FILM
Joel Schumacher toont ons de laatste twee jaren van het leven van onderzoeksjournaliste Veronica Guerin - een uitstekende Cate Blanchett - die na eerdere onthullingen in The Sunday Independent over schandalen binnen de katholieke kerk en de ambtenarij, een boekje wil opendoen over de georganiseerde drugsmisdaad in Dublin. En, toegegeven, anno 1994 loopt er op dat gebied heel wat mis: in de slechter aangeschreven buurten spelen kinderen op straat met injectienaalden, liggen de krotten vol met junks van soms 14 jaar oud, en rijden de dealers intussen voor het oog van de politie met een dikke Mercedes door "hun" wijken. Maar er zit nog wat meer fout in deze ontsporing: de Ierse publieke opinie sluit collectief haar ogen voor de miserie, afgezien van een handjevol betogers, veelal ouders van drugsdoden, die wekelijks hun mini-protestmars houden. Ook de politiek wil zich niet verbranden aan dit heet hangijzer, en heeft, integendeel, nog recent een wet voor fiscale amnestie gestemd - waar hebben we dat nog gehoord? - waardoor een hele hoop grote vissen uit de netten zijn kunnen blijven. Maar wat het meest schrijnend is, is dat justitie eenvoudig geen wetten heeft die hen in beschikking stellen om bijvoorbeeld de goederen van notoire drugsbaronnen verbeurd te verklaren. Meer nog, als hun namen in de pers genoemd worden, volgt meestal een (duur) proces wegens smaad, en de kranten hebben bijna evenveel advocaten als journalisten op de loonlijst staan.

Maar Veronica kan het allemaal niet schelen: ze beschrijft in detail de privé-oorlog die gaande is tussen de Noord- en Zuid-Dublinse bendes over de controle van de stad, en ze maakt daarbij gebruik van schuilnamen voor de betrokkenen, zoals "De Generaal" voor Martin Cahill (Gerry O'Brien), "De Monnik" voor Gerry Hutch (Alan Devine), en last but not least, "De Coach" voor John Traynor (Ciarán Hinds), die al wel eens als haar informant fungeert. Na de brutale moord op De Generaal, en een roofoverval op een waardetransport, waarbij bijna 3 miljoen pond achterover wordt gedrukt, zet Traynor Veronica op het spoor van Gerry "De Monnik" Hutch, maar Veronica heeft al snel door dat haar bewust foute informatie wordt verstrekt. Met haar achtergrond als accountant is het voor haar kinderspel om de financiële geldstromen bloot te leggen, en alle sporen leiden blijkbaar naar ene John Gilligan (Gerard McSorley), één van de ergste criminelen van Dublin, van het soort dat leeft op een steuntrekkersuitkering, en intussen een goed draaiende manège uitbaat, als dekmantel voor zijn échte winstgevende bezigheden - in een land als Ierland kan zoiets, in België is zoiets natuurlijk onmogelijk! Na een mislukte moordaanslag komt ze plots zelf in het middelpunt van de mediabelangstelling te staan, en ze grijpt die kans aan om openlijk de confrontatie met de drugskartels aan te gaan. Wanneer Veronica aan Gilligan ronduit vraagt waar hij het geld voor zijn luxe-villa vandaan heeft, ramt die in een ongecontroleerde woedebui Veronica in elkaar, en dreigt achteraf nog aan de telefoon om haar familie af te maken. Innerlijk is Veronica bang als een wezel, maar voor de buitenwereld houdt ze zich sterk. Pas nadat een tweede moordpoging lukt, wordt het collectief bewustzijn van Ierland in een staat van shock gedompeld, en na massaal volksprotest wordt er eindelijk actie ondernomen...

Regisseur Joel Schumacher zit na een dipje, waarin hij ondingen als Bad Company op de mensheid losliet, met films als het verrassende Phone Booth - Colin Farrell maakt overigens een korte cameo in deze prent - en deze Veronica Guerin weer op het goede spoor. Deze Veronica Guerin is een redelijk rauwe, maar cinematografisch boeiende dramatisatie van de waar gebeurde feiten, die eertijds in Ierland evenveel stof deden opwaaien als hier pakweg de zaak Dutroux. Een vrouw die ongewild martelaar wordt omwille van haar niet aflatende strijd om het publiek de waarheid te vertellen. De waarheid in haar geval zijnde: criminele bendes die zich verrijken met een gruwelijk maatschappelijk prijskaartje, terwijl de maatschappij erbij stond en ernaar keek. Joel Schumacher heeft eerder de neiging om korte maar krachtige films te maken, waarin hij zich erg goed bedient van beeldtaal; wel is het even wennen dat de plot van het verhaal ineens in derde versnelling wegkoerst, en je er je aandacht moet bijhouden om de personages, vooral dan die van de verschillende drugbendes, uit elkaar te houden.

Maar goed, is dit nu een goede biografie? Enerzijds zijn de karakters niet echt genuanceerd, en gaat het hier bijna om een strijd tussen Goed en Kwaad, alhoewel Goed, in dit geval Guerin, wel een reeks parkeerboetes en snelheidsovertredingen heeft laten optekenen om U tegen te zeggen. Als we de film daarentegen als een misdaadfilm bekijken, is dit een rijke prent, met intense dialogen, de nodige portie excessief geweld, absoluut geen greintje gevoel voor humor - wat in deze film totaal misplaatst zou zijn, en daarom niet noodzakelijk een slecht kenmerk is - en misschien nét een beetje te weinig uitweiding over de collectieve verantwoordelijkheid van politiek en maatschappij, die een degelijk gezwel in het weefsel van de samenleving heeft geduld, en waarbij er eerst ongelukken moesten gebeuren vooraleer tot het operatief verwijderen ervan werd overgegaan. Toch verliest Schumacher, zeker in de tweede helft van de film, een klein beetje de regisseursteugels, is de uitwerking van de relatie tussen Veronica en haar informant - een overigens schitterende Ciarán Hinds - op zijn minst wat wazig te noemen, en is de keuze voor een volledig Ierse cast - op de Australische Cate Blanchett na - misschien wel gerechtvaardigd om een zekere authenticiteit te verkrijgen, maar in de rest van de cast zit niet echt veel A-materiaal tussen om mee te kunnen werken. Kenschetsend hiervoor is dat de officiële affiche slechts twee namen bevat - Cate Blanchett en Gerald McSorley, en die laatste moet dan nog ruim de duimen leggen voor Ciarán Hinds. Samengevat: Veronica Guerin is zeker een pakkend drama, niet in het minst door de schitterende soundtrack van Harry Gregson-Williams (vooral bekend van zijn werk bij animatiefilms zoals Shrek, Sinbad Legend Of The Seven Seas en Chicken Run), maar zonder het charisma van Cate Blanchett zou de film de middelmaat niet overstijgen.

BEELD EN GELUID
Buena Vista trakteert ons weer op een puike transfer, zowel op gebied van geluid als van beeld. De Engelse Dolby Digital 5.1-track produceert een perfect evenwicht tussen de dialogen en de sountrack van Harry Gregson-Williams, die in de klassieke thema's uiteraard veel Ierse folkinvloeden verwerkt, maar ook in de scènes waarin de drugoorlogen op hun hevigst woeden een streepje techno niet schuwt, en af en toe worden de achterkanalen zeer beperkt maar effectief gebruikt om occasioneel een schrikeffect te produceren. Vooral de scène waarin Veronica Guerin een kogel door haar ruiten krijgt, kan wat dat betreft tellen. Voor de beeldtransfer is gekozen voor een 2.40:1-formaat, dat nauwelijks afwijkt van het originele 2.35:1-beeld, wat in dit geval een belangrijke factor is, omdat regisseur Joel Schumacher zo vaak aandacht besteedt aan de beeldcompositie. De scherpte is meer dan behoorlijk - kijk maar eens naar de scène waarin Cate Blanchett haar aggressie aan het afreageren is op de voetbal van haar zoontje - artefacts zijn er nauwelijks te bespeuren, ruis al helemaal niet. De kleuren zijn zeer stabiel, en worden op de meest effectieve manier gebruikt om de verschillende sferen weer te geven. Lees: vaak donker, maar nog met meer dan voldoende contrast. Enige negatieve punt is de wel bijzonder slecht geplaatste layer change. Maar: alweer een puike transfer van Buena Vista.

EXTRA'S
Ik weet dat we in herhaling vallen, maar ik wil nog maar eens mijn gal spuwen over het feit dat alle Buena Vista-releases tegenwoordig de verfoeilijke gewoonte van Disney hebben overgenomen om de kijker bij het insteken van de disc verplicht enkele trailers te laten zien. Deze twijfelachtige eer valt ditmaal te beurt aan het Douglas&Douglas-vehikel It Runs In The Family, aan Pirates Of The Caribbean en een algemene trailer voor een allegaartje aan films van Buena Vista. Dergelijke trailers horen in de bonussectie thuis, niet op het begin van de disc! Spijtig genoeg schijnt 20th Century Fox deze ergerlijke gewoonte stilaan over te nemen.

Het échte bonusmateriaal dan. Eerst krijgen we een making of-documentaire "Uiterlijk een masker, innerlijk de angst" (13 min.), met een blik achter de schermen tijdens het draaien. In "Een gesprek met Jerry Bruckheimer" (21 min.)vertelt de producer hoe hij onder meer met Joel Schumacher als regisseur voor de dag is gekomen, over het creëren van de soundtrack, en nog meer achtergrondweetjes. Intussen zien we stukjes uit de film, maar Bruckheimer zelf is niet in beeld. De film is voorzien van maar liefst 2 commentaartracks, ééntje van regisseur Joel Schumacher, en ééntje met de auteurs, Mary Agnes Donoghue en Carol Doyle. De merkwaardigste extra is wel één verwijderde scène, waarin Veronica (Cate Blanchett) op een ceremonie voor vrijheid van journalistiek een prijs in ontvangst mag nemen; de volgende extra is namelijk een stukje beeldfragment van exact dezelfde scène, maar dan met de échte Veronica Guerin. Als afsluiter toont Jerry Bruckheimer ons nog gedurende 7 minuten een montage van foto's op de set, die hij voorziet van de gepaste uitleg.

CONCLUSIE
Als Joel Schumacher in zijn goede doen is, maakt hij meer dan behoorlijke films, zoals deze Veronica Guerin, maar met een beetje uitdieping zou de film nog beter kunnen zijn geworden. De selectie aan extra's is voldoende, en de technische kwaliteit van deze disc kan zeker tot de betere middelmaat gerekend worden.