FILM
Grijp je publiek bij de strot vanaf de eerste seconde en laat hen nooit meer los. Zo luidt een gulden regel van het filmvak. Dankzij een ongeïnspireerde openingssequentie laat Firewall deze goede raad alvast varen en ook de resterende honderd minuten getuigen van weinig kennis van wat een prent doet slagen en wat niet. God mag weten wat de beslissingsmakers bij Warner Bros. bezield heeft om Firewall groen licht te geven, maar erg oordeelkundig zal men niet te werk zijn gegaan. Immers, je moet al diep met je hoofd in het zand zitten om te denken dat er anno 2006 nog een publiek bestaat voor een generische technothriller, volgestouwd met acteurs die enkel box office credit hebben bij plus-veertigjarigen en gedwarsboomd door een scenario dat niet één origineel idee bevat.

Om de plot toch maar uit de doeken te doen: Jack Stanfield staat in voor de computerbewaking van een grote bank. Hij is gelukkig getrouwd, heeft twee kinderen en de obligatoire hond. Maar een stel gehaaide bankrovers gijzelt Jacks gezin en schakelt hem in om via allerlei digitale achterpoortjes de rijkste klanten van de bank zo’n honderd miljoen dollar lichter te maken. Uit angst voor de veiligheid van vrouw en kinderen wil Jack in eerste instantie meegaan in het plannetje van de bankrovers. Maar wanneer er onverwachte tegenslagen opduiken, ziet hij zijn kans schoon om uit de klauwen van zijn belagers te ontsnappen en zelf een kat-en-muisspelletje in elkaar te steken.

Als je dit verhaal al eens eerder hebt gehoord, vrees niet: het is geen kwestie van déjà vu. Wel van de huidige onmacht van Hollywood om een geloofwaardige thriller uit de mouw te schudden. De scenaristen in Tinseltown zijn blijkbaar iets te vaak naar de bron gegaan en ontdekken nu dat die droog staat. Schrijver Joe Forte neemt de kijker dan ook mee op een voorspelbaar ritje langs al lang uitgemolken genreclichés. Bovendien smokkelt Forte de ene onlogische plotkronkel na de andere de film binnen. Zo heeft de leider van de cyberterroristen er geen moeite mee iemand van zijn eigen team een kogel door de kop te jagen, maar weigert hij hardnekkig de gezinsleden van de protagonist maar een haar te krenken, zelfs wanneer Jack Stanfield al zijn plannen dwarsboomt. Regisseur Richard Loncraine – die nochtans een decennium geleden het uitstekende Richard III afleverde – slaagt er daarenboven niet in om het verhaal naar een hoger niveau te tillen. Ook hij blijft hangen in overjaarse gimmicks en een lethargisch tempo.



Evenmin op dreef zijn de acteurs. Harrison Ford was tien jaar geleden nog geloofwaardig als de gewone man die de held mag uithangen, maar anno 2006 – Ford is inmiddels ook al 64 – zien we enkel een opa die zijn osteoporose hardnekkig tracht te verbergen en daar nauwelijks in slaagt. Het gebrek aan charme en motivatie dat hij in Firewall uitstraalt, belooft dus weinig goeds voor een eventuele vierde Indy-film. Als de belangrijkste antagonist heeft Hollywood weer eens een Brit uitgekozen. Paul Bettany is de schurk-met-Engels-accent naar keuze. De acteur – wiens ster rijzende is – omarmt alle clichés van zijn karakter en helpt daarmee de prent de dieperik in. Bettany had blijkbaar zin in een annus horribilis, want ook in The Da Vinci Code gaf hij al een afgrijselijke vertolking ten beste. En wat dan te denken van Virginia Madsen. Nog geen twee jaar na de beste rol van haar carrière moet ze opdraven als 'de echtgenote' in een saaie cyberthriller. Van een slechte zet gesproken. In de nevencast herkennen we daarnaast nog een rits bekende namen – Alan Arkin, Robert Patrick, Robert Forster – die hun bankrekening wat aanspekken zonder zich in het zweet te werken.

Firewall is op technisch vlak uiteraard 'af'. Op fotografie op montage of production design valt niets af te dingen. Enkel de muziek van de meestal betrouwbare Alexandre Desplat doet pijn aan de oren. Deze vakkundige superioriteit kan de holle plot en zijn ongeïnspireerde ideeën niet wegvagen, maar slaagt er wel in ze enigszins met de mantel der liefde te bedekken. Ondanks het feit dat er in Firewall dus niet één element zit wat ik aan potentiële kopers of huurders van de dvd kan aanraden, krijg ik het niet over mijn hart de film een onvoldoende te geven. God, wat haat ik Hollywood soms.



BEELD EN GELUID
Veel recenter als deze film komen ze niet, en dus valt op de beeldkwaliteit zo goed als niets aan te merken. Referentiekwaliteit is het allemaal niet, maar de scherpte is prima, de zwartniveaus houden overal stand, het contrast blijft ook in de vele nachtelijke scènes overeind en al te veel grain of compressiefoutjes kon ik niet opmerken. Het geluid wordt weergegeven in Dolby 5.1 en is eveneens te omschrijven als saaie vakkundigheid op zijn best. Voor mensen die gezichtsproblemen hebben is trouwens ook een Dolby Surround track voorhanden die handig de actie vertelt.

EXTRA'S
Firewall is een doordeweekse thriller die dito scoorde aan de kassa, en dat vertaalt zich naar de bonussectie, die ook niet veel soeps is. In Firewall Decoded (15 min.) geven cineast Loncraine en acteur Ford hun visie op de prent. Redelijk informatief maar nogal voorspelbaar. Ronduit ridicuul is dan weer Firewall: Writing A Thriller (3 min.), waarin we kennis maken met de scenarist en zo meteen weten waarom het script op niks trok. Afsluitend kan je de Trailer (2 min.) aan je oogballen ten prooi gooien.

CONCLUSIE
Firewall is Hollywood op zijn slechtst: ongeïnspireerd, voorspelbaar en doodsaai. Maar met een superieure, gladde prestatie van de technische crew raken ze toch min of meer weg met dit misbaksel. Beeld en geluid voldoen aan de standaard die je van een prent uit 2006 verwacht, maar de extra's zijn zo dun dat zelfs het zwakste virus er meteen doorheen prikt.