FILM
Allan Quartermain is niet enkel het personage dat Sean Connery vertolkt in het flauwe The League Of Extraordinary Gentlemen. Het personage van deze heldhaftige avonturier is eerder al midden jaren tachtig vertolkt door acteur Richard Chamberlain (Shogun, Thornbirds, Bourne Identity). In de lachwekkend slechte avonturenfilm King Solomon’s Mines uit 1985, werd Chamberlain geflankeerd door Sharon Stone die in één van haar eerste bioscooprollen het acteerwerk leverde van een epileptische waterslang met een acuut gebrek aan zuurstof. Alsof dit op zich nog niet erg genoeg was, kwamen de makers in 1987 opnieuw aandraven met het huiveringwekkende vervolg Allan Quartemain And The Lost City Of Gold. Deze sequel is zowaar nóg slechter dan zijn voorganger. In deze episode wordt er niet zomaar ordinair geplagieerd van twee eerder uitgebrachte Indiana Jones-films, neen: er wordt regelrecht gestolen en verkracht, van decors, kledingstukken, verhaallijnen tot personages en de muziek toe. Alles in die mate dat het eindresultaat een ongewenst slechte parodie is geworden. Werkelijk afschuwelijk! Waarom in hemelsnaam Richard Chamberlain en James Earl Jones hun talent aan dit gemuteerde kankergezwel van een film hebben verleend is ons een compleet raadsel. Het mag zelfs een wonder heten dat Sharon Stone ondanks dat alles nog andere rollen heeft aangeboden gekregen en is kunnen uitgroeien tot een gezegevierde Hollywood-actrice. Dit moet echt wel de slechtste rol uit Stone’s carrière zijn. Op de vraag wat het slechtste onderdeel van de film is, het scenario, de ‘speciale’ effecten of het acteerwerk, moeten we het antwoord jammer genoeg schuldig blijven. Alle onderdelen zijn aan elkaar gewaagd. Aan de wanhopige kijkers, die zich alsnog willen pijnigen door naar deze draak van een prent te kijken, kunnen we maar één goede raad geven: houd enkele kotszakjes bij de hand. Die zal je immers meermaals dienen te gebruiken.

BEELD EN GELUID
Het beeld oogt groenig en flets. Het contrastniveau is aanvaardbaar maar scheert zeker geen hoge toppen. Gelukkig is de anamorfe 2.35:1-verhouding nog in staat om de beeldkwaliteit nipt boven die van een vhs-cassette uit te tillen. Op de cover staat een Dolby Surround 2.0-geluidstrack aangeduid. We krijgen echter een minderwaardige stereomix waaraan alle ruimtelijkheid en detail ontbreekt: geweerschoten die klinken alsof iemand een takje van een boom knakt, explosies die slapper overkomen dan het geluid van een scheet in een bubbelbad. Dat is zeker niet de reden waarom men home theatre ontwikkeld heeft. Zeer ondermaatse geluidstrack.

EXTRA’S
De bioscooptrailer, of wat ervoor moet doorgaan.

CONCLUSIE
Deze film is zo slecht dat je onafgebroken met de handen in het haar zit en luidop scheldwoorden uitkraamt. Er zijn films die zó slecht zijn dat ze weer leuk entertainment worden, maar dat is hier zeker niet het geval. Allan Quartermain And The Lost City Of Gold is op alle gebied irritant tot in de ergste graad. Volgens ons is de aangegeven minimumleeftijd van 12 op de verpakking trouwens de maximumleeftijd. Gelieve dan ook elke persoon ouder dan twaalf, die zelfs maar de titel van deze film uit durft te spreken, meteen publiekelijk te stenigen! Je bewijst hier immers de rest van de bevolking een ontzettend grote dienst mee.