FILM
Wij, het verwende filmvolkje, zijn al lang niet meer onder de indruk om 4, 5, ja zelfs 6 Hollywoodsterren in dezelfde film te zien rondhuppelen. Indien de regisseur over voldoende ervaring beschikt, het stalen karakter heeft om al dat verwende gepeupel in het gareel te houden en de prent bovendien met een meer dan doorsnee script kan schieten, ontstaan er pareltjes. Pareltjes zoals Pulp Fiction en het meer recentelijke Sin City. Er zijn jammer genoeg ook gammele scripts die rechtgehouden worden door een sterrencast van jewelste. Zo kon Soderbergh's Ocean's Eleven zich onderscheiden van de doorsnee gangsterfilm omdat zowat half Hollywood in de film rondliep. Eerlijk toegegeven, het was een niet al te gecompliceerd, amusant filmpje met een Clooney in topvorm, geruggesteund door o.a Pitt, Damon, Roberts en Garcia. En ja, het sloeg aan bij het grote publiek en werd bijgevolg ook een dikke hit. Bij het maken van Ocean's Twelve, het vervolg op hierboven vernoemde hit, werd het "less is more"-principe schromelijk uit het oog verloren. We krijgen immers, naast de uitgebreide cast uit eleven, zomaar eventjes Catherine Zeta-Jones, Vincent Cassell, Jeroen Krabbé en o.a een cameo van Bruce Willis er gratis en voor niks bij! Garantie voor een even succesvolle film als z'n voorganger, niet? Nee dus, want er schorten verscheidene dingen aan deze Ocean's Twelve, maar daarover later meer.

Iets meer dan 2 jaar na de overval op Terry Benedict's prestigieuze casino genieten Danny Ocean en z'n kompanen met volle teugen van hun "welverdiende" 160 miljoen dollar. Dat is totdat Benedict hen in ware godfather-stijl stuk voor stuk op het spoor komt en met harde hand z'n miljoenen, plus intrest, terugeist. Er zit voor de crew niks anders op dan opnieuw samen te komen en hun oude gewoonte te hernemen, want de miljoenen waren immers sneller uitgegeven dan gestolen. Bijgevolg zijn ze verplicht enkele nieuwe kraken te beramen om de schuld aan Benedict af te lossen. Naast Las Vegas passeert de bende op hun weg o.a. langs Parijs, Amsterdam, Rome en Monaco. Zowaar een overwegend Europese Hollywoodfilm, stel je voor. Het verkrijgen van de nodige fondsen verloopt deze keer allesbehalve van een leien dakje. De bende krijgt immers een ambitieuze inspecteur (Zeta-Jones) achter zich aan, die bovendien een ex blijkt te zijn van Rusty (Pitt). Als dat nog niet genoeg was komt er nog een meesterdief (Cassel) op de proppen die, in een poging om Danny Ocean te overtreffen, de buit steeds voor hun neus wegkaapt. Totdaar het flinterdunne plot van deze overbodige sequel, waarbij 95% van het budget wellicht opgesoupeerd werd door de loonbrieven van de cast.

De film lijkt op één grote Europese vakantietrip van de befaamde Hollywoodsterren. Het druipt er vanaf dat ze zich kostelijk geamuseerd hebben, maar jammer genoeg zijn ze in dat proces het publiek vergeten te entertainen. Ook Soderbergh kan het geheel jammer genoeg niet redden, alhoewel hij al z'n talenten ten volle aanspreekt door volop gebruik te maken van z'n semi-documentaire stijl. Jammer genoeg verliest de regisseur algauw de pedalen en verliest hij zichzelf, en ons, in een wirwar van flashbacks en warrige niet lineaire verhaallijnen die er ingestopt zijn om het halfzachte script aan te dikken. Was er in de eerste film al te weinig tijd om de vele karakters enige diepgang mee te geven, een uitbreiding van de cast in dit vervolg helpt zeker niet mee om dit euvel te verhelpen. Eveneens hangt er een serieus "been there, done that"-gevoel over de film, waardoor de impact van dergelijke sterrencast deze keer jammer genoeg achterwege blijft.

Wil dit alles zeggen dat Ocean's Twelve het bekijken niet waard is? Natuurlijk niet! Er zijn nog steeds de innemende charismatische acteerprestaties van Clooney waarvan we volop kunnen genieten. Ook zijn er een pak grappige momenten met op kop Matt Damon's karakter die geen jota begrijpt van een gangsterconversatie in regelrechte slang. Meest van al valt de film nog te genieten vanwege de settings. De grootsteden worden immers stuk voor stuk prachtig in beeld gebracht. Het best van al bekijk je eerst Ocean's Eleven alvorens aan dit vervolg te beginnen en probeer je best geen logica te zoeken achter de onlogische opeenvolging van scènes en flashbacks. Bekijk deze film puur voor de fun, zonder er veel bij na te denken, dat is de enige manier waarop hij best genietbaar wordt.

BEELD EN GELUID
Soderbergh bezit z'n eigen cinematografische visie (denken we maar aan het beeldmateriaal uit Traffic) waardoor z'n films die specifieke documentaire-stijl met zich meekrijgen. Ook hier is dit niet anders waardoor dit anamorfische 2.35:1-breedbeeld een taaie klant is om te bespreken. Enerzijds zitten er veel onscherpe, vage beelden in de film die te pas en te onpas afgewisseld worden door heldere en scherpe scènes. Hezelfde liedje betreffende de kleuren: het ene moment zijn ze levendig en helder, het andere moment dan weer donker en oppervlakkig. Het beeld bevat héél wat schaduwtinten en in vele scènes is er nogal wat grain aanwezig. Laten we bij dit alles natuurlijk niet vergeten dat dit opzettelijk zo gedaan is en deel uitmaakt van Soderbergh's eigen unieke, visuele stijl. De 5.1-track stelt jammer genoeg niet zoveel voor. De achterste kanalen worden slechts sporadisch aangesproken en dan nog hoofdzakelijk door de soundtrack. De voorste kanalen krijgen al het geweld te verwerken en doen hun werk meer dan voldoende. Er valt al bij al een mooie spreiding waar te nemen en de dialogen laten zich nooit overstemmen door het resterende geluid. Alhoewel hij van een aanvaardbare kwaliteit is kon deze geluidstrack ons niet echt overtuigen.

EXTRA'S
De trend van tegenwoordig: op hetzelfde moment een goedkope single- en een met extra's volgestouwde dubbeldisc op de markt gooien. Kwestie van de bonusmateriaalliefhebbers met dikke portefeuilles te onderscheiden van de gewone dvd-liefhebber. Ons niet gelaten om een vijftal euro's meer te betalen voor een tweede disc, zolang deze maar uit z'n voegen barst van de extra's. Oplichterij is volgens ons het goeie woord als we op deze 2e schijf van Ocean's Twelve slechts een klein halfuurtje aan verwijderde scènes plus een halfslachtige publicitaire HBO-featurette van een kwartiertje terugvinden. Beschamend en hopelijk maakt Warner hier geen gewoonte van.

CONCLUSIE
Dit vervolg op Ocean's Eleven bevat, naast nog meer bekend Hollywoodvolk dan z'n voorganger, jammer genoeg ook een groot déjà-vu-gevoel. Wij raden u aan Eleven te zien alvorens deze Twelve te bekijken, want een zekere voorkennis van de karakters en het einde van het eerste deel kan geen kwaad. Technisch werd de dubbeldisc van deze Ocean's Twelve verzorgd, een schande is het vrijwel ontbreken aan extra's op de tweede disc.