FILM
Cleveland, Kerstmis 1972. Russell Stevens Jr. ziet hoe zijn aan drugs verslaafde vader wordt neergeschoten wanneer hij een slijterij probeert te beroven. De laatste woorden van de vader zijn een smeekbede waarin hij zijn zoontje vraagt om nooit te eindigen zoals hij. Het is een begin dat meteen indruk maakt en de kijker duidelijk maakt dat hij aan een keiharde trip begint. Twintig jaar later zien we Stevens (Larry Fishburne) die solliciteert voor een baantje als een speciale agent van de DEA. Gerald Carver (Charles Martin Smith), die het sollicitatiegesprek afneemt, ziet meteen de potentie van de man en biedt hem een job aan om undercover te gaan in het drugsmilieu van Los Angeles. Stevens neemt de gedaante aan van drugsdealer John Hull, zodat hij kan infiltreren. De bedoeling is om zich omhoog te werken in het netwerk van de grootste drugsimporteur van de westkust Anton Gallegos en diens oom Hector Guzmán, een Zuid-Amerikaanse politicus die zijn zaakjes financiert met drugsgeld.




Deep Cover is een neo-noir die bij ons niet echt bekend is, maar in de VS is dat toch een tikkeltje anders en daar heeft de muziek alles mee te maken. Het titelnummer was immers een song van Dr. Dre waarop voor het eerst de stem van nieuwkomer Snoop Doggy Dogg was te horen. De film van Bill Duke sloot dan ook perfect aan bij de vele zwarte films die in het begin van de jaren '90 de cinema’s overspoelden en waarvan Menace II Society, Boyz N The Hood en Do The Right Thing de bekendste waren. Niet dat Deep Cover wederom zo'n straight in yer face-film was die politieke correctheid in kaart wilde brengen. Het is zelfs zo dat het originele script van Michael Tolkin en Henry Bean origineel geschreven was vanuit het standpunt van twee blanke mannen, en het had eerder overeenkomsten met buddy-movies zoals Lethal Weapon ook al staat de sidekick van Laurence Fishburne (in die tijd nog Larry) aan de andere kant van de lijn, een rol van Jeff Goldblum, die als gewiekste advocaat ook zijn centje wil opstrijken. Dit is een niet ongevaarlijke opdracht als je gekken als Felix Barbossa (een glansrol van Gregory Sierra) tegen het lijf loopt.




Met Bill Duke (soms gecrediteerd als William Henry Duke Jr.) als regisseur had men geen betere keuze in huis. Deze Amerikaanse acteur was er vanaf de jaren '70 bij met het blaxploitation-genre en in de jaren '80 was hij te zien met Arnold Schwarzenegger in Commando en Predator. Als regisseur maakte hij zijn debuut voor talloze televisieseries waaronder Miami Vice en The Twilight Zone, maar hij ging ook de geschiedenis in als de eerste zwarte die een aflevering van Dallas mocht regisseren, ook al dacht de crew dat hij de loopjongen was toen hij op de set arriveerde. Bij ons werd Sister Act 2: Back In The Habit zijn grootste hit als regisseur, toch herinner je je maar beter Hoodlum, A Rage In Harlem of deze fantastische Deep Cover, die een hoog Miami Vice-gehalte heeft. Het is een film die niet alleen profiteert van een geweldige cast (Duke is een regisseur die weet dat die kracht ook in de bijrollen zit), maar eveneens door het geniale script dat je steeds maar op het verkeerde been brengt, waardoor je net als de hoofdrolspeler nooit weet wie je mag vertrouwen of niet. Deep Cover is een bij ons vrij obscure titel die bij de verzamelaars van de fysieke media onlangs in het vizier kwam door de Criterion-release. Dit is een titel die je doet zuchten dat er anno 2022 nog steeds mooie ontdekkingen te vinden zijn!

BEELD EN GELUID
Deep Cover is niet meteen een titel die je meteen op het prestigieuze Criterion-label zou verwachten, maar nu hij er toch is, kunnen we dit alleen maar toejuichen. De film verscheen op het Britse luik, wat dus inhoudt dat hij doorgaans goedkoper is dan zijn Amerikaanse broertje en dat de Blu-ray niet regiogebonden is. De transfer is tot in de allerfijnste details van zeer hoogstaand niveau en onderstreept nog maar eens welk belang een film wint indien hij een Criterion-jasje toegemeten krijgt. Qua visuele stijl past Deep Cover perfect in de '90's, maar hij oogt geen seconde gedateerd. De film is voorzien van Engelse ondertiteling en de geluidsband die vrij explosief is, heeft een perfect evenwicht tussen de dialogen en de vele actiescenes.




EXTRA’S
Qua lengte zit je aan een rijkelijk gevulde disk, wel gaat het om gesprekken waarbij je toch een enorm grote interesse moet hebben wil je daar een paar uur van je tijd aan spenderen. Naast de gebruikelijke retro-trailer is het interview met Bill Duke van zo’n 19 minuten het meest interessant. De regisseur heeft het niet alleen over Deep Cover, maar hij overloopt ook zijn volledige carrière die uiterst interessant is. Wie zin in heeft in een babbel tussen Laurence Fishburne en Bill Duke kan zich bijna een uur zoet houden met een Q&A die werd gevoerd door het American Film Institute Conservatory in 2018. In opdracht van Criterion voerden filmkenners (wat een vies woord!) Racquel J. Gates en Michael B. Gillespie een discussie over Deep Cover waarbij de twee het vooral hebben over het belang dat de film inneemt in de zwarte cinema. Claudrena N. Harold en Oliver Wang doen hetzelfde, maar dan over de muziek. Tenslotte is er nog een leuk boekje met daarin het essay Who'll Pay Reparations on My Soul? van Michael B. Gillespie.

CONCLUSIE
Deep Cover is een tamelijk fantastische, en compleet ondergewaardeerde, politiefilm over een rookie die undercover gaat in het drugsmilieu van Los Angeles. Spannend tot op de laatste seconde.