FILM
Wanneer de rijke vader Dashwood overlijdt, erft zijn zoon John het ganse familiefortuin, want vader wil niet dat zijn bezittingen in verdeeldheid geraken. Dashwood senior heeft uit een tweede huwelijk nog een vrouw en drie dochters, en hij drukt John dan ook op het hart om "barmhartig" te zijn tegenover zijn stieffamilie. Wie daar niet zo opgezet mee is, is Johns gierige vrouw Fanny, die die tak van de familie beschouwt als een partij onfrisse koeienvlaaien, en moeder Dashwood (Gemma Jones) en haar drie dochters Elinor (Emma Thompson), Marianne (Kate Winslet) en Margaret (Emilie François) worden vriendelijk (nu ja, voor zover dat kan natuurlijk...) maar resoluut van het landgoed verwijderd. Ze vinden echter onderdak in Barton Cottage, een overvalst fermetteke - ze hadden het slechter kunnen treffen - op het landgoed van de minzame sir John Middleton en zijn moeizieke maar van liefdadigheid overlopende schoonmama Mrs. Jennings. Door hun val van de sociale ladder zijn de twee oudste zussen Dashwood ineens niet meer zo begeerde huwelijkskandidaten; zo is Elinor verliefd op de sympathieke edelman Edward Ferrars (Hugh Grant), maar als die met een vrouw van nederige afkomst thuis zou komen, zou hij prompt onterfd worden. Bovendien is Edward al in het geheim verloofd met een andere vrouw. Marianne wordt in het geheim aanbeden door de in zichzelf gekeerde kolonel Brandon (Alan Rickman), wiens eerste verloofde onder tragische omstandigheden om het leven is gekomen. De timide kolonel laat echter de kaas van zijn brood eten door sir John Willoughby (Greg Wise), een steenrijke playboy met een dubieuze reputatie.

Regisseur Ang Lee is tegenwoordig een van de hottest regisseurs geworden dankzij de cultstatus die hij door Crouching Tiger, Hidden Dragon heeft verworven. Vreemd genoeg was zijn vorige kassucces, Sense and Sensibility van een compleet andere inslag. Deze film, een kostuumdrama naar een boek van Jane Austen, zal vooral goed in de markt liggen bij een romantisch, veelal vrouwelijk, publiek, en is af en toe ook wel echt mierzoet. Anderzijds is Lee erin geslaagd om het redelijk triviale verhaaltje wat aan te dikken door de sociale context van de adel een eeuw geleden te schetsen, en hij doet dat met bijzonder veel brio. Inzonder hekelt hij de hypocriete houding van de zogenaamde upper class tegenover huwelijken, die eerder dan romantische aangelegenheden zuivere financiële transacties waren, waarbij het vooral van belang was de niet onder zijn of haar stand te huwen. Zo blijkt de eerste verloofde van kolonel Brandon van armoede te zijn gecrepeerd omdat ze door de kolonels familie niet als een goede partij werd beschouwd, hetgeen de kolonel een gewetensprobleem zo hoog als een huis heeft opgeleverd, vandaar ook zijn terughoudendheid tegenover Marianne. Wat ons van de sociale inslag van de film naar het tweede pluspunt van de film brengt: het acteerwerk is bij wijlen buitengewoon sterk, en dat is altijd mooi meegenomen, natuurlijk. Dit alles leverde de film overigens 7 Oscarnominaties op, waarvan er één verzilverd werd (beste screenplay voor Emma Thompson), alsook een heel mooi palmares aan ander prijzen, waarvan de belangrijkste waarschijnlijk wel de Gouden Beer op het Filmfestival van Berlijn in 1996.

BEELD EN GELUID
Vermits dit voornamelijk een dialoogfilm is, blijf je uiteraard verstoken van bijzondere geluidseffecten, en dus volstaat de 5.1-track ruimschoots voor wat de film biedt. De dialoog klinkt overal duidelijk, waaruit nog maar eens blijkt dat zelfs in de beginperiode Columbia Tristar grote aandacht besteedde aan de technische kwaliteit van haar produkten. Ook het beeld is overal stabiel en scherp, maar het contrast van het kleurenpalet laat hier en daar toch wat diepte en helderheid betreft een beetje te wensen over, maar is desondanks méér dan aanvaardbaar. Als er al één technische opmerking kan gegeven worden, dan is het wel de exuberante grootte van de ondertitels.

EXTRA'S
Deze DVD stamt nog uit de beginperiode van het medium, en de eerste Columbia-releases bevatten toen niet méér extra's dan een cross-promotioneel filmpje waarin reclame gemaakt werd voor de andere films uit hun repertorium. Samengevat, zo goed als geen extra's dus.

CONCLUSIE
Cinematografisch is Sense And Sensibility best een aardige film, maar je moet natuurlijk van dit soort romantisch naturalisme houden. Of van onbezoedelde middelengelse landschapjes. Het is géén pakkend drama in de zin dat je er onder je stoel van ligt, maar toch beter dan wat we binnen dit genre gewoonlijk voorgeschoteld krijgen.