FILM
Het is niet zonder reden dat romcoms één van de populairste genres zijn, want als er één filmcategorie is waarin je een loopje kan nemen met de realiteit, dan is het daar wel. Het zijn films die doorgaans wel leuk zijn, maar overbevolkt worden door personages die alleen maar op het witte doek bestaan om, eens je buiten de bioscoop bent, teruggekatapulteerd te worden naar de harde realiteit waarin de dingen toch anders zijn. Maar er zijn uitzonderingen zoals het verrukkelijke (500) Days Of Summer van Marc Webb, die later zou doorbreken met de The Amazing Spiderman-franchise. Het is geen toeval dat Webb ook de maker is van videoclips (van No Doubt tot My Chemical Romance), want dit is een romcom die niet alleen in het teken van een (onmogelijke) liefde staat, maar ook met zeer veel muziek.




Zonder al te veel spoilers weg te geven, vertelt Webb vanaf het begin dat het een verhaal is tussen een jongen en een meisje, maar helaas geen liefdesverhaal wordt. Sommige mensen zijn nu eenmaal niet fijn, zoals bijvoorbeeld Jenny Beckman, het meisje die in de begingeneriek een bitch wordt genoemd. Het is niet eens een verzinsel, want het meisje bestaat echt en was een tijdje het liefje van scenarioschrijver Scott Neustadter, die door haar gedumpt werd. Het is een verloren liefde, maar gelukkig leverde de malaise wel een fantastisch script op dat jarenlang deel uitmaakte van de blacklist, wat een lijst is van de meest geliefde scripts die helaas altijd op het schap zijn blijven liggen.




Summer is de naam van de nieuwe assistente (Zooey Deschanel) die bij Tom (Joseph-Gordon Levitt) komt werken. Ze is het soort meisje dat niet te krijgen is, niet alleen omdat ze er prat op gaat dat ze niemands eigendom wil zijn, ook omdat ze net een tikkeltje te veel dat droommeisje is. Ze kleedt zich niet alleen anders zoals de anderen, ze kent ook nog eens alle teksten van The Smiths uit haar hoofd, wat voor Tom, die van kindsbeen af gefascineerd was door de muziek van indiegroepjes, een reden is om haar als het meisje te zien waar hij zijn hele leven naar heeft verlangd. Maar tot zo ver het goede nieuws, want de rest is schipperen tussen verdriet en geluk, en dat alles verteld via een pienter niet-chronologisch dagboek. Zo wat alles aan deze film nadert de perfectie. Niet alleen omdat het om een verhaal gaat over gewone mensen, maar omdat zowel Joseph-Gordon Levitt als Zooey Deschanel dat ook zo vertolken. Let trouwens ook op Chloë Grace Moretz, die als Toms jonge zusje hier in één van haar eerste rollen was te zien. (500) Days Of Summer is een tijdloze klassieker waar je maar nooit genoeg van krijgt, en ook al past het hokje niet echt perfect, is het één van de beste romcoms aller tijden.




BEELD EN GELUID
Of deze fantastische titel het ooit tot 4K zal kunnen schoppen is maar de vraag, want de film is van 20th Century Fox en zit dus muurvast bij Disney, en wie weet breekt weldra ook de dag aan dat je deze Blu-ray niet meer zal kunnen vinden. Meepakken dus, niet alleen om dit een fantastische film is maar omdat het om een wel zeer fijne transfer gaat vol heldere kleuren, ofschoon er geen enkele donkere scène te bespeuren valt. De geluidstrack is een knappe DTS-HD MA 5.1 met veel achtergrondgeluiden, en natuurlijk een fantastische Britpop-soundtrack.

EXTRA'S
Eerder besprak Dieter al de Engelse Blu-rayversie van deze film, en de Benelux-release is quasi dezelfde als de Engelse versie met als even groot gemis de audiocommentaar van de regisseur, die wel te vinden is op de Amerikaanse disk. Voor de rest is het niet meer dan wat verplichte nummertjes. Last Days of Summer duurt 14 minuten en is niet meer dan wat verlengde en weggelaten scènes. In Conversations with Zooey and Joseph komen de twee hoofdrolspelers 12 minuten aan het woord, en er is ook nog een muziekvideo van Temper Trap aanwezig.

CONCLUSIE
(500) Days Of Summer is een tijdsloze klassieker die iedereen moet gezien hebben, al was het maar om te zien dat romcoms vaak een valse weerspiegeling zijn van de bikkelharde realiteit.