FILM
We bevinden ons op een rubberplantage in Singapore. De maan pronkt trots aan de hemel. Terwijl de arbeiders bekomen van alweer een zware werkdag weerklinkt er een schot. Er komt een man het landhuis uitgestrompeld. Hij struikelt en valt. Kort daarop komt een jonge vrouw hem achterna. Met een woedende blik op het gelaat, schiet ze haar revolver leeg op levensloos lichaam van de man. Zo komen we terecht in het verhaal van Leslie Crosbie (Bette Davis), die kort na de moord op haar buurman Geoffrey Hammond, onder arrest komt te staan. Nadat ze het hele verhaal heeft verteld, ziet het er echter niet naar uit dat ze lang in de gevangenis zal moeten blijven. Het verhaal gaat als volgt: Hammond kwam naar haar huis op een avond dat haar man er niet was. Hij had wat te drinken en probeerde zich vervolgens aan haar op te dringen. Ze vroeg hem om haar huis te verlaten, maar hij weigerde en nam haar beet om haar te zoenen. Ze slaagde erin om uit zijn klauwen te ontsnappen en hem, zonder te beseffen wat ze aan het doen was, neer te schieten. De rechtzaak die volgt, zou een formaliteit moeten worden, want mevrouw Crosbie is een vooraanstaand lid van de plaatselijke gemeenschap. Haar man Robert (Herbert Marshall) en haar advocaat Howard Joyce (James Stephenson) verwachten dan ook weinig problemen. De zaken veranderen echter wanneer iemand beweert in het bezit te zijn van een handgeschreven brief van Leslie aan Geoffrey. De eigenaar is bereid de brief te verkopen voor een stevige som geld.



The Letter is klasse van begin tot einde. Het is een goed voorbeeld van een melodrama dat de officiële periode van de film noir voorafgaat, maar toch al een aantal typische elementen van het genre bevat. Cinematograaf Tony Gaudio brengt een tropische avondstemming met evenveel flair als een échte film noir tot stand. De regie was in handen van William Wyler en het screenplay werd geschreven door Howard Koch, die zich baseerde op een toneelstuk van W. Somerset Maugham uit 1920. Warner Bros. produceerde maar liefst 45 films in 1940. Twee daarvan kregen een oscarnominatie voor beste film: All This And Heaven Too aan de ene kant en The Letter aan de andere kant. Laatstgenoemde was trouwens genomineerd voor niet minder dan 7 gouden beeldjes waaronder die voor beste film, beste actrice (Bette Davis), beste regisseur, beste zwart-wit cinematografie en beste muzikale score. De film slaagde er uiteindelijk niet in om één van die felbegeerde prijzen te verzilveren. Deze film maakt uitstekend gebruik van schaduwrijke beelden, meer bepaald die van bewolkte nachten, die verlicht worden door het maanlicht. De donkere, tropische omgeving zorgt voor de ideale gespannen atmosfeer.



Zoals gewoonlijk treedt Bette Davis op de voorgrond met een uitstekende vertolking van een femme fatale die iedereen in haar omgeving probeert te misleiden. Ze heeft het scherm grotendeels voor zichzelf, maar het zou oneerbiedig zijn om de prestaties van de andere acteurs te minimaliseren. Daarbij denken we bijvoorbeeld aan het prima werk van James Stephensen in de rol van advocaat van de verdediging. Ook Herbert Marshall zet zijn beste beentje voor in de rol van de trouwe, maar naïeve echtgenoot, die zijn vrouw geen moment in de kou laat staan. Regisseur William Wyler toverde een vrij doorsnee verhaal om tot anderhalf uur pure magie. Ook Max Steiner verdient een pluim voor zijn prachtige muzikale score, waarmee hij de juiste emoties weet op te roepen.

BEELD EN GELUID
Warner levert naar goede gewoonte een uitstekende beeldtransfer af. Het zwartniveau is indrukwekkend, net als het contrast en het schaduwdetail. Het beeld komt, op een paar uitzonderingen na, scherp voor de dag. De hoeveelheid grain blijft onder controle en biedt een zekere diepte en dimensie aan de transfer. Natuurlijk zijn er sporen van kleine beschadigingen, maar die eisen geen moment de hoofdrol voor zich op. Het monogeluidsspoor kwijt zich opmerkelijk goed van zijn taak en is nagenoeg foutloos. Er zijn geen sporen van beschadigingen en de klank komt natuurlijk over. De film wordt bijna volledig gedragen door de dialogen en die komen helemaal tot hun recht. Ook de doordringende muzikale score van Max Steiner klinkt helder in de oren en dreigt geen moment de dialogen te overheersen.

EXTRA'S
Alternate Ending (10 min.)
Deze interessante, maar tegelijkertijd ook frustrerende extra wordt bestempeld als "recent ontdekt". De laatste minuten van de film worden hernomen zonder al te veel verschillen met het uiteindelijke einde. Gezien het geringe verschil zou een beetje uitleg hier op zijn plaats zijn, maar blijkbaar zijn de mensen bij Warner ook niet zeker van hun stuk.

Theatrical Trailer (2 min. 12)
De obligatoire bioscooptrailer.

CONCLUSIE
The Letter is een sterk staaltje cinema, uitstekend geregisseerd door William Wyler met al even uitstekende acteerprestaties van Bette Davis, James Stephenson en Herbert Marshall. De film stond aan de poort van het officiële film noir tijdperk. Op technisch vlak levert Warner met deze dvd wat we van hen kunnen verwachten, maar tot onze grote spijt moeten we toch weer een tekort aan bonusmateriaal vaststellen.