ACHTERGROND
Begin jaren zestig (1962 om precies te zijn), toen de wereld nog behoorlijk onschuldig en naïef was, kwamen de Italiaanse filmmakers Franco E. Prosperi en Gualtiero Jacopetti op de proppen met Mondo Cane - wat zoveel wil zeggen als 'hondse wereld' - een documentaire die zonder schaamte of ooglappen de bizarre en vooral duistere kanten van de mens in diverse culturen liet zien. Er ging een immens grote schokgolf door de wereld, maar iedereen ging kijken en zodoende rolde de centen binnen. Er volgde enkele jaren later een semi-sequel met Women of the World en vanaf dan was de zogenaamde 'mondo'-documentaire, ook wel bekend als de 'shockumentary', geboren. In de jaren nadien volgden van hetzelfde team nog: Mondo Cane 2, Africa Addio en Addio Zio Tom. Mondo Cane, welke omschreven wordt als "de moeder van alle shockumentaries", is duidelijk de grondlegger geweest voor beruchte sensatiereeksen als Faces of Death (6 delen), Traces of Death (5 delen), Shocking Asia (3 delen) en Executions (2 delen), maar ook voor de hedendaagse 'realityreeks'-boom als Cops en consoorten. Er volgden - toen het genre dankzij Faces of Death opnieuw opflakkerde - nog twee officiële Mondo Cane-sequels (in '86 en '88) en een hele hoop rip-offs.

DOCUMENTAIRE
Mondo Cane
De Italiaanse regisseurs Prosperi en Jacopetti switchen in hun schandaalklassieker Mondo Cane tussen beelden van de wilden of de zogenaamde barbaarse volkeren, en de 'beschaafde moderne mens'. Je zit werkelijk met wijd opengesperde mond te kijken naar wat een vreemde - én vooral gruwelijke dingen - de mens kan uithalen, en dan nog vooral tegen dieren! Het geheel heeft de tand des tijd niet goed doorstaan en komt dan ook behoorlijk gedateerd over.

Mondo Cane 2
Na het schandaalsucces van Mondo Cane kon een vervolg niet uitblijven en zo was er twee jaar later de briljant getitelde sequel: Mondo Cane 2. Aan de hand van ongebruikt filmmateriaal van het origineel en nieuwe beelden van vreemde kuren van oude lelijke wijven, bizarre gebruiken van al lang verdwenen stammen en veel te veel dierenleed proberen Prosperi en Jacopetti ons wederom duidelijk te maken dat de mens een behoorlijk geschift wezen is. Nog tammer dan het al erg gedateerde eerste deel heeft Mondo Cane 2 de dag van vandaag nog de 'shock value' van een gemiddelde aflevering van Samson en Gert. Totaal overbodig en nutteloos tweede deel.

Africa Addio
De beste en meest fascinerende shockumentary uit deze set is Africa Addio, welke wederom door de Italianen Franco E. Prosperi en Gualtiero Jacopetti is gerealiseerd. Deze toont ons de gevolgen van een continent dat koste wat kost op zijn eigen benen wil staan. Maar naar het einde toe ontdek je dat die 'benen' onervaren en zwak zijn en zodoende herleidt het ooit zo fiere Afrika - met zijn rijke fauna, flora en cultuur - zich tot een hongerige schaduw van zichzelf! Af en toe iets te zweverige muziek, soms een racistische ondertoon en wederom véél te véél dierenleed, maar ondanks dit alles is Africa Addio een documentaire die blijft nazinderen.

BEELD EN GELUID
Alledrie de documentaires worden qua beeld geplaagd door dezelfde mankementen. Zo ogen de kleuren telkens behoorlijk gedateerd, is er vrij veel filmgrain aanwezig en hebben we regelmatig beeldflikkeringen kunnen waarnemen. De gebruikte prints zijn bovendien steeds doorzeefd met vuiltjes en beschadigingen! Maar de strafpunten voor het beeld worden gescoord bij Africa Addio. Allereerst staat het beeld niet altijd stil, maar het ergste is dat deze documentaire start in zijn originele 2.35:1 formaat, maar na de openingcredits switcht dit plots naar full-frame (1.33:1). De geluidstracks (Italiaans Dolby Digital 2.0 bij de twee Mondo Cane's en Engels Dolby Digital 2.0 bij Africa Addio) zijn op hun beurt erg beperkt, met steeds wat ruis en kraakjes in. Documentaires lenen zich meestal niet tot spectaculaire geluidsbeelden, maar wat we hier voorgeschoteld krijgen tart alle verbeelding. Men is er namelijk in geslaagd om twee van de drie geluidstracks volledig om zeep te helpen! Zo lijkt er bij Mondo Cane vanaf ongeveer 00:51:58 op de achtergrond een Franse (en even later nog een Italiaanse!) track van een totaal ander programma door te komen. Dit is bij momenten erg storend! Bij Africa Addio loopt het geluid na ongeveer een uurtje niet meer synchroon met de beelden. Dit valt vooral hard op wanneer men een handeling uitvoert zoals schieten of een deur toeslaan. Twee érg slordige fouten! Bestaat er dan niet zoiets als eindcontrole?

EXTRA'S
Er zijn geen extra's aanwezig.

CONCLUSIE
Een box met drie schokkende documentaires, waaronder de schandaalklassieker Mondo Cane. Spijtig genoeg laat de uitvoering nogal wat te wensen over! Povere beeldkwaliteit en twee kemels van jewelste op de aanwezige geluidstracks. Tevens is er ook géén bonusmateriaal aanwezig. Een halfbakken product als dit is dan ook moeilijk aan te raden!