FILM
Tijdens het filmfestival van Göteborg vielen verschillende aanwezigen flauw en meer dan 30 mensen verlieten vol woede de bioscoop en gingen naar verluidt richting toilet om daar wat te kotsen na het zien van Raw. Ook in Toronto werden dokters de zaal ingeroepen toen een paar mensen van hun stokje vielen bij het zien van de film van de Française Julia Ducournau. Mietjes zeggen wij daarop, hoewel dit soort dingen (al of niet overdreven) de ideale reclamecampagne zijn voor een film. Waarom anders zou je een horrorfilm zien, dan gechoqueerd te zijn?

De film begint met een scène waarbij iemand gehurkt zit, moedwillig zonder reden de baan overrent waardoor een auto frontaal tegen een boom klapt. Neen, in Raw zijn het niet meteen mensen die je als je overbuur wil. Justine (Garance Marillier) is al heel haar leven lang vegetariër en begint haar eerste semester op de veterinaire school waar ook haar oudere zus Alexia (Ella Rumpf) naartoe gaat en waar ook haar ouders hebben gestudeerd. Justine voelt zich helemaal niet op haar gemak. Weliswaar is ze op haar dooie gemak de eerste van de klas, maar op alle andere fronten heeft ze nog veel te leren, en zo is ze steeds het uitverkoren slachtoffer op de studentendopen. Het meisje hoopt op de steun van haar populaire zus, maar ook die dwingt haar om een portie rauwe konijnennieren te eten. Justine weigert, maar wordt gedwongen en loopt kokhalzend weg. Eens op haar kamer ontdekt ze een sterke jeukende uitslag die over haar hele lichaam zit.

Hoewel Raw niet het soort film is die je rustig wil bekijken terwijl er een steak op je bord ligt, begrijpen we niet al te goed de heisa. Niet dat Raw geen goede film is. Au contraire, dit is een sterk staaltje body horror waar ook een Belgisch tintje aan hangt, want de film werd volledig in Luik opgenomen. Alleen zie je vooral veel geslaagde special effects en waar je wel wat een sterke maag voor moet hebben. Hoewel niet als je weet hoe het allemaal tot stand is gekomen. De rauwe kip die Justine oppeuzelt, is bijvoorbeeld eigenlijk gewoon suiker. Ook de special effects die gebruikt worden om de uitslag van het meisje tonen, zijn allesbehalve prettig om te zien, maar voor de rest zie je betrekkelijk weinig bloed maar wordt er veel gesugereerd. Body horror op zijn best, en aldus zijn alle vergelijkingen met het vroegere werk van David Cronenberg op hun plaats.

Regisseuse Julia Ducournau, die ook verhaal schreef, ziet het body horror-element maar als één ingredient en voor haar is Raw evengoed een coming-of-age film met humor en drama. Klopt wel, want in verschillende scènes zie je hoe een jong meisje worstelt met allerlei problemen waarmee jongeren van deze leeftijd mee geconfronteerd worden. Raw is niet alleen clever gefilmd, maar stoelt ook op ijzersterke vertolkingen. In de eerste plaats door actrice Garance Marillier die zelf aan haar lichaam en houding werkte, waardoor je een drastische verandering ziet tussen het begin en het einde van de film. Ook Ella Rumpf, die de zus speelt, weet te overtuigen en als bekendste kop noteren we Laurent Lucas die we altijd zullen blijven associëren als de noodlottige charmezanger Marc Stevens uit Calvaire van onze landgenoot Fabrice du Welz.

BEELD EN GELUID
Raw is via verschillende maatschappijen op Blu-ray beschikbaar, maar wij hebben hier de disk van het Britse Second Sight voor onze neus liggen. Kenners weten dat dit betekent dat je hiervoor de portefeuille op tafel mag gaan leggen (onder de 25 euro vind je die niet), maar ook dat het om een zeer verzorgde disk gaat. Second Sight gedraagt zich de laatste tijd dan ook een beetje als de Criterion van het horrorgenre. Over de beeldkwaliteit valt niets verkeerd op te merken, maar regisseuse Julia Ducournau kiest wel voor zeer onrealistische kleuren en houdt ervan haar kleuren een neonachtig tintje te geven. De geluidsband is een Franse DTS-HS MA 5.1 met Engelse ondertitels en een zeer prominente techno/rapsoundtrack. De originele score werd verzorgd door Jim Williams die zo een beetje gezien wordt als de huiscomponist van Ben Wheatley.

EXTRA'S
Wie alle extra's van deze release wil zien, is ook wel een avondje zoet. Er zijn twee commentaarbanden: één die is ingesproken door filmcriticus Alexandra West en andere met de regisseuse Julia Ducournau en filmjournaliste Emma Westwood. Er is een trailer, een paar minuten weggelaten scènes en een alternatief einde. Uiteraard vind je hier ook heel wat interviews op terug. Er zijn er twee die elk zo'n vijftien minuten duren. In The Girl Can’t Help It komt hoofdrolspeelster Garance Marillier aan bod, en in Making Ends Meat mag ook de producer Jean des Forêts zijn zegje doen. Net geen vijftig minuten duurt In The Name of Raw, wat één lang interview is met regisseuse Julia Ducournau en die afgewisseld wordt door wat scènes. Compleet overbododig is A Family Affair: een video-essay van filmcriticus Alexandra Heller-Nicholas die eigenlijk gewoon het verhaal in fast forward navertelt. Wie nog meer interviews wil, kan in een kwartiertje een tête-aan-tête zien met Julia Ducournau en alweer die Emma Westwood in Raw À Votre Goût. Genre Matters Panel Discussion is een paneldiscussie tussen vrouwelijke regisseurs die is opgenomen tijdens MonsterFest. Het probleem is wel dat deze één uur durende discussie een zeer slecht geluid heeft, en dat geldt ook voor de Q&A die is opgenomen tijdens een Australisch filmfestival en waar je ook nog eens de aankondiging van te zien krijgt. Eerlijkheidshalve hebben we vooral de indruk dat Second Sight vooral deze disk wilde volproppen, want de extra's overlappen vaak mekaar qua inhoud en je moet echt wel grote interesse hebben in deze horrorfilm, wil je hier zes of zeven uur aan besteden. Maar goed, wie fan is, heeft in ieder geval geen klagen!

CONCLUSIE
Wie tuk is op body horror met een smerig kantje (meisjes die haarballen overgeven of rauw vlees eten) moet beslist Raw zien, en wie voor de release van Second Sight kiest, krijgt er meteen een containerlading bonusmateriaal bovenop.