FILM 
Geld investeren in films blijft een moeilijke zaak, want je weet nooit hoe het publiek erop zal op reageren. The Fall Guy is daar voor Universal helaas het ultieme bewijs van. Op papier een knaller, zeker met Ryan Gosling in de hoofdrol, die sinds zijn transformatie als de vleesgeworden Ken met een vingerknip de recette kon doen ontploffen. Niks daarvan. Voor een film die 140 miljoen dollar kostte was de box office rampzalig. Eventjes was er hoop dat mond-tot-mondreclame zou leiden tot een langere run in de bioscoop, maar in geen tijd werd de film ondergesneeuwd door andere titels. Ook buiten Amerika liep het allesbehalve vlotjes. Zelf zijn we geen gespecialiseerde analisten, maar als je het ons vraagt was de dooddoener de insteek dat het om een filmversie van een televisieserie gaat.




Zeg zelf: wie herinnert er zich nog deze Amerikaanse actie-avonturentelevisieserie die van 1981 tot 1986 liep over Hollywood-stuntmannen die een centje bijverdienden als premiejagers? Het feit dat hoofdrolspeler Lee Majors zowat de meest trieste cameo ooit krijgt - een paar minuten tijdens de end credits wanneer ieder normaal mens de disc al lang uit de lader heeft verwijderd - zegt genoeg.

Zoals gezegd gaat The Fall Guy over stuntmannen, mensen die we vaak vergeten. Maar zonder hun is geen film mogelijk, ook al draai je er één met Tom Cruise of Ryan Gosling die er prat opgaan zelf enkele stunts te hebben uitgevoerd. Mooie praatjes voor de roddelbladen, maar wees er maar zeker van dat geen enkele verzekeringsmaatschappij het risico wil nemen omdat één of andere ster per se het gevaar wil trotseren. Maar goed, Gosling speelt stuntman Colt Seavers en meteen vanaf het begin zien we dat stunts ook wel eens fataal kunnen aflopen. Voor Seavers bijna het einde van zijn loopbaan, maar net op tijd krijgt hij de mogelijkheid om acteur Tom Ryder te vervangen voor de film Metalstorm (die trouwens in 1983 echt bestond), die spoorloos is verdwenen. Het toeval wil dat de film bovendien geregisseerd wordt door zijn ex-liefje Jody (Emily Blunt).




The Fall Guy heeft wel de flair van een blockbuster, maar alles is veel te flashy gemaakt. Meer zelfs, de stunts ogen ongelooflijk saai en doen je met heimwee terugdenken aan de dagen van Bullitt of The French Connection. Dat alles er hip uitziet hoeft je niet te verbazen met David Leitch aan het roer die eerder het te vermoeiende Deadpool 2 en het compleet overroepen Bullet Train op zijn actief heeft staan. Overdrijven tot het je strot uitkomt. Dat geldt niet alleen voor de veel te drukke verhaallijn, maar ook voor de te aanwezige soundtrack waar je na afloop alleen maar migraine van krijgt, tenzij je het opportuun vindt om honderd keren de bassriff uit I Was Made For Loving You van KISS te moeten horen.




De beste factor uit deze veel te lange film - en zeggen dat er op deze editie een nog langere versie bestaat - is Ryan Gosling. Ook al zeggen we dat met tegenzin, want de ster uit Drive of Only God Forgives heeft in diverse interviews reeds laten horen dat hij zinnens is om in de toekomst alleen dit soort rollen te aanvaarden. Mannen met tandpastaglimlach dus. Emily Blunt is okee, maar tussen de twee is er geen spatje chemie te bespeuren, waardoor het de modale kijker ook geen moer kan schelen of hij zijn geliefde wel of niet terugwint. The Fall Guy is zeker niet slecht en mag gerust op je watchlist als je op zoek bent naar hersenloze popcorncinema met een modern tintje, alleen kunnen we er niet van tussenuit dat deze film beter zou geweest zijn met Tom Cruise...die trouwens de eerste keuze van de studio was.




BEELD EN GELUID
Deze editie bevat drie schijfjes: de 4K en twee Blu-rays verdeeld over de film en de extra's. Op beide discs vind je beide versies van de actiefilm. The Fall Guy is gewoon wat je van een 4K anno 2024 moet en zou mogen verwachten: perfectie. De detailniveaus zijn indrukwekkend wat je ziet tot in de gezichtstructuren of kledij. Defecten of afwijkingen zul je hier niet tegenkomen. Ook de Dolby Atmos-audiotrack is verbluffend goed en het zal geen verrassing zijn dat deze op zijn best is tijdens de vele stunts en vechtscènes in de film. En voor wie het aankan : het net iets te veel herhalen van Yungblud's cover van de KISS-klassieker I Was Made For Loving You.

EXTRA'S
Deze film heeft ongeveer een uur aan extra materiaal, alles netjes onverdeeld in kleine hoofdstukjes. Allereerst hebben we de verplichte Gag Reel van zo'n vijf minuten en dezelfde runtime van een paar Alternate Takes. In het twintig minuten durende Stunts on Stunts: Breaking Down the Action wordt er ingegaan op het ontwerp, de planning en de uitvoering van vijf stunts uit de film. Making a Meta Masterpiece duurt een kwartiertje en neemt je mee achter de schermen bij de cast en crew op verschillende Australische locaties. Men heeft het ook over het ontstaan van het project, de casting, het filmen en Gosling die een aantal van zijn eigen stunts uitvoert. In How to Break a World Record bespreken filmmakers en stuntrijder Logan Holladay de stunts. Er zijn ook een paar kleine featurettes zoals Nightclub Mayhem waarin we gevechtscoördinator Sunny Sun en stuntdubbelaar Justin Eaton aan het werk zien. In The Art of Doubling gaat het over Ryan Gosling's stuntdubbelganger Ben Jenkins. In Making 'Metalstorm' heeft men het over Metalstorm, een film uit het begin van de jaren '80 die als inspiratie diende voor The Fall Guy. Ten slotte is er naast een audiocommentaar met regisseur/producent David Leitch en producent Kelly McCormick ook nog Falling for 'The Fall Guy' With Bob Reese waarin influencer Bob Reese verschillende stunts uit de film nadoet.




CONCLUSIE
In Hollywood had men heel wat beter verwacht van deze film. De film deed het uiteindelijk eerder zwak en bij afloop is het ook merkbaar hoe dat komt: een crew die zich te pletter amuseert en denkt dat daarmee het publiek ook genoegen neemt.