FILM
Voor Dial M for Murder zocht Alfred Hitchcock zijn inspiratie bij het gelijknamige toneelstuk van Frederick Knott. Hitchcock is er in geslaagd dat stuk bijzonder succesvol naar het witte doek te brengen en een klassieker van formaat neer te zetten. Het verhaal speelt zich af in Londen en draait rond tennisspeler Tony Wendice (Ray Milland), die zijn racket recentelijk aan de wand hing. Tony ontdekt dat zijn vrouw Margot (Grace Kelly) een affaire heeft met Mark Halliday (Robert Cummings), een Amerikaanse vriend. Aan het begin van de film arriveert Mark voor een bezoekje in Londen. Tony gaat over tot drastische maatregelen en besluit zijn vrouw te laten vermoorden omwille van haar ontrouw en haar geld. Zelf heeft hij het niet al te breed en hij is ondertussen een luxueuze levensstijl gewend. Hij brouwt een ingewikkeld plan waarbij zowel Mark als een oude kennis uit zijn studententijd betrokken zijn. Die kennis is een sluwe vos beter bekend als Charles Swann oftewel Captain Lesgate (Anthony Dawson). Tony denkt de perfecte moord te hebben gevonden en is er vast van overtuigd dat zijn plan zal lukken, maar uiteraard loopt niet alles op wieltjes en moet hij zich al snel aanpassen aan onvoorziene omstandigheden. Het enige andere echt belangrijke personnage is de onderzoekende inspecteur Chief Inspector Hubbard die, zoals het hoort, alles in vraag stelt.

Opmerkelijk is dat de actie zich grotendeels afspeelt in 1 kamer, met slechts heel korte stukjes buiten die kamer. Op dat vlak vertoont de film enige gelijkenis met Rope, een film die zich ook in 1 kamer afspeelt, maar een totaal andere verhaallijn heeft. Ondanks de beperkte omgeving slaagt de regisseur er in een spanning te creëren die van begin tot einde blijft hangen. Hoewel je één van Hitchcocks minder flitsende films te zien krijgt, weet hij toch de nodige interesse te wekken door het gebruik van speciale camerahoeken, interessante visuele elementen zoals een close-up van een telefoonschijf en een opmerkelijk kleurenpalet bij de scène waar Margot voor het gerecht verschijnt. Een humoristische toets in onvervalste Hitchcock-stijl mag uiteraard niet ontbreken. Zelf verschijnt hij ook in de film, maar niet als figurant. Het is dus opletten geblazen als je hem niet wilt missen. Naast het uitstekende regiewerk, kan de film rekenen op fantastistische acteerprestaties van de cast. Ray Milland moet een aanzienlijke inspanning leveren in de rol van de ijskoude, intelligente Tony Wendice, want hij is in zowat alle scènes aanwezig en hij voert ook het merendeel van de dialogen aan. Grace Kelly zet een mooie vertolking neer van een aantrekkelijke vrouw die in een wanhopige situatie belandt. De aanwezigheid van Robert Cummings als Mark Halliday lijkt slechts een motief voor het moordplan van Tony, maar naar het einde toe treedt hij met succes wat meer op de voorgrond. Tot slot is er John Williams, één van Hitchcocks gebruikelijke acteurs, die een heel aangename inspecteur de nodige persoonlijkheid en uitstraling geeft.

Ten tijde van Dial M for Murder voelde de filmindustrie voelde zich bedreigd door het opkomend succes van de televisiemaatschappijen en men was op zoek naar een manier om het publiek te lokken. 3-D leek een oplossing te kunnen bieden en ook Dial M for Murder onderging die rage, want de prent werd oorspronkelijk in 3-D vertoond. Hitchcock maakte slechts heel subtiel gebruik van de effecten. Zijn films hadden voldoende aantrekkingskracht om zonder die snufjes een groot publiek te lokken en toen een heleboel mensen kloegen over hoofdpijn bij het bekijken van de film in 3-D, schakelde men terug naar 2-D. Je ziet duidelijk scènes waarbij elementen er zouden uitspringen in 3-D zoals bijvoorbeeld de hand van Grace Kelly in de moordscène. Het lijkt er sterk op dat de initiële keuze voor 3-D eerder van de studio kwam dan van Hitchcock zelf. Leuk weetje i.v.m. die eerste voorstellingen heeft te maken met de intermissie halverwege de film. Uit de bijgevoegde documentaire leren we dat die nodig was om de projectoren te herladen aangezien er 2 stuks nodig waren voor een 3-D film.

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 1.85:1 formaat komt niet overeen met het originele 1.37:1 formaat. Of dat je stoort of niet, is een kwestie van persoonlijke smaak, maar technisch gezien moeten we streng zijn en verliest de dvd een punt op vlak van beeld. Bij aanvang lijkt de kwaliteit helemaal de verkeerde kant op te gaan. Het begin speelt zich buiten af en eerlijk gezegd ziet het er niet uit: heel onscherp en vol grain. Ook zie je een overduidelijk halo-effect rond de acteurs. Dat kan toegeschreven worden aan de omzetting van 3-D naar 2-D. Gelukkig maken die onvolmaaktheden snel plaats voor een vrij heldere transfer ondanks de lichte sporen van grain. Kleuren zijn levendig wat je goed kan merken aan de rode jurk die Grace Kelly draagt in de beginscène. Artefacten worden tot een minimum herleidt, maar blijven ondanks de restauratie aanwezig wat enigszins te verwachten valt bij zo’n oude film. De geluidskwaliteit van het originele Dolby Digital Mono geluidsspoor met bitrate van 192 kb/s is redelijk. Dialogen klinken helder en verstaanbaar zonder problemen met audio synch. De muzikale score van Dimitri Tiomkin is uitstekend en mogelijk één van zijn beste voor Hitchcock. Afhankelijk van de actie op het scherm klinkt de muziek romantisch of zwengelt ze de spanning aan. Helaas legt het geluidsspoor z’n mankementen bloot bij die muziek. Vooral bij luidere passages zoals de openingscredits klinkt het geluid gestoord.

EXTRA'S
Documentaire: Hitchcock en Dial M (22 min.)
Een documentaire uit 2004 vergelijkbaar met de documentaires bij andere Hitchcock dvd’s, maar helaas geeft ze weinig extra inzicht in de film en valt ze wat teleurstellend uit. De documentaire bevat onder andere interviews met een aantal filmhistorici, Patricia Hitchcock en M. Night Shyalaman. Een groot deel van de speeltijd wordt opgeslorpt door scènes uit de film.

3D: Een korte geschiedenis (7 min.)
Veel interessanter dan de voorgaande documentaire. Je krijgt een overzicht van de geschiedenis van 3-D in Hollywood waaronder wat technische informatie over hoe 3-D films werden gemaakt en geprojecteerd. Ook is er een kort stukje uit een interview met de regisseur van Jaws 3D. Zeker het bekijken waard!

Trailer (2 min. 30)
Duidelijk onderhevig aan ouderdomsverschijnselen, maar zeker geen slechte trailer.

CONCLUSIE
Hitchcock levert met Dial M for Murder een ware klassieker en niet te missen kijkvoer voor hongerige filmliefhebbers dat na zoveel jaren nog standhoudt als waardevolle cinema. De film boeit van begin tot einde en dat zelfs bij meerdere kijkbeurten. De woorden "blinde" en "koop" schieten ons meteen te binnen. Tot slot nog het volgende: Dial M for Master of Suspense.

Deze versie van Dial M for Murder maakt deel uit van de Alfred Hitchcock Signature Collection. De collectie bevat verder nog: I Confess, The Wrong Man, North By Northwest, Stage Fright en Strangers On A Train Special Edition.