FILM
Laten we zeggen dat het niet slim is (500) Days Of Summer in je Blu-rayspeler te steken wanneer je zelf nog maar net de agonie van onbeantwoorde liefde hebt mogen ervaren. De prent is namelijk bijzonder handig in het weergeven van de hoogte- en dieptepunten van een relatie waarin jongen meisje ontmoet, jongen verliefd wordt en meisje niet. De jongen heet Tom en hij gelooft in de ware liefde. Het meisje heet Summer - vandaar de titel - en zij gelooft in vriendschap en samen plezier maken (seks valt daar in dit geval ook onder), maar ze heeft een broertje dood aan langdurige relaties. Het vervolg laat zich raden: een tijdlang gaat het prima tussen Tom en Summer, maar zodra de vraag naar engagement de relatie binnensluipt, is een breuk onvermijdelijk.




Alle clichés van de romantische komedie passeren in (500) Days Of Summer - de eerste voorzichtige flirt, de kleine meningsverschillen, de ontmoeting na de breuk op (jawel) een huwelijksfeest - maar toch is de film allesbehalve een opeenstapeling van genreconventies. Veel, zoniet alles, heeft dat te maken met de intelligente structuur van het scenario. Dat is immers geen chronologische kroniek van een relatie, maar een tussen heden en verleden springende verzameling van herinneringen en gebeurtenissen, handig weergegeven door geanimeerde tussentitels die vooruit en achteruit tellen. Hierdoor imiteert de prent de manier waarop een mens doorgaans terugblikt op een relatie, wat (500) Days Of Summer erg waarachtig laat overkomen. Bovendien geeft het de scenaristen de kans om soms humoristisch, soms wrang uit de hoek te komen door in realiteit ver uit elkaar liggende gebeurtenissen vlak na elkaar te monteren. Zo stapt Tom in een geïnspireerd gecontrasteerde cut als een dolverliefde jongen de lift in, maar als een emotioneel wrak de lift weer uit.




Uit de solide basis van het script put regisseur Marc Webb daarenboven inspiratie voor een beeldvoering die gebruikt maakt van nogal wat filmische trucjes. Fantasiesequenties waarin de protagonist in een Franse Nouvelle Vague-film ronddoolt, een musicalscène en documentaireachtige confessies passeren allemaal de revue, maar voor één keer is de overdaad aan gimmicks niet nefast voor het kijkplezier. Integendeel: het past wonderwel bij de gefragmenteerde structuur van het scenario. Meer zelfs: één van de gimmicks zorgt voor een scène waarbij iedereen die ooit verliefd was een brok in de keel zal krijgen. In splitscreen krijgen we namelijk links te zien wat Tom verwacht van een bezoekje aan Summer, terwijl rechts zich de (heel wat minder geïdealiseerde) realiteit ontspoelt. Pijnlijk herkenbaar en daarom grootse cinema.

Redelijk groots zijn ook de acteerprestaties van het centrale duo. Als het object van Toms affectie is Zooey Deschanel perfect gecast. Het is voor de kijker in één oogopslag duidelijk waarom Tom zo halsoverkop voor haar valt. Haar klassieke schoonheid, haar buiten de lijntjes kleurende persoonlijkheid, haar onvoorspelbare maar hypnotiserende stemtimbre: Zooey Deschanel blijkt een bijzonder aantrekkelijke nimf. Nog beter is Joseph Gordon-Levitt. De acteur meandert fantastisch tussen extase, depressie en alles daartussen en veruiterlijkt zo treffend de opgelaten dan wel gekwelde ziel van de hopeloze romanticus die in ons allemaal schuilt. Jammer genoeg is de kwaliteit van de nevenacteurs minder hoog. Hoewel dat ook de bedoeling kan zijn, want wie verliefd is, ziet natuurlijk alleen maar zichzelf en de (gepercipieerde) liefde van zijn leven.




En is het nu slim of niet om (500) Days Of Summer in je Blu-rayspeler te steken wanneer je geloof in romantiek net een grote knauw heeft gekregen? Ik zei in de eerste alinea nog van niet, maar misschien is de film net de beste remedie voor een gebroken hart. Want (500) Days Of Summer duwt tijdelijk de dolk nog wat dieper in de wonde, maar biedt ook troost. Want kijken naar de prent maakt één ding kristalhelder: liefdesverdriet is iets wat we allemaal meemaken. En hoe erg het op het moment zelf ook allemaal lijkt, er is leven na een relatie, zoals de laatste vijf minuten van de film prachtig tonen. Ook al suggereert de memorabele slotzin dat we ons best voorbereiden op nog meer hartzeer in ons leven. Alvast - en dat zeg ik zonder een greintje cynisme - iets om naar uit te kijken.




BEELD EN GELUID
Prachtig. Veel beter kan je de beeld- en geluidskwaliteit van deze Blu-ray niet omschrijven. De extreem heldere beelden zijn over de ganse lijn haarscherp. De voortdurend wisselende sfeer die de cinematograaf in een variatie van kleurenpaletten visueel maakt, komen daarenboven uitstekend uit de verf. Voeg daar aangename zwartlevels aan toe en koppel dat aan een contrast dat in alle scènes de kleine details zichtbaar maakt en je hebt een toptransfer. Even verbluffend is de soundtrack. Geluiden en (vooral) muziek spelen een cruciale rol in de charme van (500) Days of Summer en dus is het heerlijk om een geluidsspoor te ontdekken dat die charme in diepe bassen en frivole hoge noten omzet.

EXTRA'S
Op het eerste gezicht ziet de bonussectie er redelijk mooi uit, maar nadere inspectie geeft een minder fraai beeld. Last Days of Summer (14 min.) is nochtans een goede opener, met een aantal geknipte en verlengde scènes die aantonen dat in de montagecel wijze beslissingen zijn genomen. Ook Bank Dance (4 min.), een kortfilm opgebouwd om een song van Zooey Deschanel met zijzelf en Gordon-Levitt in de hoofdrol, is bijzonder aangenaam om naar te kijken. Heel wat minder geïnspireerd is Mean's Cinemash (3 min.) waarin een scène uit (500) Days Of Summer wordt overgedaan in de stijl van Sid and Nancy. Conversations with Zooey and Joseph (12 min.) laat de twee hoofdrolspelers elkaar interviewen over hun aandeel in de film, maar veel inzicht levert dat niet op. De Muziekvideo (4 min.) van Sweet Disposition is evenmin een aanwinst voor de bonussectie. Wie het nut van een Digitale kopie inziet, vindt die ook als tweede schijf bij deze release. Jammer aan de extra's is vooral dat een audiocommentaar van de regisseur - wel aanwezig op de Amerikaanse disk - hier niet terug te vinden is.




CONCLUSIE
(500) Days Of Summer is een verfrissende, moderne kijk op relaties, die enerzijds hipper dan hip is, maar anderzijds een treffend inzicht biedt in wat liefde is en waarom het ons van het ene op het andere moment van extase in depressie kan doen verzeilen. Beeld en geluid zijn een revelatie op deze Blu-ray, maar de bonussectie oogt karig wegens te weinig diepgang.