FILM
Jimmy Stark is een ambitieuze verkoper in New Mexico, die voortdurend droomt over grootse plannen, maar die nooit in de praktijk brengt. Wanneer hij autopech krijgt nabij een verlaten plek, verdoet hij zijn tijd met een bezoekje aan een waarzegger, in de volle overtuiging dat hij vooral entertainment zal krijgen en geen echte toekomstvoorspelling. Maar al snel komen een aantal voorspellingen uit, waardoor Jimmy zich zorgen gaat maken over het vreemde gedrag van de waarzegger op het einde van de sessie. Voorzag hij misschien onheil? Een tweede confrontatie met de man bevestigt Jimmy’s vermoeden. Het einde van zijn leven is nabij. Zodra de eerste sneeuw valt, kan hij het wel schudden. Ondanks waarschuwingen van zijn vrienden en zijn liefje gaat de verkoper zijn leven afstemmen op de onheilstijding. De paranoia maakt zich meester van hem, zeker wanneer een ontsnapte crimineel die Jimmy jaren geleden geld afhandig maakte zich opnieuw vertoont.

Mark Fergus, die eerder dit jaar nog een Oscarnominatie kreeg als co-scenarist van het aardige Children of Men, kruipt voor First Snow niet enkel in de pen, maar neemt ook voor het eerst plaats achter de camera. Voor zijn debuutfilm had Fergus echter beter een ander vehikel gekozen, want hoewel de prent een zekere interesse weet op te wekken met zijn premisse, glijdt hij langzaam maar zeker af naar een saaie, ongeïnspireerde ontknoping. Het gegeven van een man die wanhopig het noodlot tracht te ontwijken, niet beseffend dat zijn acties hem recht in de klauwen ervan drijven, blijft een van de briljantste thema’s die een schrijver kan aanboren. Àls die schrijver tenminste de moeite neemt om een originele invalshoek te kiezen, de obstakels blijft opstapelen voor de protagonist en een spanningsboog vol onverwachte keerpunten te creëren. Op alledrie de vlakken faalt het script dat Fergus samen met Hawk Ostby – ook al een Children of Men-alumnus – schreef.

Onbegrijpelijk is het haast dat een zeer degelijke eerste act in het daaropvolgende uur te grabbel wordt gegooid voor een aaneenschakeling van alsmaar minder plausibel wordende niemendalletjes van scènes, sequenties of wat daarvoor moet doorgaan. First Snow is – zeer toepasselijk in deze eindejaarsperiode – een vuurstokje dat sprankelend begint, maar langzaam uitdooft, tot er enkel nog zwarte koolrestjes overblijven. Van conflict is bijvoorbeeld nauwelijks sprake, nevenpersonages komen en gaan zonder wrok of affectie te koesteren voor de protagonist en zelfs diens paranoia wordt saai uitgewerkt. De aloude stelling dat een goed idee niet per se een goed verhaal voortbrengt is m.a.w. behoorlijk van toepassing op First Snow.



In zijn eerste film achter de camera toont Mark Fergus daarenboven geen visuele flair of narratieve souplesse. Het lage budget druipt van het scherm af, niet omdat de crew niet bekwaam zou zijn, maar omdat de regisseur er alles aan doet om zijn verhaal zo amateuristisch mogelijk in beeld te brengen. Hij heeft werkelijk geen kaas gegeten dramatische opbouw, functionele kadrages of soepele camerabewegingen. Acteursregie is trouwens ook niet Fergus’ sterke punt, want ondanks een getalenteerde cast slaagt hij er niet in zijn personages emotie mee te geven. Guy Pierce speelt eens te meer de eenzame vreemdeling, iets normaler dan het type dat hij doorgaans vertolkt, minder intens ook, maar hem bezig zien is even interessant als verft te zien drogen. Piper Perabo is een onderschatte actrice, maar krijgt in First Snow nooit de kans dat te bewijzen, terwijl William Fichtner een ondankbare tweede banaan speelt. De enige die kan overtuigen is J.K. Simmons, als de waarzegger. De acteur rijpt met de jaren en het is al lang geleden dat ik hem nog een slechte rol zag neerzetten.

Voor wie First Snow gemaakt werd is een raadsel. Het grote publiek zal afknappen op het pedante tempo en de doodsaaie hoofdfiguur en wie het toch volhoudt tot de climax zal daar wel een illusie armer gemaakt worden. Voor een nichepubliek bevat de prent dan weer te weinig diepgang of een uniek verkoopsargument. Ik heb het al vaker gezegd, maar als er een ding erger is dan een rotslechte film, is het een middelmatige film. De bestaanreden voor First Snow is bijgevolg al even snel ten dode opgeschreven als zijn protagonist.

BEELD EN GELUID
Zowel beeld als geluid zien er prima uit op dvd. De print oogt wat korrelig, maar dat is wellicht de bedoeling. Kleuren en contrasten worden goed weergegeven en de scherpte blijft constant op een degelijk niveau hangen. Voor de audio krijg je de keuze tussen drie tracks: een DTS-spoor, een Dolby 5.1-kanaal en een simpele stereomix. Alledrie klinken ze helder, verstaanbaar en - voor een dialoogcentrische film – bijzonder dynamisch. Mijn voorkeur ging uit naar het Dolbyspoor, op de voet gevolgd door de DTS-track.

EXTRA’S
Naast een Trailer (2 min.) en een onbenoemde Featurette (3 min.) die niet meer is dan de genoemde trailer aangevuld met wat nietszeggende interviews, bevat de bonussectie een slaapverwekkende B-Roll (7 min.) en maar liefst zeventien minuten stompzinnige Interviews.

CONCLUSIE
First Snow begint als een verdienstelijke psychologische thriller maar glijdt al snel af naar het niveau van een tv-film of een straight-to-dvdprent, wat de film uiteindelijk ook is. Middelmatig op alle vlakken blijkt de genadestoot een anticlimactisch einde te zijn. Beeld en geluid zijn gelukkig dik in orde, terwijl de bonussectie al even saai is samengesteld als de film.