FILM
Tijdens het bewind van de eerste keizer van China maakte een beul één of ander elixer dat de ledematen van het slachtoffer verlamde en tegelijkertijd de gevoeligheid van hun zenuwuiteinden vertienvoudigde. Dit goedje, dat bewaard werd in de schedel van jade, werd aanvankelijk gebruikt voor het bekomen erotische prikkelingen, maar de beul ging alsmaar verder in zijn zieke fantasieën, tot hij besloot om zelfmoord te plegen met zijn eigen gif, zodat zijn doodservaring nog meer intenser werd. De schedel werd nooit gevonden, tot op vandaag maar helaas heerst er een vloek op zij die met de vloeistof gaan lopen.

Tot daar de premisse van deze erotische horrorfilm die het vooral moet hebben van futuristische decors, de skyline van Hong Kong, die amateuristisch opgenomen is met wat droneshots, en wat martelporno. Er zijn vier spelers in het spel die het goedje willen bemachtigen. De übercoole bitch Catherine Trinquier (Frédérique Bel), de ietwat naïeve Sandrine Lado (Carole Brana), die het goedje te koop aanbiedt, de meedogenloze Carrie Chan (Carrie Ng), die kickt op gevaarlijke sm-spelletjes, en een paar mannen met een geweer in de hand waarvan we vermoeden dat ze de maffia van Hong Kong moeten voorstellen.

De vrij ingewikkelde intriges uit Red Nights, die nergens op slaan, zijn niet eens nodig, want het is er Julien Carbon en Laurent Courtiaud louter en alleen maar om te doen om sadomasochistische scènes te tonen, ook al was er in 2010 nog geen sprake van Fifty Shades Of Grey. Het zijn vooral de erotische uitspattingen van Carrie die voor wat sensatie zorgen, tenminste toch als martelporno je ding is. Helaas, of wie weet voor sommige gelukkig, duren deze scènes amper tien minuten, en wordt de rest van de film opgevuld met mooie beelden van uitdagende vrouwen, maar met een verhaal dat veel te weinig om het lijf heeft om 100 minuten te kunnen boeien. Ook al onthouden we knappe acteerprestaties van zowel Frédérique Bel (ondertussen al een ster in Frankrijk) en Carole Brana (ondertussen al vergeten), had Red Nights dan ook beter een kortfilm geweest. De makers referen wel naar de giallo, of de split-screens zijn een regelrechte ode aan Brian De Palma, overtuigen doet de film evenwel geen seconde.

BEELD EN GELUID
Deze film kwam uit op Blu-ray via Zeno Pictures, het Belgische filmhuis van horror en alles wat met splatter, bloot en gore te maken heeft. Hoewel de film een vrij lelijke, en veel te moderne look heeft, is het schijfje technisch gezien volledig in orde. Vooral de buitenopnames ogen mooi, terwijl de binnenopnames met neon zijn belicht. Mankementen zijn er op deze digitaal gemaakte film niet te vinden. De geluidsband is een verzorgde, maar vrij rustige DTS-HD MA 5.1 die uit een mix van Frans, Engels en Kantonees bestaat.

EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze disk.

CONCLUSIE
Red Nights is meer verpakking dan inhoud. Futuristische neondecors, mooie vrouwen en wat martelporno. Drie ingrediënten die wel uitnodigend klinken, maar als je het presenteert zonder een degelijk verhaal ben je er uiteindelijk niet veel mee.