FILM
Het is lente in Boekarest en niets wijst erop dat het dictatoriaal regime van leider Nicolae Ceausescu gauw ten einde zal zijn. In het meest repressieve land van Oost-Europa gaat het leven zijn gewone gangetje en proberen de geplaagde burgers te overleven, ondanks de schaarste aan primaire levensmiddelen en de lage salarissen. Eva (Doroteea Petre) woont samen met haar ouders en zevenjarig broertje Lalalilu (Timotei Duma) in een buitenwijk van de hoofdstad Boekarest. Ze zit op een communistisch college en heeft een vriendje, Alex (Ionut Becheru), de zoon van een politieman. Wanneer ze tijdens een plagerij het plaasteren beeld van Ceausescu in de ontvangstkamer van de school van zijn voetstuk stoten volgen er sancties. Eva weigert schuld te bekennen en wordt van school gestuurd: de communistische jeugdraad draagt haar uitsluiting voor en Alex – die uitgebreid mea culpa heeft geslagen - kan niet anders dan haar wegstemmen. Eva moet naar een beroepsschool uitwijken voor heropvoeding. Daar leert ze Alexei (Cristian Vararu) kennen, een wat vreemde en in zichzelf gekeerde jongen wiens ouders moeilijkheden hebben met het regime. Eva's ouders zijn als de dood voor de vriendschapsrelatie tussen hun dochter en Alexei, want ze vrezen dat ze ook problemen zullen krijgen met de autoriteiten. Dus manen ze Eva aan om met Alex om te gaan, maar de jonge vrouw neemt het haar vriendje kwalijk dat hij tegen haar heeft gestemd en dus trekt ze met Alexei op.



Haar veel jongere broertje Lalalilu is een grappig en aangenaam kereltje dat z’n oudere zus aanbidt. Terwijl z'n ouders voortdurend in het getouw zijn om voldoende geld in het laatje te brengen, wordt hij door Eva verwend en verzorgd. Als hij wekenlang bedlegerig is wegens hoge koorts is zij het die bij hem waakt, met hem stoeit, hem kleedt en voedt. Lalalilu verafgoodt zijn zus en de genegenheid is wederzijds. Toch is Lalalilu niet dom en voelt hij de spanning die van Eva bezit heeft genomen: haar drang om vrij te zijn, contrarie als het haar uitkomt, koppig tegen beter weten in: de symptomen van een jonge opgroeiende vrouw. Vandaar haar interesse voor Alexei’s waanzinnige plan om de Donau over te zwemmen en de wijk te nemen naar Italië. Op dat moment beseft de kleine jongen dat zijn zus ooit de wijde wereld zal intrekken. Om het tij te keren beraamt hij met zijn beide pesterige vriendjes een aanslag op het leven van dictator Ceausescu, de bron van alle kwaad. De selectie van zangertjes voor een koor dat op zal treden ter gelegenheid van de verjaardag van de dictator lijkt de uitgelezen kans te bieden om het plan uit te voeren.

The Way I Spent The End Of The World speelt zich af tijdens de laatste negen maanden van het Ceausescuregime. De moeilijke leefomstandigheden komen uiteraard in de film aan bod en dat kan moeilijk anders, want ze zijn dominant aanwezig in het leven van elke Roemeen. Maar regisseur Catalin Mitulescu zorgt voor voldoende warme en aangename momenten via de hechte en liefdevolle relatie van Eva en Lalalilu. Het is dan ook jammer dat het verhaal hier en daar een beetje rammelt en belangrijke informatie over bijv. Alex en Alexei ontbreekt. Van Alex komt de kijker alleen te weten dat hij tijdens het volgende schooljaar wordt weggestuurd. Over de omstandigheden wordt niet uitgewijd. Hetzelfde geldt voor de ouders van Alexei: zij hebben problemen met de overheid, maar meer vertelt Catalin Mitulescu daar niet over. Ook in andere scènes hapert het verhaal soms een beetje of is het niet helemaal doorzichtig.



Doroteea Petre (als Eva) mocht op het Festival van Cannes de Un Certain Regard-prijs in ontvangst nemen voor Beste Actrice. Ze kruidt haar prestatie met een portie charme en koppigheid en creëert tegelijk ruimte voor de dromen die ze in het geheim koestert waardoor deze film warmte en hoop uitstraalt ondanks de minder aantrekkelijke setting. Timotei Duma (Lalalilu) is haar geheide tegenspeler, ongedwongen en ongekunsteld en met de onschuldige blik van een kind dat nergens kwaad vermoedt, maar dat evenmin immuun is voor wat er aan de hand is.

BEELD EN GELUID
The Way I Spent the End of The World mag rekenen op een veelzijdig kleurenpalet waarbij grijs en blauw toch vaak overheersen op de kleurrijke buitenscènes. De wereld van een kind is evenwel veel subjectiever dan die van een volwassene en dus wikkelt de regisseur de leuke en prettige momenten van Lalalilu met zijn zus en zijn vriendjes in aantrekkelijke tinten. Over het algemeen blijft de film overigens aangenaam van toon en inhoud. De master wordt jammer genoeg ontsierd door veel ongerechtigheden en vuiltjes.
Het geluid staat in een zuinige stereoversie. De stemmen zijn goed verstaanbaar en de typische muziek trekt af en toe de aandacht.


EXTRA'S
Als extra krijgt u de Originele Bioscooptrailer.

CONCLUSIE
The Way I Spent the End of the World is het charmant proces van volwassenwording van een jonge Roemeense in barre tijden. Dat haar weerstand en koppigheid nog voor het einde van het jaar overbodig zullen zijn wegens de val van het autoritaire regime kan ze niet vermoeden. Doroteea Petre steelt de show met een uitzonderlijk sterke prestatie waarin ze alle gevoeligheden en wispelturigheden van een opgroeiende tiener tot uitdrukking brengt. Regisseur Catalin Mitulescu kiest resoluut voor een apolitieke benadering van zijn onderwerp waardoor hij zich volledig kan concentreren op de diepere beleveniswereld van de personages. Het resultaat is een frisse, warme en bij momenten grappige film die vooral de tieners en twens onder u zal bekoren.