FILM
Helikopterpiloot Raymond Gaines (Dwayne Johnson), met na Afghanistan 600 reddingsmissies op zijn naam, worstelt met de vechtscheiding met zijn vrouw Emma (Carla Gugino), die is gevallen voor de charmes én het chequeboekje van de onzedelijk rijke Daniel Riddick (Ioan Gruffudd). Wat een leuk weekeindje had moeten worden met zijn dochter Blake (Alexandra Daddario), valt zowel letterlijk als figuurlijk in het water wanneer Ray wordt opgeroepen om assistentie te bieden bij een aardbeving die de Hoover Dam van de kaart heeft geveegd. Aardbevingsdeskundige dr. Lawrence Hayes (Paul Giamatti), wiens doctoraatsstudent Kim Park (Will Yun Lee) de instorting van de dam niet heeft overleefd, stond net op het punt om een voorspelmodel voor aardbevingen te presenteren; helaas: niemand wilde naar hem luisteren, en nu plots de hele wereld wél luistert, is het feitelijk al te laat. Dr. Hayes voorspelt dat een aardbeving van ongekende kracht de hele kustlijn van Los Angeles tot San Francisco in één puinhoop zal herschapen, en het is geen kwestie van uren meer, maar van minuten. Blake is net in San Francisco bij Daniel, die haar bij de eerste schokken prompt in een parkeergarage achterlaat om het eigen vege lijf te redden. Een toevallige sollicitant, Ben Parker (Hugo Johnstone-Burt) en zijn wijsneusbroertje Ollie (Art Parkinson), helpen Blake uit haar geklemde limousine, en in een verwoeste electronicazaak in Chinatown weten ze een vaste landlijn aan de praat te krijgen, waarmee Blake haar vader kan verwittigen dat ze ongedeerd zijn. Ray heeft net zijn ex uit een instortend gebouw weten te redden, en samen trekken ze Californië door in een schier oneindige reeks stuk rakende vervoermiddelen om hun dochter te redden; haar zus Madison is namelijk ooit verdronken tijdens een kajakongeval; en dacht u nu werkelijk dat The Rock zijn tweede dochter op dezelfde manier zou laten creperen? Think again!




Het aantal clichématige plotwendingen is in deze film gewoon niet bij te houden. San Andreas verdient in elk geval een dikke nul voor originaliteit, maar is anderzijds een zodanig goed gemaakte rampenfilm van het soort dat we tegenwoordig niet meer te zien krijgen, dat we dat regisseur Brad Peyton met alle vormen van plezier vergeven. Al van in de openingsscène, waarin Ray en zijn team een meisje bevrijden uit een in een ravijn gestorte wagen, en daarbij zowat alle wetten van de aërodynamica op royale wijze aan de laars van de makers gelapt worden, is de toon stevig gezet. De schaal van de film, waarbij immense flatgebouwen als kaartenhuisjes tegen elkaar omvallen, is echter van ongeziene proportie. In het redelijk voorspelbare verhaal, waarin de familievader met de lichaamsbouw van een professionele worstelaar (waar vind je die?) hemel en aarde beweegt om zijn familie te redden, wat in normale omstandigheden tot onmiddellijk ontslag zou leiden wegens insubordinatie, en hierbij en passant niet alleen zijn dochter, maar ook nog eens zijn huwelijk redt, volgen de onwaarschijnlijke plotwendingen elkaar in sneltreintempo op. Opvallend is dat worstelaar Dwayne Johnson de laatste jaren is uitgegroeid tot een celebrity die over méér beschikt dan alleen maar honderdtwintig kilo vetvrije spieren, maar warempel ook nog kan acteren.




Nochtans maakte Brad Peyton met het soapachtige familiedrama dat door de actie heen verweven zit, de juiste keuze, en daardoor is San Andreas een stuk intiemer dan het koele en steriele 2012 van Roland Emmerich, waarvan je stiekem hoopte dat niemand de ramp zou overleven. Voor een regisseur wiens voornaamste wapenfeit tot nog toe Cats & Dogs: The Revenge Of Kitty Galore was, een draak die regelmatig opduikt in lijstjes van de slechtste films ooit, is het alvast een flinke opsteker. Dat we gaandeweg te weten komen hoe de breuk tussen Ray en zijn vrouw feitelijk voortvloeit uit het schuldgevoel na de dood van hun dochter, is menselijk gezien alleszins een stuk geloofwaardiger dan het feit dat wanneer de Hoover Dam wordt weggespoeld, het stuk achter de verdwijnpaaltjes netjes gevrijwaard blijft. San Andreas is een huwelijk tussen een klassieke verhaalvertelling en buitengewoon gelukte speciale effecten, dat door de goeie timing en een strakke dosering van de suspense geen seconde verveelt, maar op het einde net íets te patriottistisch wordt. Als u bovendien graag nog eens als bonus Ioan Gruffud ziet verpletterd worden of Kylie Minogue van een torengebouw ziet vallen, dan kan met San Andreas uw avond wellicht niet meer stuk.




BEELD EN GELUID
Deze weidse spektakelfilm komt in 2.40:1-formaat in hoge definitie uitstekend tot zijn recht. De computereffecten zijn voldoende verfijnd om de vernielingen geloofwaardig over te brengen, en de hele film oogt griezelig realistisch; enkel een paar scènes op CalTech missen wat nuance, maar voor de rest zien we in dit rijkgedetailleerde beeld fantastische texturen, fijne close-ups en rijke nuances bij het ronddrijvend puin. De kleuren zijn natuurlijk en mooi verzadigd, en het totaalplaatje verraadt nergens wat computershots zijn en wat niet. De Dolby TrueHD 7.1-geluidstrack is voorzien van een Atmos-codering en is een prima kandidaat voor geluidstrack van het jaar; films over aardbevingen en bijhorende overstromingen zijn natuurlijk gefundenes Fressen waarmee geluidsmixers makkelijk kunnen scoren, en soms ook wel in kunnen overdrijven; de geluidstrack op deze versie klinkt echter mooi evenwichtig: diep gerommel van de instortende gebouwen, krakend metaal in de scène waarin Alexandra Daddario ei zo na verpletterd wordt in een wagen, en rondvliegend glas als moederlief met een speedboot door een ruit van gewapend glas vliegt; alles klinkt luid en hevig, maar het is me vooral opgevallen dat de muziek en de dialogen compleet niet overstemd worden in deze orgie van geweld.




Evenwel is er op een forum als dvd.nl de laatste weken serieus wat deining ontstaan wegens het feit dat Warner de 3D-versie daarentegen heeft voorzien van een gecomprimeerde Dolby Digital Plus-track, terwijl er duidelijk wél ruimte genoeg was om de Franse dubbing te voorzien van een ongecomprimeerde TrueHD-track. Op deze 2D-versie stelt het probleem zich niet, maar de 3D-versie is toch wel een blunder van formaat, en het is jammer genoeg niet de eerste keer dat Warner dergelijke stommiteiten uithaalt; denk maar aan de geluidstrack van Pacific Rim, om er maar ééntje te noemen, waarop de Franstaligen opnieuw een streepje voor krijgen ten opzichte van liefhebbers van de originele gesproken taal, en naar verluidt is het in de nieuwe Mad Max ook van dattem. En nu we toch aan de klaagmuur staan: ook op het vlak van ondertiteling is de Benelux vaak bij Warner het ondergeschoven kindje, wat onder meer resulteert in de onbegrijpelijke beslissing om het eerste seizoen van Boardwalk Empire of Terminator: The Sarah Connor Chronicles overal ter wereld op Blu-ray uit te brengen met lokale ondertitels, behalve in het Nederlandstalig taalgebied; enkele grote bazen van Warner in de States menen nog altijd dat Nederland en Vlaanderen voorsteden van Parijs zijn. Het aantal titels dat in de Benelux bovendien niét wordt uitgebracht op Blu-ray, maar in zowat elke kleinere taalpopulatie in Europa wél, is inmiddels niet meer te tellen. Ik kan niets anders dan vaststellen dat de klagers in dit geval categoriek gelijk hebben, en als die lieve mijnheer van het persbureau onze besprekingen doorstuurt naar zijn opdrachtgevers, mag hij wat mij betreft bij deze passage even de gele markeerstift bovenhalen.




EXTRA'S
De bonussectie opent met een audiocommentaar door Brad Peyton, voor de man een primeur (omdat blijkbaar niemand op een audiocommentaar bij Kitty Galore zit te wachten). De man weidt uitvoerig uit over de film, maar beperkt zich vooral tot de meer technische kant van de zaak, wat in een film als deze een begrijpelijke keuze is. In de documentaire San Andreas: The Real Fault Line (6:23) gaan de makers op zoek naar een manier om de vernielingen zo waarheidsgetrouw mogelijk weer te geven. Dwayne Johnson to the Rescue (9:24) is een eerbetoon aan het fysiek nogal vrij uitdagende werk dat de acteur tot een goed einde heeft moeten brengen, en in Scoring the Quake (6:13) wordt componist Andrew Lockington onder het vergrootglas gehouden. De disk bevat ook nog 8 verwijderde scènes (4:40) met eventueel optioneel commentaar en in diverse fases van afwerking, een gag reel (1:22) en een stunt reel (2:56).

CONCLUSIE
Met San Andreas laat regisseur Brad Peyton een frisse wind door het rampenfilmgenre waaien. Als u géén 3D-versie nodig heeft (maar alleen dán), is op deze Blu-ray technisch niets aan te merken.