Regie: Mandie Fletcher
Met: Jennifer Saunders, Joanna Lumley, Julia Sawalha, June Whitfield, Lulu, Gwendoline Christie, Graham Norton, Stella McCartney, Kate Moss, Jerry Hall, Jon Hamm, Jean-Paul Gaultier, Joan Collins, Barry Humphries
Gevatte en vaak aangebrande oneliners, sociale kritiek en krenkende en/of seksuele opmerkingen waren altijd belangrijker dan de verhaallijnen en de actie in de zes seizoenen van Absolutely Fabulous die Jennifer Saunders en Joanna Lumley tussen 1992 en 2012 op de buis brachten en dat is in The Movie niet anders, al is het natuurlijk een hele opgave om het helse tempo van de afleveringen vol te houden in een film van meer dan anderhalf uur. Dat lukt vrij aardig, het probleem is eerder dat we alle karaktertrekken en merkwaardigheden van de beide hoofdpersonages ondertussen kennen, waardoor The Movie eerder het predicaat goede reprise verdient. Maar opnieuw: dat zal de fans worst wezen, want zij kunnen wellicht niet genoeg krijgen van de capriolen van Eddy en Patsy.
Het verhaal dan maar: als Edina (Jennifer Saunders) te weten komt dat Kate Moss zonder manager zit, ziet ze de kans schoon om de slag van haar leven te slaan. Heftig als altijd stormt ze na een belangrijke modeshow in Londen op het fotomodel af – wat ook een concurrente doet – waardoor Kate Moss, die op het muurtje van een dakterras zit, achterwaarts in de Theems terechtkomt. De havenpolitie begint een nachtelijke zoektocht, maar tevergeefs. Meteen wordt Edina als de grote schuldige aangewezen en het middelpunt van een mediastorm. Een ongelukkige poging om met Patsy Stone (Joanna Lumley) en haar persoonlijke assistente Bubble (Jane Horrocks) de onfortuinlijke Kate Moss alsnog uit de rivier op te vissen loopt ten tweede male fout af en om aan de opdringerige paparazzi en de politie te ontsnappen, besluiten Edina en Patsy om de wijk te nemen naar de Franse Rivièra. Daar worden ze geconfronteerd met een oud zeer: geen geld. Dus begint de zoektocht naar een man mét geld…
De chique modeshow in Londen en de nog duurder uitziende Franse Rivièra zijn uiteraard een dankbaar excuus om een aantal grote namen uit de showbusiness op te voeren en het heeft er alle schijn van dat zowat iedereen graag present geeft in een Saunders/Lumley-vehikel, van de actrices Joan Collins (Dynasty, 1981-1989) en Jerry Hall (Batman, 1989), zangeres Lulu (Eurosongfestivalwinnaar in 1969 met Boom-Bang-a-Bang) en modeontwerpster Stella McCartney (de dochter van…) over John Hamm (Mad Men, 2007-2015), presentator en acteur Graham Norton (The Graham Norton Show; Another Gay Movie, 2006), modeontwerper Jean-Paul Gautier en de Australische acteur Barry Humphries, beter bekend als Dame Edna, om maar een paar van de bekendste namen te noemen. Ze krijgen allemaal een zeer beperkte screentijd, behalve Kate Moss, die een iets essentiëlere rol heeft in de verhaallijn. Maar uiteraard vormen Jennifer Saunders en Joanna Lumley het middelpunt van het spektakel, waarbij de eerste zich een hele film lang uitslooft, maar Joanna Lumley met de eer gaat strijken omdat Patsy uiteindelijk veel gevatter en vaak ook grappiger is dan haar partner in crime.
Uiteraard keert ook Julia Sawalha terug als Eddy’s dochter en stoorzender Saffy, die nu een gekleurde tienerdochter heeft, nl. Lola (Indeyarna Donaldson-Holness), een personage waarmee eigenlijk weinig interessants wordt gedaan en dat dus overbodig is, terwijl ook Jennifers moeder (June Whitfield) van de partij is, maar niet meer dan een klein rolletje toegeschoven krijgt. Tussendoor herkennen we ook nog Gwendoline Christie (Star Wars Episode VII - The Force Awakens, 2015; Game Of Thrones, 2016-2017), Dawn French (French And Saunders, 1987-2017), Newsnight-presentator Jeremy Paxman en ontelbare namen uit de modewereld.
De acteerprestaties van Saunders en Lumley zijn uiteraard over de top, maar hun mengelmoes van humor, surrealisme en absurdisme doet het meestal uitstekend, al is het – opnieuw – ontzettend moeilijk om dat 96 minuten vol te houden. Er zijn hier en daar wat mindere momenten, maar ze zijn gelukkig in de minderheid en sommige gags hebben natuurlijk wat meer inlooptijd nodig dan andere.