FILM
Onze Nederlandse collega's wagen zich raar of zelden aan een bespreking van een Vlaamse film. Wij proberen uiteraard wat van hun kijkcijfers af te snoepen (hè hè), maar vinden het te meer interessant om eens te kijken hoe verschillende groepen die dezelfde taal spreken, elkaars werkstukken beoordelen. Vandaar deze bespreking van Amazones.

Vier aan de zelfkant van de maatschappij levende vrouwen, die allen in het noorden van Breda wonen, zitten om evenveel verschillende manieren op zwart zaad. Lot (Susan Visser) heeft nog maar pas een scheiding achter de rug, en aangezien haar ex Ramon (Marcel Musters) danig achterstaat met het betalen van alimentatie, moet ze alle moeite van de wereld doen om de eindjes aan elkaar te knopen, en - wat erger is - haar kinderen de noodzakelijke zorg ontzeggen. Samantha Aziz (Monic Hendrickx) is met de door-en-doorbrave migrant Najib (Ergün Simsek) getrouwd, maar ook hij is niet meteen een groot licht in het beheren van geld. Renéetje (Georgina Verbaan) snuift al eens een lijntje, en probeert haar vader, een dakloze, af en toe een flesje toe te stoppen. Kers (Monique Van de Ven) is een geval apart: zoals vele rijke Nederlanders woonde ze in Brasschaat, maar is praktisch zonder bestaansmiddelen gevallen toen haar echtgenoot onverwacht overleed, en heeft het heel moeilijk om de tering naar de nering te zetten. Vol goede moed klampt ze weer aan bij de job die ze 25 jaar geleden heeft laten schieten - onderwijzeres - maar wanneer ze niet wenst in te gaan op de seksuele avances van het schoolhoofd Zeger (Pierre Bokma), dreigt voor haar ook het ontslag.



Ze ontmoeten elkaar toevallig in een benzinestation, waar net een overval aan de gang is. Renéetje herkent in één van de overvallers haar vroegere klasgenoot Pim (Guido Pollemans), maar ze zwijgt tegen de politie. De overval én het op een sisser uitdraaiende onderzoek dat in het lang en breed wordt uitgesmeerd in een opsporingsprogramma, heeft zodanig indruk gemaakt op de dames, dat ze om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen, ook wel eens een overval gaan wagen. En het lukt nog ook: terwijl Renéetje de rol van gijzelaarster speelt, gaan de andere drie er met de kas vandoor. De politie staat aanvankelijk nergens, maar meer en meer blijkt dat de "professionele daders" - zoals ze in de media beschreven worden - toch niet zo professioneel waren als gedacht, en tal van steken hebben laten vallen. Die wijzen allemaal in de richting van de Egyptische Najib, die ocharme van niets weet, en waarschijnlijk samen met zijn voetbalclubje door de politie verkeerdelijk wordt aanzien als een lokale cel van Al-Qaeda. Najib wordt echter achterdochtig door het vreemde gedrag van zijn vrouw, en het extra geld dat plots in huis opduikt - waarvan Samantha beweert dat het van haar dementerende moeder (Mieke Mink) is. Wie echter nog het meest twijfelt over hun daad is Lot, die er compleet ondersteboven van is als haar zoontje Kees (Arthur Dieteren) blijkt te weten dat zijn moeder een bankovervalster is, en - nog erger - hij dat later ook wil worden. Als voorbereidende stage heeft hij al in een winkel meegeholpen bij een diefstal van computerspelletjes. Om de zaken nog wat (nodeloos?) gecompliceerd te maken, wordt Lot ook nog eens verliefd op de charmante inspecteur Achilles (Theo Maassen), die haar zoontje de levieten komt lezen. En - voorspelbaar, maar daarom niet minder erg - is het geld op, en bereiden de vrouwen een tweede slag voor. Ditmaal gaat er echter véél meer verkeerd...



De meningen over de film Amazones zijn op zijn zachtst gezegd verdeeld. Een vaak gehoorde kritiek is dat regisseur Esmé Lammers niet heeft kunnen kiezen tussen het maken van een misdaadfilm pur sang en een tragikomedie. Persoonlijk ben ik echter de mening toegedaan dat de sociale onderbouw van de film, en dan met name het kansarme milieu waarin drie van de hoofdpersonages zich maar niet uit kunnen werken en de vierde (Monique Van de Ven) tegen wil en dank wordt ingekatapulteerd, met redelijk veel gevoel voor sobere dramatiek wordt weergegeven. Ook filmisch is men voor deze film de grauwste buurten van Breda op gaan zoeken, en zonder te vervallen in een moralistische zedenpreek bekruipt ons toch een gevoel van realiteitszin. Ook het gemengde huwelijk van Samantha en de bij de politie levende vooroordelen dat "die Egyptenaar het wel gedaan zal hebben", de seksuele intimidatie die Kers op het werk moet ondergaan, en de strubbelingen tussen Lot en haar nonchalante ex - die er nota bene intussen is in geslaagd om zijn nieuwste verovering, een Russische, alweer zwanger te maken, alhoewel hij als vader geen greintje verantwoordelijkheidszin toont - zijn allemaal uit het leven gegrepen. Als er al randvoorwaarden worden gecreëerd waarin vier brave huismoedertjes zouden kunnen transformeren tot een bende gewapende overvallers, dan zijn het deze wel. Het toevoegen van een "what happened to them"-epiloog moet ons bovendien nog wat meer wijsmaken dat de gebeurtenissen in de film echt waren, en dat is er net een beetje over.

Toch is er op de film ook één en ander aan te merken. Niet alle actrices kwijten zich met evenveel brio van hun rol. Soapster Georgina Verbaan verdenken we er bijvoorbeeld van dat ze in sommige scènes écht zo stoned als een kieken heeft geacteerd, getuige daarvan haar té flamboyante optreden. Ook Monic Hendricx, waarvan we eerder het genoegen hadden haar aan het werk te zien in het schitterende Nynke, presteert onder haar kunnen. Verrassend is de manier waarop Susan Visser zeer subtiel maar duidelijk psychologisch worstelt met haar remmingen om bij heel de affaire betrokken te worden, en de druk van daarnaast haar gezin trachten bij elkaar te houden, wordt haar duidelijk te veel. Alleen de overbodige romance zou beter op de editortafel gesneuveld zijn. En Monique Van de Ven? Tja, een grande dame van de Nederlandse acteursscène die op haar vijftigste nog steeds over het charisma van een jonge veertigster beschikt, beschikt doorgaans ook over uitstekende acteertalenten; zij is in de hele film de katalysator, niet alleen in het verhaal zelf, maar tevens de actrice die de film op de sporen houdt. Verder is het ons opgevallen dat de Nederlandse politie ongemeen precies speurwerk aan de dag kunnen leggen, alsof ze al bijna op het zicht DNA-sporen zouden kunnen analyseren (onrealistisch, zeker voor Nederlanders), terwijl er in heel Brussel geen enkele flik te vinden is die wat anders spreekt dan Frans (zéér realistisch, zeker voor België). Op het einde verwatert het scenario een beetje met het zeer anticlimactische einde, maar daarvòòr hebben we ons toch bijna 100 minuten goed geamuseerd. Op één kleine opmerking na: we krijgen meer en meer de indruk dat zowel Vlaamse als Nederlandse producties het gebruik van dialecten prefereren, wat niet noodzakelijk een slechte zaak is (het bekakte verkavelingsvlaams uit Flikken indachtig), maar dat bij dergelijk sterk gebruik van het Noord-nederlands accent wel eens aan een Nederlands ondertitelingsspoor zou mogen gedacht worden.



BEELD EN GELUID
Het anamorfische 1.77:1-beeld vertoont sporadisch nogal wat gebreken. Zo zijn er milde compressiefoutjes te zien, en in sommige scènes met beperkte verlichting, zoals één van de eindscènes waarin Renéetje in een luxe-hotel een bad neemt, is er overdadig veel grain te zien. Er wordt bewust gewerkt met veel kleurcontrasten: de shots in de buurt van de sociale woonwijk waar de dames resideren, zijn allemaal grauw en grijs, de luxe-winkels en supermarkten waar ze zich gaan vergapen aan al die spullen die ze zich toch niet kunnen veroorloven zijn dan weer heel hevig. De film is voorzien van een zeer aardige DTS-track, die zelfs een beetje overkill is, aangezien de rest van de film zeer veel vluchtig lossehand-camerawerk bevat. Alleen wijkt het Noord-Nederlands accent voor ons Vlamingen zoals eerder gemeld toch soms iets te veel af van de standaard-AN norm. Dit had kunnen worden opgelost door een eenvoudige CC-ondertitelingstrack. In de plaats daarvan vinden we een Engelse en een Franse ondertiteling terug.



EXTRA'S
In tegenstelling tot de kale huurversie heeft A-Film zijn best gedaan om een meer dan redelijke koopversie af te leveren. Leukste featurette is ongetwijfeld de audio-only soundtrack, die 61 minuten duurt en je de aanschaf van een soundtrack-cd bespaart. De soundtrack van het ons voor de rest volledig onbekende ensemble Parachute is nergens overdadig en het bijna onmerkbare muzikale behang nestelt zich toch als een oorworm met weerhaken in je oren tijdens het bekijken van de film. Pluim! In de sectie "supermarkt shootout: van script tot screen" (4 min.) zien we de verschillende fasen van deze scène uitgewerkt in al zijn fasen, die alle zes ook apart te bekijken zijn. Het stukje :"achter de schermen" (8 min.) heeft een heel hoog b-roll gehalte, en kon ons maar matig boeien. De 25 minuten durende making of-documentaire is substantieel een stuk beter, met vooral enkele interessante stukjes interviews. In het hoofdmenu heb je tot slot naast de trailer van de film zelf ook nog cross-promotionele trailers voor Bride & Prejudice, Simon en Eternal Sunshine Of The Spotless Mind.



En als je dan dacht dat je alles had gehad, dan krijg je nog eens in de loop van de daarop volgende week een berichtje van de filmmaatschappij om te wijzen dat er nog een commentaartrack op staat ook. Hoe? Wel, die is in het audio-menu weggemoffeld, en ons daardoor mogelijk ontgaan. Dus herexamen afleggen voor ons. Maar eerlijk is eerlijk. Esmé Lammers wordt op deze track vergezeld door vier van de drie hoofdactrices - Monique Van de Ven, Monic Hendrickx, en Susan Visser. Vooral de stukjes waarin de dames hun Brabantse accent bovenhalen om eventjes terug in de sfeer van de film te komen, zijn soms moeilijk te volgen. Maar de track illustreert mooi manier waarop de film gestructureerd is, en je komt een boel wetenswaardigheden te weten - waar de secundaire karakters gecast werden en dergelijke. Okee, we zijn overtuigd. Puntje meer voor de extra's.

CONCLUSIE
Amazones is een redelijke misdaadprent, die alleen maar wat wordt bemoeilijkt (voor de Vlaamse kijkers dan) door het Nederlandse dialect, maar voor de rest prima vertier biedt, een goede en solide vertelstructuur heeft en niet overdrijft in het scala aan misplaatste grappen of onnatuurlijke scènes. De extra's zijn redelijk, vooral het toevoegen van de soundtrack was een zeer leuk idee.