De jonge Serena (Gabija Danieleviciute) moet machteloos toezien hoe de sadistische Romeinse generaal Marcus Crassius (Patrick Bergin), die het niet kan kroppen dat hij verbannen is naar Panne, een uithoek van het Romeinse Rijk, zijn woede koelt op de lokale bevolking. Haar zus Gwyned (Wendi Winburn) wordt ontvoerd, haar vader gedood en nadat ze zelf onder dwang van Crassius mee moet doen aan een sadistisch spelletje met als inzet het leven van haar moeder, wordt ze als slavinnetje verkocht, om vervolgens opgeleid te worden tot danseresje. Tien jaar later is zij (Nichole Hiltz) samen met haar hartsvriendin Briana (Melanie Gutteridge) danseres, en staat ze op het punt verkracht te worden door een Romeinse senator, wanneer plots een gevangen amazone, Ione (Jennifer Rubin) wordt binnengebracht. De keizer heeft namelijk een hoge prijs op het hoofd van deze legendarische strijdvrouwen gezet, maar mee door Serena's ingrijpen kan Ione, samen met haar en Briana, in het tumult ontsnappen. Ze bereiken het kamp van de amazones, waar Serena en Briana de keuze krijgen om mee opgeleid worden tot amazone. Serena stemt toe, nog altijd zinnend op wraakgevoelens jegens de moordenaar van haar familie. Ze ontmoet de legendarische koningin der amazones, Zenobia (Mary Tamm), die streeft naar een maatschappij zonder slavernij, en ze beleeft een korte romance met het hoofd van haar wacht, Lucius (Richard Norton). Nadat ze haar opleiding heeft voltooid, wil ze teruggaan om het hoofd van Crassus op te eisen, en Brianna gaat met haar mee. Met een list proberen ze als danseressen Crassus' villa te betreden, maar ze worden betrapt en moeten gedwongen in de gladiatoren-arena vechten voor hun leven. Bovendien vernemen ze in de gevangenis dat het leger van Zenobia in een valstrik is gelokt en gedecimeerd... Maar Serena zal doorvechten, desnoods tot het einde.

Amazons And Gladiators heeft erg weinig om het lijf, dit geheel in overeenstemming met de garderobe van de dames en dan vooral Nichole Hiltz. Toch is deze film een aangenaam B-filmverzetje, maar je tenen krommen wel als je ziet dat de makers de elementaire Romeinse geschiedenislijn constant lopen te verkrachten. Zo situeren ze de heerschappij van Caesar 60 jaar na christus, en zelfs als we aannemen dat Caesar een titel was waar elke keizer, dus niet alleen Julius, mee werd betiteld, dan nog blijkt ook deze Caesar een stiefzoon genaamd Brutus te hebben. Ook de overwinning op Spartacus en de val van het Romeinse Rijk situeren zich in diezelfde tijd, waar dit in werkelijkheid meer dan 500 jaar duurde. Ofwel zijn alle acteurs stokoud, ofwel hebben ze een verjongingselixir ter hunner beschikking, ofwel heeft regisseur Zachary Weintraub op zijn rapport zijn cijfer voor geschiedenis vervalst. U mag eens raden wat de meest voor de hand liggende conclusie is.

Goed, afgezien daarvan, stel dat we deze film dan eerder als fantasy-film dan als historisch accuraat document willen tot ons nemen. Blijft er dan nog veel overeind? Wel, het goedkope budget straalt zowat uit elke scène, het acteerwerk is op zijn minst houterig te noemen, in het scenario zitten enkele diepe voren geploegd, en de actiescènes, die heel wat goed hadden kunnen maken, zijn behoorlijk knullig gefilmd. Dan hebben we nog wat wollige dialogen over het volgen van je lotsbestemming, en als we daar doorheen zijn, zitten we écht wel op het bot te knagen. Weintraub heeft nochtans wel wat vrouwelijk schoon in huis gehaald met Nichole Hiltz (Dude, Where's My Car?) en Jennifer Rubin (A Nightmare On Elm Street 3), en wie nog het meest overtuigd de geperverteerde sadist uithangt is Patrick Bergin (Patriot Games, Sleeping With The Enemy). Persoonlijk is de film één van mijn guilty pleasures, maar ik moet eerlijk zijn en zeggen dat deze film toch echt wel een lage standaard handhaaft over de hele lijn.

BEELD EN GELUID

Ondanks de anamorfische transfer in het originele 1.78:1-formaat, heeft het beeld heel wat te lijden onder ruis. De scherpte in de meest donkere scènes is eerder beperkt, en hier en daar sluipen er een paar compressie-artefacts in het beeld. Ook de scènes met een vertraagde camera zien er met de meest positieve bewoordingen die we kunnen bedenken, schokkerig uit. De keuze voor een single layer disc was hier uiteraard niet echt gerechtvaardigd. De kleuren zijn wat grauw, maar tonen toch redelijk natuurlijke huidskleuren. De Engelse Dolby Digital 5.1-track is goed genoeg voor de dialogen, en eigenlijk alleen in het gebruik van de soundtrack worden de surroundkanalen ook geactiveerd. Het gebruik van de subwoofer is redelijk arbitrair. Ook hier weer veronderstellen we dat de budgettaire ruimte erg beperkt was.

EXTRA'S

U zal genoegen moeten nemen met één bioscooptrailer.

CONCLUSIE 
Als ik zeg dat Amazons And Gladiators een relaxte actiefilm is, dan weegt mijn persoonlijk oordeel iets te zwaar door. Laten we het erop houden dat het een B-film is met A-allures die de regisseur niet kan waarmaken. Leuk voor een avondje vertier, en misschien een huurtip voor liefhebbers van Romeinse krijgsvrouwen in minirokjes, maar anders...