SERIE
Stel je voor: je wordt vermoord (alhoewel je de rest dan geen bal meer zal kunnen schelen, maar soit), en het beste wat de politie aan mankracht kan missen is een onappetijtelijk uitziende kabouter met een lodderoog, die constant loopt te kankeren over zijn schoenen, die rondrijdt in een auto van vóór de wet op de autocontrole, en die, als hij de weg naar het toilet vraagt, meer dan waarschijnlijk verkeerd loopt, en ergens in een bezemkast eindigt. Geen geruststellend idee, hè?

Toch heeft Columbia een schier oneindige lijst TV-films gemaakt rondom het hierboven beschreven personage, luitenant Columbo, onnavolgbaar vertolkt door Peter Falk, waarvan, tot onze grote verbazing, nog steeds af en toe films van verschijnen. De laatste, Columbo Likes The Nightlife, dateert van 2003, en de inspecteur is er op al die jaren noch mooier, noch handiger op geworden, maar de sjofele manier waarop hij de verdachten blijft stalken en lastigvallen met ogenschijnlijke pietluttigheden en details over wat zijn vrouw - die we overigens nooit te zien krijgen - allemaal heeft gezegd, totdat ze er knettergek van worden en al huilend bekennen, is exact hetzelfde gebleken.

Twee belangrijke elementen doen deze detectivereeks verschillen van de doorsnee, meestal uit vrij middelmatige plots bestaande Amerikaanse detectives, die volgens ons toch nog altijd niet kunnen tippen aan het betere Duitse of Britse politiewerk. Het eerste daarvan is dat Columbo zowat de eerste reeks was die volgens het "open book"-format werkte: vanaf het begin krijgt de kijker te zien wie de dader is, en de fun zit hem in het zien hoe de onhandige inspecteur Columbo zich als een bloedhond vastbijt in zijn prooi en niet meer loslaat. Dit maakt voor ons, dvd-besprekers, het leven natuurlijk aangenamer, want we moeten minder op onze hoede zijn voor spoilers. De keerzijde van de medaille is dat deze formule voor alle afleveringen van Columbo gebruikt werd, en een beetje variatie had wellicht niet misstaan. Het tweede element is natuurlijk de manier waarop Peter Falk op zijn kleine wijze toch groots gestalte geeft aan de tegelijk sympathieke en opdringerige hoofdrolspeler. Peter Falk heeft een glazen oog, omdat zijn éne oog op zijn derde wegens een kankergezwel is verwijderd geweest. Harry Cohn, grote baas bij Columbia, wilde de acteur nog geen kansje gunnen, met de nogal beledigende opmerking "dat hij voor hetzelfde geld een acteur met twee ogen kon inhuren".

Het enige wat we uit die laatste anekdote kunnen opmaken is dat de heer Cohn nog geen talent herkent als het in zijn achterwerk bijt. In Ransom For A Dead Man, de tweede aflevering, maken we kennis met de inspecteur, terwijl hij met zijn rug naar de voordeur in de duisternis op zoek is naar de pen die hij heeft laten vallen, waarop hij een hele litanie afsteekt over de pen in kwestie, en hoe en ter welke gelegenheid die was gegraveerd. Ook in een aflevering als The Most Crucial Game is het vertederend om te zien hoe de inspecteur pas door heeft dat hij in een zwembad is gestapt als zijn broekspijpen al half nat zijn, waarna hij de hele verdere aflevering zit te zeuren dat zijn nieuwe schoenen hem niet passen. Een fixatie voor schoenen is overigens ook één van de handelsmerken van het typetje dat zou uitgroeien tot Peter Falks handelsmerk. Een opmerking terzijde: Ransom For A Dead Man uit 1971 was niet het eerste optreden van Columbo; reeds in 1968 was hij te zien in Prescription: Murder, maar toen was zijn rang nog sergeant. Ergens tussen aflevering 1 (1968) en 2 (1971) moet hij zijn bevordering tot luitenant hebben gehad, en hij is daar de rest van zijn carrière blijven steken.

Maar reeds vanaf het begin was Columbo een publiekslieveling, en tijdens de hoogdagen van de jaren '70 leverde Falk met gemak een achttal TV-films per jaar af. Na 1978 probeerde Peter Falk nog een paar andere rollen, maar het publiek wilde niets liever dan zijn rentree in zijn oude rol, die er in 1989 ook kwam. Sommige acteurs kunnen onsterfelijk worden met één rol, als het de goeie is, en Peter Falk hoort daar wat ons betreft zeker bij.

AFLEVERINGEN
De drie afleveringen die op deze dubbeldisc gepresenteerd worden, zijn misschien niet de beste staaltjes uit de reeks, maar geven toch een aardig beeld van welke ingrediënten een Columbo-aflevering allemaal moet bevatten. Het tempo komt naar hedendaagse normen misschien wat stuntelig over, en niet alle tegenspelers van Peter Falk zijn even goed gecast, alhoewel er voor een TV-serie vaak beroep werd gedaan op Hollywoods A-list. Zo herkennen we onder meer Lee Grant (Mulholland Dr., Dr. T And The Women), Roddy McDowall (de Planet Of The Apes-reeks, Cleopatra) en Robert Culp (The Pelican Brief, en de TV-reeks I Spy), alledrie in de rol van de moordenaars, al met wisselend succes - McDowalls vertolking is ondermaats, Culp schittert.

Ransom For A Dead Man (91', 1971)
De advocate Leslie Williams (Lee Grant) wil haar man vermoorden, en zijn verdwijning doen lijken op een ontvoering. Zo hoopt ze aan het volledige kapitaal van haar man te geraken, inclusief het deel dat voor haar stiefdochter Margaret (Patricia Mattick) is voorbehouden. Margaret verdenkt haar stiefmoeder, maar heeft geen bewijs.

Short Fuse (72', 1972)
Chemie-reus David Buckner (James Gregory) wil zijn bedrijf verkopen, en heeft de hulp van zijn losbollige neef Roger Stanford (Roddy McDowall) nodig om Rogers tante Doris (Ida Lupino) te overtuigen. David heeft zijn chauffeur-detective een hoop bezwarend materiaal over Rogers liederlijke levensstijl laten verzamelen, en dreigt die aan tantetje te tonen als Roger niet meewerkt. Roger heeft echter een scheikunde-opleiding gehad, en trakteert zijn oom op een kistje sigaren met een bom in. Luitenant Columbo mag de restanten van de auto gaan inspecteren.

The Most Crucial Game (70', 1972)
Eric Wagner (Dean Stockwell) heeft een sport-imperium van zijn vader geërfd, maar het interesseert hem allemaal geen reet. Zijn vaders manager, Paul Hanlon (Robert Culp) voorziet hem van de nodige centen en het nodige vrouwelijke vertier wanneer Erics vrouw afwezig is. Die laat echter haar man schaduwen door een privé-detective. Met zijn grillen wordt Eric toch op gegeven ogenblik een te grote last voor Paul, hij vermoordt hem in zijn zwembad en laat het zo goed mogelijk op een ongeluk lijken. In zijn perfect georchestreerd alibi zit er echter één schoonheidsfoutje, en daar struikelt Columbo natuurlijk over.

BEELD EN GELUID
We krijgen hier een redelijk oude filmprint te zien, met de nodige beschadigingen, geluids-instabiliteiten en afgewassen kleuren. De soms psychedelische manier van monteren maakt het kijken ook niet altijd even makkelijk. Toch is dit, rekening houdend met de ouderdom, een deftige transfer, zeker voor een reeks die het toch sowieso meer moet hebben van de nostalgische sfeerschepping dan van een scala aan speciale geluidseffecten. In de scènes in Ransom For A Dead Man, waarin Columbo bij nacht en ontij bij de verdachte aan de bel hangt, is er voldoende contrast en schaduw aanwezig, en over het algemeen zien we toch meer dan voldoende detail in het beeld. De Engelse Dolby Surround 2.0-track is feitelijk een verkapte monotrack - had U wat anders gedacht misschien, en die kan er zeker mee door, alhoewel de dialogen niet altijd even verstaanbaar klinken. Articuleren was in de jaren '70 blijkbaar geen vereiste om in de filmindustrie te gaan werken.

EXTRA'S
Spijtig genoeg blijven we op deze release compleet van extra's verstoken. Weer wat minder werk voor uw nederige reviewer.

CONCLUSIE
De afleveringen van Columbo die we op deze disc gepresenteerd krijgen, zijn maar een willekeurige selectie, en verschillen van de afleveringen die in de UK eerder al bij Universal Playback verschenen. Een meer systematische aanpak zou niet slecht geweest zijn, zeker als we weten wat voor schatten Universal nog allemaal op zolder heeft liggen. Alhoewel de plots van de afleveringen uit deze vermaarde detectiveserie allemaal wat op elkaar lijken, en het aantal Amerikaanse bagger-detectivereeksen niet te tellen is, is deze Columbo toch de moeite waard, al was het maar door Peter Falks briljante acteerkunsten.