FILM
Mahito (Soma Santoki) is zijn moeder verloren op het einde van de Tweede Wereldoorlog, toen het ziekenhuis waar ze verbleef tot op de grond is afgebrand. Zijn vader Shoichi (Takuya Kimura) staat op het punt te hertrouwen met Natsuko (Yoshino Kimura), de zus van zijn overleden vrouw, die intussen ook zwanger is, en de jongen verhuist daarom van de stad naar het platteland, alwaar hij alvast in de klas als buitenstaander geen vrienden maakt. Hij wordt echter voortdurend belaagd door een reiger (Masaki Suda) waar een soort van dwerg in huist, die beweert dat de toren die op het landgoed staat een portaal is naar de wereld van de doden, en dat de jongen hierdoor de gelegenheid krijgt om zijn dode moeder op te zoeken.




Hayao Miyazaki wordt wel eens de Japanse evenknie van Walt Disney genoemd, met dat verschil dat zijn Studio Ghibli het lak heeft aan commercie. Tussen mij en anime komt het nochtans waarschijnlijk nooit goed, alhoewel ik écht wel mijn best heb gedaan om deze prent te kunnen appreciëren voor wat deze is, zelfs al vond ik Spirited Away maar niks, en ondanks de culturele kloof die tussen ons westerlingen en Japan gaapt. De animatie zelf is dan ook tomeloos mooi en attractief voor het oog, maar waar het rammelt is in het incoherente scenario, dat op de duur zo diffuus wordt dat je jezelf afvraagt waar het verhaal nog over gaat. Niet dat ik vies ben van een film waarbij je zelf nog wat moet nadenken, maar ik weet nog altijd niet of er achter al deze warrige bochten van het scenario nu nog werkelijk een verhaal zit, of dat Miyazaki met onze voeten aan het rammelen is. Aangezien iedereen vol lof is voor de Japanse grootmeester, zal het wel aan mij liggen, maar deze krijg ik toch niet doorgeslikt. Of hoe een teveel aan symboliek fnuikend kan werken. Liefhebbers van het genre zullen hoe dan ook met deze film op hun wenken bediend worden, maar je weet op voorhand best waar je aan begint. Ik ben vrees ik niet overtuigd.




BEELD EN GELUID
Probleem is dat deze film op een single layer-schijf staat, en de animatie daardoor wat houterig overkomt, en de kleuren niet altijd even stabiel zijn. Ik heb me ook laten wijsmaken dat de kleurtemperatuur niet helemaal conform is, maar dat laat ik aan de kenners van het genre over. De mooie animatie komt wel goed tot haar recht, maar in vergelijking met een animatiefilm op een double layer-schijf merk je toch dat er een belangrijke component ontbreekt. De geluidstrack is uitgewerkt in Japans natuurlijk, en of de ondertiteling accuraat is, of de dialoog verstaanbaar, daar heb ik het raden naar. Wel is de film voorzien van zeer mooie en sfeervolle muziek die goed tot haar recht komt.

EXTRA'S
Een Paradiso-release met bonusmateriaal, we moeten het nog zien. 




CONCLUSIE
De film loste mijn verwachtingen niet geheel in, alhoewel het mooie handgetekende animatie is die schril afsteekt tegen het computergeweld van de grote studio's. Liefhebbers van het werk van Miyazaki zullen deze waarschijnlijk aan hun collectie willen toevoegen, maar als Nederlandse ondertiteling geen must is, dan zullen er allicht in het buitenland technisch meer voldragen versies zijn.