FILM
Politieagent William "Dutch" Van den Broeck (Harrison Ford) - waarschijnlijk komt zijn bijnaam door het Nederlands karakter van zijn achternaam - werkt bij Interne Zaken, en zijn taak is het om de rotte appels uit het korps te halen. Zijn vrouw Peyton (Susanna Thompson) werkt in een modezaak, en op een avond belt ze haar man op dat ze het dineetje niet zal halen, want ze moet dringend voor overleg naar Miami vliegen. Wanneer op televisie beelden verschijnen van een vliegtuig dat in zee neergestort is, rinkelt er aanvankelijk geen belletje bij Dutch, want hij heeft zijn antwoordapparaat nog niet beluisterd. Wanneer zijn frank echter gevallen is en hij in paniek naar de luchthaven belt, blijkt er geen Peyton Van den Broeck op de passagierslijst te staan. Toch ligt haar lijk ter identificatie bij de slachtoffers, en het duurt dan ook niet lang vooraleer de speurneus heeft uitgevonden dat ze ingecheckt was als de vrouw van Cullen Chandler (Peter Coyote).




Alleen: de vrouw van Cullen Chandler, Kay (Kirsten Scott Thomas), is een Republikeins parlementslid dat helemaal niet op het vliegtuig zat naast haar man, en integendeel druk bezig is met haar herverkiezing nu er een tegenkandidaat voor de primaries is opgedoken die graag de campagne reduceert tot modderworstelen. Eén en één opgeteld levert als resultaat dat de twee tortelduifjes kennelijk van plan waren een romantisch weekeindje door te brengen in Miami, zonder dat hun respectievelijke wederhelften daarvan op de hoogte waren. Dutch begint als een bezetene in het verleden te graven, want hij wil weten hoe lang zijn vrouw hem voor de gek heeft gehouden. Kay wil daarentegen een schandaal vermijden zo vlak voor de verkiezingen, en haar dochter Jessica (Kate Mara) een schandaal besparen. En het onwaarschijnlijke gebeurt: Dutch en Kay vallen voor elkaar, zelfs al levert dat niet bepaald goede publiciteit op bij de roddelpers... Dutch moet bovendien intussen een corrupte flik (Dennis Haysbert) de doos zien in te draaien die zijn enige getuige om zeep heeft geholpen.




Het is moeilijk om Random Hearts in één hokje te plaatsen. De film begint als een veelbelovende thriller, maar glijdt gaandeweg af naar een romantisch drama, met dan een nevenplot - de zaak rond Dennis Haysberts personage - die eigenlijk niet terzake doet. De regisseur van deze prent is wijlen Sydney Pollack, te zien in een cameo, die voor altijd vereenzelvigd zal blijven met het redelijk kleffe drama Out Of Africa. Alhoewel Random Hearts een veelbelovende premisse heeft en Pollack beschikt over twee klassevolle acteurs (alhoewel Harrison Ford met een oorbel nergens op slaat), komt de verfilming van het boek van Warren Adler, tevens auteur van The War Of The Roses, niet volledig uit de verf zoals het zou moeten. Het zou één van Pollacks laatste films worden, en Pollack was er zelf niet helemaal tevreden over. Eerst boog screenwriter Daryl Poniscan zich over het boek, en in een tweede fase haalde Pollack er ook nog journalist Kurt Luedtke bij om het scenario te bewerken, en zoals dat nogal eens meer gaat, als er te veel koks zich met de ingrediënten gaan bemoeien, smaakt de soep tegelijkertijd naar alles en niks.




En dat is best jammer, want vooral Harrison Ford is in deze prent op de top van zijn kunnen, met een rol die ver uit zijn comfort zone van Indiana Jones ligt, zoals hij zich obsessief vastbijt in zijn verlangen om de waarheid over de buitenechtelijke relatie van zijn vrouw te weten te komen - om de voor de hand liggende reden kan hij haar er niet meer naar vragen. De manier waarop hij en Kristin Scott Thomas hun prille relatie als een verboden vrucht zien, omdat ze elkaar hebben leren kennen omdat hun respectievelijke echtgenoten met elkaar vreemdgingen, is sowieso een balans op het evenwichtskoord, maar de beide hoofdrolspelers kunnen voldoende nuance in hun rol leggen om zulks geloofwaardig te maken. De eerste helft van de film, waarin Fords personage er langzaam maar zeker achterkomt dat zijn vrouw hem horens heeft gezet, is veruit de interessantere van de twee, ook op visueel vlak qua editing, en wat er aan de film ontbreekt, is een zekere pointe op het einde, want het gegeven leidt uiteindelijk tot niets. De politieke carrière van Kay Chandler is uiteraard naar de knoppen, en er zat allicht meer in om daar even bij stil te staan, maar de film duurt nu al 133 minuten en dat is toch een hele zit.




BEELD EN GELUID
Random Hearts is vroeger uitgebracht geweest op dvd door Columbia Tristar, maar de disk is tegenwoordig zo goed als onvindbaar. De catalogustitel van Sony is qua distributierechten in handen gekomen van Image Entertainment. De schijf is slechts een single layer schijf, maar feitelijk is de videokwaliteit verrassend goed voor een meer dan 20 jaar oude film. Het beeld oogt vooral zeer stabiel, en de kleuren zijn zeer natuurlijk, wellicht een beetje aan de zachte kant, maar het stadsbeeld van Washington DC komt mooi uit de verf, net als de kleurrijke straten van Miami. Verrassend genoeg zijn de compressieproblemen minimaal, maar dit is dan ook niet dadelijk een dynamische film met veel snelle beeldwissels. De geluidstrack is uitgevoerd in DTS-HD MA 5.0, wat betekent dat uw subwoofer een dagje naar het strand kan. De surrounds zijn schaars, tenzij misschien in het begin wanneer er op een militaire luchthaven een crisiscentrum is ingericht voor de nabestaanden van de slachtoffers van de vliegtuigcrash. Dave Grusin verzorgt een muziekscore die vooral liefhebbers van jazz zal overtuigen.

EXTRA'S
De dvd bevatte eertijds meer supplementair materiaal: deze Blu-ray is weliswaar voorzien van een audiocommentaar door regisseur Sydney Pollack, maar moet het voor de rest zien te rooien met 3 verwijderde scènes(3:36) en een trailer (2:33).

CONCLUSIE
In de categorie interessante mislukkingen presenteren we vandaag Random Hearts. De film is niet wat Pollack er zelf van gehoopt had, maar zeker de eerste helft is onderhoudend. Deze regio A-schijf kan je enkel via importkanalen verkrijgen.