FILM
Laten we eerlijk zijn en deze bespreking als volgt beginnen: The Fast And The Furious is geen goede film. Onmiddellijk maken we daarbij volgende nuance: hij werd ook niet gemaakt met als doelstelling enkele oscars in de wacht te slepen. De film spreekt dan ook vooral de actiefanaten onder ons aan en is in de eerste plaats gemaakt voor fans van spectaculaire auto-achtervolgingen, snelheidsfanaten en tuning-liefhebbers. Cinematografisch en op gebied van de special effects mogen we dan wel spreken van een geslaagde productie. Rob Cohen wist wel degelijk dat de sterkte van deze prent zich voornamelijk op dat gebied moest bevinden, maar toch zat er volgens ons meer in.


Niet enkel en alleen tieners zullen onder de indruk geweest zijn van deze adrenaline-film die Cohen draaide in ware MTV-stijl, maar ook de modale autoliefhebber zal grote ogen getrokken hebben op gebied van de echtheid die deze film uitstraalt op gebied van tuning. Ok, de nodige SFX werden inderdaad niet uit de weg gegaan, maar de combinatie van chroom, gierende banden, brullende motoren, een Supra en een Dodge Charger laten ons verscheidene keren vergeten dat we met een ongelooflijk zwakke verhaallijn te kampen hebben. Daarbij komt dan natuurlijk ook nog dat de acteerprestaties serieus ondergeschikt zijn aan de glimmende bolides. Qua karakterbuilding weet enkel reizende Hollywood-ster Vin Diesel nog ongeveer de schade te beperken, maar dat is dan wel zonder zijn cheesy oneliners gerekend (When I'm in that car... I feel free). De plot neigt dus eerder simpel en doet ons denken aan Point Break, maar dan met auto's in plaats van surfboards. Een politieman gaat undercover bij een bende gangsters die houden van snelle wagens, streetracing en het occasionele leegroven van een goederentransport. Waar Point Break echter geloofwaardig overkwam gaat TFATF volledig de mist in. De nodige diepgang in de verhaallijn en acteerprestaties ontbreekt en de nadruk ligt teveel op de wagens en het streetracen. Indien men dit laatste als een goede of een slechte zaak ervaart laten wij volledig over aan het deskundig oordeel van de kijker.


BEELD EN GELUID
Aangezien dit een zeer recente film betreft, heeft Columbia Tristar blijkbaar weinig moeite nodig gehad om hier een anamorfisch 2.35:1 beeldformaat naar dvd te transfereren. Gedurende de volledige prent is het beeld stabiel, het kleurenpalet diepgaand en zuiver en is niet de minste oneffenheid aanwezig.

Het geluid op zijn beurt is een ander paar mouwen. Nadat vrijwel alle andere releases in de verschillende regio's een DTS-track meekregen worden de Nederlandstalige DVD-liefhebbers, naast een Engelse Dolby Digital 5.1, opgezadeld met een Russische Dolby Digital 5.1-geluidstrack. Inderdaad, u leest het goed, een Russisch gesproken dubbing! Welke slimme marketingszet hier achterzit zullen we wellicht nooit weten, maar laat dit alstublieft geen trend worden, lieve maatschappijen. Het is al erg genoeg dat op zoveel DVD's ruimte verloren gaat door de Franstalige 5.1-dubbings. Als we hierbij nog meegeven dat de Franstalige versie van deze prent wel een Franse DTS meekrijgt, dan wordt het al helemaal te gortig. Laten we de evolutie hiervan met z'n allen nauwlettend in de gaten houden, want deze enorme vergissingen beginnen echt de spuigaten uit te lopen.

Aan de andere kant geen slecht woord over de Engelse Dolby Digital 5.1. Met een bitrate van 448 kbps blaast hij je werkelijk uit je zetel. De auto's scheuren door je woonkamer, de muziek pompt met volle teugen door je subwoofer en de achterste boxen worden constant, met split-surrounds, aangesproken. Het moet gezegd, een DTS-track kan moeilijk beter doen, en inderdaad, na controle op de Britse importversie is er weinig verschil merkbaar, misschien klinkt deze laatste iets ruimtelijker, maar dan moet je echt al héél aandachtig luisteren. Dit alles doet natuurlijk niets af van ons argument beschreven in de vorige paragraaf.


EXTRA'S
Eerst en vooral de commentaartrack van de regisseur: die is eigenlijk heel informatief (net zoals bij 'The Skulls') maar waaruit al snel blijkt dat de regisseur z'n eigen film te serieus neemt. Daarnaast krijgen we een interessante 18 minuten durende 'making of' voorgeschoteld van de film en kunnen we het artikel 'Racer X' lezen: dit artikel lag aan de basis van deze feature en geeft ons voldoende informatie over de leefwijze van de streetracers plus verdere informatie over deze subcultuur.

Een leuke extra is de aktiescène die we uit maar liefst 8 camerastandpunten kunnen bekijken. Een mooi voorbeeld van hoe men te werk gaat om een dergelijke scène in beeld te brengen.

De 8 verwijderde scènes die deze film bevat zijn optioneel becommentariëerd door Rob Cohen.

We kunnen vervolgens ook nog eens storyboards vergelijken, een visuele effecten montage op ons laten afkomen en genieten van 3 muziekvideos (o.a eentje van het heerschap 'Ja Rule', die ook meespeelt in deze film en die we vooral kennen van zijn leuke duetten met Jennifer Lopez).

Tenslotte kregen we na een trailer, productienota's en cast & crew info, een extra waar we enorm moesten om lachen: de regisseur die samen met iemand van de Motion Picture Association of America de film lustig aan het editeren is om deze PG-13 (vergelijkbaar met onze 'Kinderen Toegelaten') te krijgen! De manier waarop ze lustig in de film knippen doet onmiddellijk het ergste vermoeden. Er is ook nog een DVD-rom extra aanwezig die we hier niet bespreken aangezien het ons ontbreekt aan een DVD-ROM drive.

Alle extra's krijgen een optionele Nederlandstalige ondertiteling mee, een gewoonte die alleen maar toe te juichen valt. We geven ook nog mee dat de tweede en derde pagina van de extra's bijna even goed verborgen zitten als een easter-egg. De kleine gele streepjes rechts onderaan het scherm zijn te onduidelijk om aan te geven dat er zich nog verdere extra's bevinden op de disc (zie screenshot).


CONCLUSIE
De DVD behandeling is enorm verzorgd en vooral het geluid liet op ons een grote indruk na. Jammer van de, in tegenstelling tot de andere regio-releases, niet bestaande DTS-track. Betreffende de film: verstand op nul, en racen maar! Niet in het echt uit te proberen, wel te verstaan, want blijkbaar hadden verscheidene grote bioscoopparkings in de Verenigde Staten meldingen van zware ongevallen na het openingsweekend van deze film (cfr. de public service announcement bij het opstarten van de DVD).