrain. De geluidsband, die voorzien is van Engelse ondertiteling, klinkt soms wat suf en schel (alle dialogen werden achteraf ingesproken), maar zoals het een echte Arrow-release betaamt, is die op en top verzorgd.




EXTRA’S
De extra’s zijn netjes verdeeld over de disks en ook bij Vampyres vinden we een heleboel interessante troep. Naast een audiocommentaar van de alom gerespecteerde Kat Ellinger zijn er massa’s interviews, vaak van elk zo’n kwartiertje lang. Het zijn babbels met producer Brian Smedley-Aston, de actrices Marianne Morris en Anulka, de acteurs Brian Deacon en Sally Faulkner, de make-up artiest Colin Arthur en componist James Kenelm Clarke. In Reimagining Vampyres komt Victor Matellano aan bod, de vriend van Larraz die in 2015 tekende voor de remake van Vampyres. Net zoals bij Whirlpool treffen we hier ook een archiefinterview aan, en er is ten slotte nog een Q&A met José Larraz and Marianne Morris dat in 1997 tijdens Eurofest werd opgenomen.

CONCLUSIE
Vampyres is een film die letterlijk en figuurlijk niet veel om het lijf heeft, maar dit relaas van twee lesbische vampiers benadert bij moment visueel de pracht van Hammer.