SERIE
Logan Roy (Brian Cox) staat op het punt zijn media-imperium Waystar RoyCo (nogmaals: niet te verwarren met het bekende soepmerk) te verkopen aan de Zweedse internetgigant GoJo van yuppie Lukas Matsson (Alexander Skarsgård). Anderzijds steekt hij al zijn energie in het aanscherpen van zijn rechtse nieuwszender ATN, die met de presidentsverkiezingen in het vooruitzicht, uiteraard de publieke opinie wil beïnvloeden. Logan schuwt daarbij de controverse niet, en alles wat de kijkcijfers kan opkrikken, hoe immoreel ook, wordt in stelling gebracht. Zijn zoon Connor (Alan Ruck) is zelf als onafhankelijke kandidaat voor het presidentschap compleet kansloos, maar zijn paar procenten kunnen in swing states mogelijk de doorslag geven. Alhoewel het beter is dat hij een deal zou sluiten in ruil voor een sappig postje, blijft hij koppig doorgaan.




Connor staat op het punt te trouwen met de ex-prostituée Willa (Justine Lupe), en uitgerekend op hun trouwdag bereikt het bericht de feestvierders dat Logan is omgekomen tijdens zijn vlucht naar Zweden. Eerst proberen de kinderen Roman (Kieran Culkin), Kendall (Jeremy Strong) en Shiv (Sarah Snook) de zaak geheim te houden, maar na het weekeinde storten de koersen van het aandeel van Waystar RoyCo als een soufflé in elkaar. Na heel wat gehakketak worden Roman en Kendall aangeduid als co-CEO's en Shiv wordt op een zijspoor gezet. Enerzijds probeert het nieuwe bestuur de prijs voor de overname door GoJo op te drijven, maar meer en meer daagt het besef dat Matsson vooral gebakken lucht verkoopt. Hij heeft plannen om het rechtsgeoriënteerde imperium van Waystar bij te sturen, én hij wil ook zender ATN in de verkoop betrekken, waarvoor hij een krankzinnig bedrag wil neertellen. Vooral de restyling van ATN schiet in het verkeerde keelgat, en de twee CEO's zoeken dan ook naarstig naar een methode om de deal op te blazen. Shiv meent daarentegen haar kansen schoon te zien en onder Matsson de nieuwe CEO te worden.




Je moet al stekeblind zijn om niet in te zien dat het personage van Logan Roy geïnspireerd is op Rupert Murdoch en zijn TV-zender Fox. Het is de makers van Succession gelukt om de kijker toch sympathie op te laten brengen voor stuk voor stuk walgelijke personages die zich weren als een duivel in een wijwatervat om toch maar bovenaan de krabbenmand uit te komen. Wie houdt van reeksen waarin de personages multidimensionaal zijn en liefst er nog een hoekje af hebben, wordt in Succession op zijn wenken bediend. Opmerkelijk is de manier waarop Brian Cox in deze reeks uit de cast werd geschreven: we zien zijn overlijden niet expliciet, en zijn maar getuige vanop de zijlijn, zodat we zijn heengaan ook maar vernemen net op dezelfde manier als zijn kinderen dat doen. Het stond misschien in de sterren geschreven dat dit stond te gebeuren, want een reeks die Succession (opvolging) heet, is natuurlijk niets waard zonder dat er effectief iets opgevolgd moet worden.




Het geheim achter het succes van Succession is ongetwijfeld de gedreven ensemblecast, die zich voor de volle 100 % geeft, waardoor het echt moeilijk is om er een favoriete acteur of actrice uit te pikken. Met uitgestreken gezicht vuilbekken ze allemaal tegen 200 per uur, hebben ze allemaal een eigendunk zo groot als de Eiffeltoren en zijn ze ontdaan van het laatste restje moraliteit. Nochtans voel je als kijker dat de cast behoorlijk wat pret heeft beleefd aan deze reeks, en het is dan ook goed dat deze reeks niet eindeloos wordt leeggemolken, en dat de makers hebben gekozen voor een duidelijk en welomschreven einde, waar alle losse eindjes worden vastgeknoopt en waar uiteraard niet iedereen ongeschonden uitkomt. HBO laat zich nogmaals kennen als hofleverancier van uitstekend drama.




BEELD EN GELUID
Een Blu-ray van Succession is nergens te verkrijgen, maar de dvd doet wat die moet doen. We krijgen veelal koele kleuren die passen bij het al even koele zakenimperium van de Roys, maar af en toe worden we toch getrakteerd op mooie natuurshots van de Noorse natuurpracht wanneer Lukas Matsson de gehele top van Waystar RoyCo min of meer verplicht uitnodigt om naar Europa te komen. Ondanks het jachtige camerawerk blijven de artefacts beperkt tot een minimum. De Engelse Dolby Digital 5.1-track is zeer functioneel en voorziet onder meer de drukte op het feestje op election night goed van oren en poten. Ten opzichte van seizoen 3 heeft men gelukkig andere ondertitelaars onder de arm genomen, want deze keer zitten er in het Nederlandstalig ondertitelingsspoor geen hiaten van betekenis.




EXTRA'S
Elk van de tien afleveringen wordt vergezeld van een korte making of-documentaire Succession: Controlling the narrative (samen 50:19) waarin nogal wat spoilers zitten. Ook het spelletje Who said it? is terug, waarin twee castleden raden van welk personage welke quote is. In Who said it? Logan & Gerri (3:19) gaan Brian Cox en J. Smith-Cameron de uitdaging aan, en in Who said it? Tom & Greg (3:14) is het de beurt aan Matthew Macfadyen en Nicholas Braun. Die laatste twee olijkerds, de Peppi en Kokki van de reeks, geven in Screen swap: Tom & Greg (3:09) nog een toemaatje waarin ze een scène naspelen waarin ze van rol zijn gewisseld: Macfadyen speelt Greg en Braun speelt Tom. In plaats van een globale samenvatting van de vorige seizoenen krijgen we zeven Character recaps, waarin we de evolutie van de personages totnogtoe te zien krijgen, met respectievelijk Logan (2:11), Tom (1:56), Connor (1:37), Kendall (1:46), Shiv (1:27), Roman (1:30) en Greg (1:30). De hele familie bij elkaar, dus.

CONCLUSIE
Succession seizoen 4 besluit de reeks met vuurwerk. Of er na al dat geweld nog iets van Waystar RoyCo overblijft, laten we aan u om te ontdekken in deze tien afleveringen vol intriges, ellebogenwerk en messen in de rug. Een reeks als deze schreeuwt om een HD-behandeling, maar we moeten het noodgedwongen bij een dvd houden, die nochtans niet slecht is.