FILM
De ambities van panda Po (Jack Black) reiken een stuk verder dan het noedelhuis van zijn vader, pekingeend (James Hong), overnemen. Stiekem is hij fan van de Furious Five, vijf meesters in kungfu, een tijgerin (Angelina Jolie), een aan (Jackie Chan), een bidsprinkhaan (Seth Rogen), een adder (Lucy Liu) en een kraanvogel (David Cross), die als dolende ridders opkomen voor de zwakken in de samenleving. Wanneer hun meester Shifu (Dustin Hoffman) gaat beslissen wie van hen de langverwachte Dragon Warrior zal worden, onderbreekt Po onvrijwillig de ceremonie nadat één van zijn uitvindingen, een stoel met vuurwerk onder die moest dienen om hem een plaats op de eerste rij van het spektakel te gunnen, niet doet wat er verwacht wordt. De wijze oppermeester Oogway (Randall Duk Kim) ziet er een voorteken in dat Po voorbestemd is om de Dragon Warrior te worden. En normaal zeggen we nu "maar er is één probleempje...", wat in dit geval niet afdoende is, want er zijn meerdere problemen: Po is vettig, lui, heeft het schurft aan discipline en vooral: hij heeft danig problemen om zijn gewicht onder controle te houden. Veel tijd om zich te schikken in zijn nieuwe rol heeft Po tenandere niet, want hij moet het hoofd bieden aan Tai Lung (Ian McShane), een sneeuwluipaard dat oorspronkelijk had gehoopt om de Dragon Warrior te worden, maar aan de kant is geschoven door Oogway.

Het klinkt de purist waarschijnlijk als heiligschennis in de oren, maar ik heb me in de zomer van 2008 een stuk meer geamuseerd met Kung Fu Panda dan met Wall-E. Natuurlijk is Kung Fu Panda in de eerste plaats een film waarmee u uw koters een namiddag stil moet krijgen, maar de film, een schoolvoorbeeld van een simpel verhaal dat met een goede uitwerking een maximum aan effect kan genereren, bevat genoeg dubbele bodems om ook voor volwassenen uiterst genietbaar te zijn. De animatiestijl is natuurlijk een stuk minder fotorealistisch, maar de sfeer van het middeleeuwse China, maar dan bevolkt met dieren (toevallig allemaal soorten die terug te vinden zijn op de kaart van elke willekeurige afhaalchinees), wordt op perfecte wijze geëvoceerd. Po is een schattige maar onhandige loser, die net zoals vaak in dit soort films op het beslissend kruispunt in zijn leven arriveert, en twijfelt aan zijn karma. De morele levensles wordt gemilderd door de hilarische vrolijke ongelukjes die Po blijkbaar aantrekt als een magneet. Jack Black, die ik als acteur nog niet echt in een overtuigende liveactionrol heb mogen appreciëren, maar die me na Shark Tale heeft overtuigd dat hij aan een animatiefilm als deze meerwaarde kan bieden, is de geknipte persoon om de vrolijke en soms een beetje melancholische pandabeer te vertolken, en het is geen slechte zaak dat het scenario niet te veel zijsprongen maakt naar andere personages en vooral op hem gericht blijft. Het soort humor is alleszins een stuk minder plat en vulgair dan ik bij de trailercampagne had verwacht, en het aantal referenties naar de populaire cultuur, buiten de hele legbatterij aan clichés waar u automatisch aan denkt bij het genre kungfu, zijn tot een minimum beperkt, wat atypisch is voor Dreamworks, zodat de film kans krijgt om met zijn eigen sterktes uit te pakken, en de film doet tenminste geen krampachtige pogingen om het genre in het belachelijke te trekken. Kung Fu Panda is misschien nog beter te omschrijven als een homage aan het genre. Eén van de grappigste scènes is die waarin Po's vader - een eend - duidelijk probeert te maken aan zijn zoon dat hij niet zijn echte zoon is maar slechts geadopteerd, wat overigens dan nog niet met zoveel woorden gezegd wordt, maar het ligt er vingerdik op wanneer pa zijn stamboom bovenhaalt en al zijn voorvaderen eenden waren terwijl zijn zoon overduidelijk een panda - laten we zeggen een vreemde eend in de bijt - is. In tegenstelling tot Madagascar rekenen de makers niet op de relatieve bekendheid van hun stemmenacteurs om de film mee op gang te trekken, en ook dat pleit in het voordeel van Kung Fu Panda. Alhoewel: Kung Fu Panda heeft naast Dustin Hoffman ook namen als Angelina Jolie en Jackie Chan aan boord. Buiten Jack Black staat niemand echt te zeer op zijn strepen om zijn of haar stempel door te drukken, wat maakt dat de film geen opeenhoping van egotripperij is.

BEELD EN GELUID
Zoals het intussen al flink gegroeide rijtje aan Blu-rayreleases met CGI-films betaamt, is ook Kung Fu Panda een winnaar. Het beeld is erg scherp, met hopen details die na een meervourige visie nog steeds overeind blijven. De kleuren zijn levendig en vibrant, en de transfer is geheel vrij van fouten. Na de inleiding, die gevormd is als een goedkope Chinese propagandatekenfilm, worden we onmiddellijk voor anderhalf uur in een rijk georneerde wereld vol details, rijke textuur en diepte ondergedompeld. Ook in donkerdere scène blijft de detaillering vol en rijk, zo is bijvoorbeeld de scène waarin we voor de eerste keer de gevangenis van Tai Lung te zien krijgen magnifiek. Kung Fu Panda is een excellente film om als demonstratiemateriaal te gebruiken. De Dolby TrueHD 5.1-geluidstrack klinkt evenwichtig en niet geforceerd: de geluidseffecten, de dialogen en de muziek zijn in harmonie met elkaar. De dialogen zijn netjes gecentreerd, maar er wordt wel een gevoel van richting meegegeven: Zo worden de scènes die zich in de tempel afspelen gedomineerd door de galm van de stemmen. De scène waarin Tai Lung ontsnapt, bulkt van de actie, waarbij de surrounds maximaal tot hun recht komen.

EXTRA'S
Het bonusmateriaal op deze Blu-rayschijf laat jammer genoeg inhoudelijk wat te wensen over, een klacht die je over Dreamworks-films al wel eens meer kan opwerpen. De sectie Inside Kung Fu Panda bevat om te beginnen een luchtige audiocommentaar door John Stevenson en Mark Osborne, waarin ze de invloeden van de film bespreken, de keuze van de stemacteurs, maar ook technische aspecten zoals de lichtinval. Er is ook een Trivia Track aanwezig, die gevormd is zoals de Dragon Scroll, waarop allerlei feitjes en weetjes over de film verschijnen. Een derde vorm van commentaar kan je tijdens de film afspelen in The Animator's Corner, een Picture-in-Picture die inhoudelijk wel wat overlapt met het audiocommentaar. In Meet the Cast (13 min.) zien we een paar stukjes interview met de castleden, die over hun personages praten. Pushing the Boundaries (7 min.) behandelt de indrukwekkende decors en visuele stijl van de film, en Conversation International: Help Save Wild Pandas (2 min.) is een liefdadigheidsfilmpje voor het welzijn van de panda, waarbij Jack Black de gastheer is.

De sectie Po's Power Play bevat drie spelletjes, Dragon Warrior Training Academy, een spel waarbij je op vijf niveaus de graad van Dragon Warrior moet behalen, Dumpling Shuffle is een variant op het spel balletje-balletje en in Learn to Draw kan je leren hoe je de voornaamste personages kan tekenen.

Een derde sectie extra's, Sounds and moves of Kung Fu, bevat vier subsecties. In de documentaire Sound Design (4 min.) nemen we een kijkje achter de schermen van de creatie van de audio-effecten. In de videoclip Kung Fu Fighting (2 min.) helpt een zekere Cee-Lo de klassieker om zeep. Een demonstratie over hoe je de Kung Fu Panda-dans kan doen zie je in Learn the Panda Dance (5 min.), en voor wie liever de basisbewegingen van kung fu leert is er Do You Kung Fu? (24 min.)

Een laatste sectie met vijf onderverdelingen, Land Of The Panda, begint met een kortfilmpje Mr. Ping's Noodle House (5 min.) waarin een kunstige Chinese kok noedels maakt uit een balletje deeg. Kleine kinderen kunnen in How to Use Chopsticks (3 min.) met stokjes leren eten, en wie de dieren van de Chinese dierenriem wil leren kennen, kan zich vergapen aan Inside the Chinese Zodiac (12 min.). Welke invloed echte dieren hadden bij de ontwikkeling van kung fu kan je zien in de korte documentaire Animals of Kung Fu Panda (6 min.), en door een korte set quizvragen in te vullen kan je zien welke vechtstijl het beste bij je past in What Fighing Style Are You?

Bijna standaard op een Dreamworks-release wordt sectie bonusmateriaal afgesloten met een DreamWorks Animation Video Jukebox waarin je muziekfragmenten uit zowat alle Dreamworks-films van de fagelopen tien jaar kan vinden.

Al bij al zijn de extra's allemaal redelijk kort, niet echt diepgravend voor filmliefhebbers, en gericht op de jongere kijker.

CONCLUSIE
Kung Fu Panda is een aangename verrassing die vanaf het begin de juiste toon weet te zetten.