Dr. Helen Magnus (Amanda Tapping, Stargate SG-1), geboren in Victoriaans Engeland, maar voorzien van een flinke newagefilosofie, is de directrice van het Sanctuarium, een geheime ondergrondse opslagplaats in New York voor abnormale wezens – mutanten, gestoorden en monsters – die ze bescherming biedt tegen mogelijke uitroeiing en/of die ze in bewaring neemt omdat ze een gevaar zijn voor de openbare orde. Ze wordt in haar taak bijgestaan door haar goed uitziende dochter Ashley (Emilie Ullerup), monsterjaagster en product van Dr. Magnus’ onfortuinlijke relatie met haar voormalige minnaar John Druitt (Christopher Heyerdahl, Supernatural), beter bekend als Jack The Ripper ( Dr. Helen Magnus ziet er inderdaad heel erg goed uit, maar in werkelijk is ze veel ouder dan de rimpeltjes om haar ogen laten vermoeden), door de techneut Henry (Ryan Robbins, Battlestar Galactica) die voor de beveiliging van het ondergrondse complex verantwoordelijk is en door de zeer rationele Dr. Will Zimmerman (Robin Dunne, Dawson's Creek), voormalig forensisch psycholoog bij het FBI, die in aflevering 1 door Dr. Magnus gerekruteerd wordt om zich met de psychologie van de exemplaren in haar rariteitenkabinet bezig te houden.
 

 

Sanctuary is oorspronkelijk een pure webserie van Stargate-bedenker Damian Kindler die in een eerste fase 8 afleveringen van elk 15 minuten via het internet verkocht. Om de kosten te drukken filmde Kindler tegen een greenscreenachtergrond en deed hij een beroep op z’n kameraden van Stargate om de landschappen, gebouwen en monsters met CGI tot leven te wekken. Het resultaat is het soort productie dat men nooit eerder op televisie of zelfs op het internet te zien kreeg en dat het erg goed deed bij liefhebbers van Stargate, bewonderaars van Amanda Tapping en fans van sciencefiction en fantasy. Onder druk van het succes besloot de Amerikaanse Sci Fi Channel om geld in het product te stoppen en er een reguliere tv-serie van te maken, waarbij het originele uitgangspunt behouden bleef, nl. zo veel mogelijk filmen tegen groene screens. Dat procedé is een uitdaging, zeker voor de acteurs die in plaats van donkere en nauwe tunnels, grimmige achterbuurtgangen en vervaarlijk uitziende monsters alleen maar heel veel groen te zien krijgen. En probeer maar eens om op een geloofwaardige manier angst te suggereren of spanning te creëren met alleen een groen doek als tegenpartij.
 

 

De afleveringen in dit eerste seizoen vallen uiteen in twee categorieën: die met een mythologische inslag (heksen, geesten) en die waarin het monster-van-de-week opgevoerd wordt (vouwers, mutanten van een kernongeluk, Alien-achtige reptielen en dito insecten, etc.), waarbij het opvalt dat de monster-van-de-week-afleveringen duidelijk sterker zijn dan de rest, maar dat wat Sanctuary te bieden heeft voor de rest niet altijd exclusief of nieuw is. De Vouwers herkent u beslist uit The X-Files en voor het overige zijn de scenario’s een mengeling van wat u ook al in Torchwood , Supernatural en Dark Angel te zien kreeg. Bovendien zijn de dialogen niet echt sterk en is het acteerwerk niet meer dan goed. Naargelang de serie vordert is er sprake van een zekere verbetering, maar daarnaast is er zo goed als geen aandacht voor karakterontwikkeling in Sanctuary, noch van intermenselijke relaties of verhaallijnen over het privéleven van de hoofdpersonages. Dat reduceert Sanctuary tot een verzameling feuilletons met als voordeel dat elke aflevering gemakkelijk apart kan worden bekeken. Wie eerder een tv-serie zoekt met een sterke onderstroom van menselijke emoties, die komt bedrogen uit.

 

Visueel is deze serie zonder meer een openbaring met indrukwekkende decors en duizelingwekkende panorama’s, allemaal opgetrokken met CGI in donkere en goudkleurige tinten die gothic en dreiging suggereren. Jammer genoeg is de digitale lay-out van Dr. Magnus’ kasteel een stuk minder realistisch en lijkt het eerder weggeplukt uit een pintoreske tekeningenserie van Anton Piek dan dat de gotische tempel het resultaat zou zijn van de nieuwste CGI-mogelijkheden. Maar bijv. ook het interieur van het kasteel is eerder rustiek, met barokke meubels en een niet echt blits hightechkantoor waar stapels boeken en papier her en der over de bureaus verspreid liggen. En dus past het allemaal wellicht wél in de manier waarop Dr. Helen Magnus naar de wereld kijkt.
 

 

De acteerprestaties zijn niet opvallend goed, wat te maken heeft met de lauwe dialogen die de makers voor hun hoofdpersonages bedacht hebben en wellicht ook met de beperkte bewegingsvrijheid als gevolg van het gebruik van de green screens. Maar het heeft er bovendien alle schijn van dat Dr. Magnus, dochter Ashley, Dr. Zimmerman en Henry figuren zijn die dag en nacht met hun werk bezig zijn en dus alles behalve interessante individuen zijn in het gewone leven. We gunnen Sanctuary voorlopig het voordeel van de twijfel, maar seizoen 2 moet straks wel in een hogere versnelling van start gaan om onze scepsis definitief weg te nemen. In Amerika zijn ondertussen vier seizoenen van Sanctuary uitgezonden, wat betekent dat de serie door de doelgroep in elk geval erg op prijs wordt gesteld.

Santuary is vooral een donkere serie, want speciale effects en een overkill qua CGI gedijen beter bij een gereduceerde lichtintensiteit, al bewees Bryan Fuller met Pushing Daisies dat het ook anders kan. Maar Sanctuary doet z’n voordeel met veel schaduwen en donkere hoeken, want die passen perfect bij de monsters en abnormale wezens die de makers ten tonele voeren. De special effects zijn trouwens overwegend van uitstekende kwaliteit en dat er heel veel met screens is gewerkt valt nauwelijks op. Alleen het kasteel van Dr. Helen Magnus komt duidelijk uit een prentencollectie. De voortgang van de afleveringen doet z’n voordeel met een blitse en suggestieve montage die de aandacht vasthoudt en zelfs aanscherpt (in geval het om goede afleveringen gaat tenminste). Het geluid heeft alle aandacht genoten, ook al staat er op deze release niet meer dan een stereospoor. Desondanks slagen de makers erin om de surround creatief te gebruiken en vooral op momenten dat de monsters in actie komen is er sprake van vuurwerk.
 

Alle afleveringen van Sanctuary – Seizoen 1 hebben een Audiocommentaartrack van Cast en Crew, gevolgd door Making-of Featurettes, een bijdrage met drie onderdelen: 1. Welcome to the Sanctuary (5 min.) waarin de producer vertelt over de algemene opzet van de serie en regisseur Martin Wood uitlegt hoe hij bij het project betrokken geraakte. Actrice Amanda Tapping wijst erop dat ook zonder de special effects de opnamen al op heel wat belangstelling konden rekenen; 2. in Sanctuary Residents (6 min.) worden de personages uit de serie aan u voorgesteld en wordt aandacht besteed aan hun bijzonderheden; 3. in The Visual Effects of Sanctuary (5 min.) wordt u een blik gegund op de monsters uit de serie en hoe ze gegenereerd zijn met de nieuwste computertechnieken. Sommigen zijn echt wel heel spectaculair. Voorts een blik op de opnamen met de green screens en de moeilijkheid om de acteurs in te wijden in de geheimen van de scènes. In Sanctuary: The Origial Webisodes krijgt u alle 8 oorspronkelijke Webisodes te zien die eerder via het internet werden aangeboden, ondergebracht in twee afleveringen van resp. 68 en 61 minuten. Het is de interessantste Extra, want u ziet hoe de afleveringen van de serie al in embryonale vorm aanwezig zijn en hoe de scenario’s zijn aangepast. Voorts zijn er nog Bloopers (4 min.), een Behind the Scenes Gallery en een Sneak Peak for Season 2, een preview over wat seizoen 2 te bieden heeft.
 

Sanctuary – Seizoen 1 heeft ons voorlopig niet helemaal kunnen overtuigen, maar wat de afleveringen missen qua verrassingseffect wordt voor 200 procent goedgemaakt door het production design en de CGI-effecten. De acteerprestaties zijn acceptabel en met een beetje goede wil kunnen de scenaristen beslist een beter tweede seizoen uit hun mouw schudden. Dus krijgt de serie voorlopig het voordeel van de twijfel. Liefhebbers van Alien, Supernatural, en de X-files hoeven niet te twijfelen. Bent u evenwel geen sf- of fantasyfan of een freak die kickt op monsters, dan schaft u zich dit product beter niet aan.