CONCERT
Ik had het geluk dat me in juli vorig jaar vrijwel onmiddellijk de melding op de Teletekst-concertagenda was opgevallen dat The Corrs op 10 november van vorig jaar Vorst Nationaal aandeden in het kader van hun In Blue-tournee. Op een week tijd was het concert volledig uitverkocht, en in nieuwsgroepen heb ik achteraf fans gezien die zonder veel poeha gemakkelijk het dubbele wilden neertellen voor kaartjes voor de concerten in Brussel of Rotterdam. The Corrs klinken op cd misschien wat braafjes en gepolijst, ze hebben een stevige live-reputatie die ze in Brussel meer dan waar hebben gemaakt.

Het concert in Brussel had drie essentiële verschillen met deze live-registratie van hetzelfde concert: (1) in plaats van in een groezelige zaal met een belabberde akoestiek zoals Vorst Nationaal is dit concert opgenomen in een afgeladen vol voetbalstation (50.000 toeschouwers), (2) spelen broertje en zusjes Corr op deze dvd voor eigen publiek, namelijk in het Ierse Lansdowne Road-stadion in Dublin, en (3) ondanks het feit dat Ieren een stevige feestvarkenreputatie hebben, schijnt het publiek veel gedisciplineerder te zijn dan de Belgische bende voetbalhooligans die in Vorst het kennelijk nodig vond om z'n affectie voor The Corrs in het algemeen (en voor zangeres Andrea Corr in het bijzonder) te laten blijken door bloemen, knuffelberen en zelfs onderbroeken op de stage te gooien.

Voor wie de laatste vijf jaar in de Afrikaanse rimboe heeft doorgebracht: The Corrs zijn op korte tijd in Europa waanzinnig populair geworden door de bruisende mix van Ierse traditionele muziek en popmuziek. Folkmuziek wordt tegenwoordig weer gretig door het grote publiek geapprecieerd. Door de reeds platgewalste paden van dit genre te verlaten en een hybride mengeling te maken met modernere elektronische muziek, hebben The Corrs zich ergens in het midden geplaatst en bereiken ze een zeer divers publiek van alle leeftijden.

Wat onmiddellijk opvalt is dat The Corrs zelf nog altijd onnoemelijk veel plezier beleven aan hun eigen muziek en hun enthousiasme straalt dan ook af op de fans. Vooreerst is er zangeres Andrea Corr op het eerste gezicht een jonge, frêle dame die op blote voeten rondhuppelt, tussen twee liedjes door een riedeltje op een tin whistle blaast of ongegeneerd een glaasje spa blauw gaat drinken. Ze heeft echter een onnavolgbaar charisma en bespeelt met een eenvoudig handgebaar het publiek. Dan is er Sharon Corr die viool speelt (bijna alle Corrs-songs bevatten ergens wel een solopartij voor viool), zingt en soms zelfs allebei tegelijk. Het ogenschijnlijke gemak waarmee ze speelt doet de applausmeter geregeld pieken bereiken. Derde zus Caroline is in alle opzichten de tegenhanger van Andrea: ze heeft de spieren van een dokwerker en bespeelt - naast occasionele zang - piano, bodhran vooral het grotere slagwerk. Broer Jim ten slotte wisselt vlot af tussen keyboards en gitaar en verschaft vooral zijn drie zussen een perfecte omkadering waarbinnen ze hun ding kunnen doen.

De grote kracht van The Corrs zit hem in de afwisseling. Ze wisselen moeiteloos af tussen Ierse traditionele riedeltjes zoals "Haste To The Wedding" en catchy popsongs zoals het Fleetwood Mac-eerbetoon "Dreams", tussen ingetogen ballads zoals "Love To Love You" en stomende meezingers zoals "So Young", tussen slepende Weltschmerz-melodieën zoals "Only When I Sleep" en verfrissende pareltjes zoals het oeverloos mooi wegkabbelende "What Can I Do?", tussen de soberheid van "No Frontiers" (enkel Jim Corr op piano en uitzonderlijk Sharon en Caroline Corr die zingen) en de uitbundigheid van "I Never Loved You Anyway". Er worden vooral nummers uit de cd's In Blue en Talk On Corners geput, maar toch bevat de dvd ook nog nieuwer materiaal, voorheen onuitgegeven.

Jammer dat de bisnummers en enkele andere bekende recente hits zoals Breathless en Radio ten opzichte van het concert in Brussel van de playlist zijn gehaald; voor de rest een memorabel souvenir van een memorabel concert.

BEELD EN GELUID
Het beeld is weliswaar 16:9-enhanced en anamorf, maar had m.i. op bepaalde ogenblikken scherper gemogen. Bij een liveregistratie van een concert is het uiteraard niet mogelijk om een take opnieuw te doen. Zoals het hoort op een muziek-dvd is de 5.1-geluidsmix goed uitgebalanceerd en krijgt de muziek alle klankdiepte die ze verdient.

EXTRA'S
De dvd bevat nog twee nummers uit hun jongste cd ("Irresistible" en "No More Cry") die tijdens het concert, inFleadh (2000) zijn geregistreerd, plus de videoclip voor "Breathless", overigens nog maar de eerste nummer 1-hit van The Corrs. Voorts bevat de dvd nog de 25 minuten durende documentaire over de totstandkoming van hun laatste cd In Blue, met interviews met de bandleden, ondertiteld in Engels, Frans, Duits, Spaans of Italiaans.

CONCLUSIE
Alleszins een must voor een echte diehardfan van The Corrs; een mooie eerste kennismaking voor wie hun muziek niet of maar fragmentarisch kent en een prachtig aandenken voor wie ze op de In Blue-tournee live aan het werk heeft gezien. En in tegenstelling tot in Vorst Nationaal kost voor het kleine scherm een colaatje geen honderd frank, natuurlijk!