FILM
Doctor Earl Dopler (French Stewart) probeert in een verschrikkelijk doorzichtige vermomming het land te verlaten, maar hij wordt tegengehouden door schimmige agenten van een multinational, geleid door Henry Gates (Michael Biehn) die hem vriendelijk maar kordaat verzoekt om verder te komen werken aan zijn "uitvinding". De geleerde heeft echter nog een specimen van zijn vondst kunnen versturen naar zijn voormalige professor fysica, doctor Gibbs (Robin Thomas). Die is echter druk bezig een generatieconflict uit te vechten met zijn zoon Zak (Jesse Bradford), die vindt dat vader méér tijd doorbrengt met zijn doctoraatsstudenten dan met zijn eigen zoon, en die tegelijkertijd probeert om vader te laten tekenen om borg te staan voor een autolening. Wat zijn liefdesleven betreft, probeert Zak wanhopig het hart te winnen van Francesca (Paula Garcés, The Shield), de dochter van de Venezolaanse consul. Vader Gibbs is echter op vakantie, en het artefact, een horloge, komt in de handen van zijn zoon Zak terecht. Het horloge verhoogt drastisch het metabolisme van zijn gebruiker, waardoor de tijd voor hem quasi stilstaat, en hij voor een waarnemer buitenaf sneller dan de bliksem reageert. Samen met Francesca en zijn boezemvriend Meeker (Garikayi Mutambirwa) heeft hij met het horloge hét ideale instrument in handen om hopen kattenkwaad uit te halen. De NSA ziet dat echter anders: wie belet immers om criminelen als Saddam Hoessein (de film dateert uit 2002, remember?) om het Witte Huis vol bommen te stoppen terwijl voor de Amerikanen de tijd stilstaat? Enfin, agent Moore (Ken Jenkins) eist dat Gates zijn uitvinding overdraagt aan de regering. Gates laat intussen Dopler aan een moordend tempo aan de uitvinding werken: in die paar weken tijd is door het veelvuldige gebruik van de hypertime Dopler al twintig jaar ouder geworden. Wanneer Dopler bekent dat zijn collega Gibbs mogelijk ook een horloge heeft, wordt de jacht geopend, en stuurt Gates enkele van een horloge voorziene mannetjes op Gibbs af om het ontbrekende horloge te recupereren. Die worden natuurlijk geconfronteerd met het feit dat niet vader Gibbs maar zoon Gibbs het horloge heeft. En die laatste is niet van plan om die zonder slag of stoot af te geven. Zak moet een breekbare alliantie vormen met Dopler, die hoopt het horloge in te ruilen voor een middel waardoor zijn verouderingsproces teniet kan worden gedaan.

 

Alhoewel er in tegenstelling tot Back To The Future een groot deel van de wetenschappelijke logica niet klopt - zo rijden auto's in hypertime ook tegen normale snelheid als de bestuurder een horloge om heeft; en zou het mogelijk zijn om in accelerated time niet-geaccelereerde lucht in te ademen? - en alhoewel het idee gepikt is uit een strip van de reeks Baard en Kale (De Stunt van Stomp), waarin de wetenschappelijke paradoxen die door de suspension of disbelief ontstaan handiger worden omzeild, is Clockstoppers een redelijk onderhoudende en sympathieke film. Star Trek: The Next Generation-acteur Jonathan Frakes heeft zich de afgelopen jaren meer toegelegd op regisseren, en dat gaat de man duidelijk af. Deze Nickelodeon-film is wel duidelijk politiek hypercorrect ingekleurd, want bij de invulling van de cast moesten en zouden de rassen uit de Amerikaanse smeltkroes op basis van evenredigheid gelijkwaardig verdeeld worden. Tot echte dramatische excessen heeft dat niet geleid, want alhoewel de jonge acteurs die de drie hoofdrollen spelen, Bradford, Garces en Mutambirwa, duidelijk nog maar net van acteerschool af zijn, hebben ze alledrie toch al met de rest van hun palmares bewezen dat ze zeker niet de slechtste keuze waren. De film wordt naar het einde toe redelijk verwarrend en dreigt daar soms te verzuipen in een lawine van computereffecten, maar met een enorme kunstgreep wordt naar goeie familietraditie alles wat scheef was weer rechtgezet. Of toch niet...? De slotscène toont aan dat de makers toch nog wel aan een sequel dachten. De speciale effecten zijn oké en de dialogen zijn niet zodanig debiel allesuitleggend dat de makers verdraaid met de hiaten in hun wetenschappelijke theorie wegkomen. Je merkt zelfs amper dat je verzeild raakt in een standaard pril koppeltjesverhaal, vermengd met een portie vader-probeert-zijn-zoon-te-begrijpen. Een deel van de film kan makkelijk worden afgeschreven als steriel, maar anderzijds is het een ongecompliceerde jeugdfilm die volwassenen ook zal weten te bekoren.

 

BEELD EN GELUID

De beeldverhouging van 1.78:1 is strikt genomen niet de originele 1.85:1, maar het verschil is miniem. Voor een standaard definitie-dvd is dit een redelijk heldere transfer met vibrante kleuren die soms wat neigen naar het overdrevene; het is per slot van rekening een jeugdfilm die een somber palet kan missen als kiespijn. Het contrast is mooi, wat onder meer te zien is aan de vele wetenschappelijke apparatuur in de laboratoria van Gates. De huidtinten zijn realistisch, er is voldoende schaduwdetail aanwezig (onder meer wanneer Zak zijn familie heeft "stilgezet" net wanneer haar zus een pretzel in haar mond mikt). Er zitten weinig tot geen artefacts in, met misschien af en toe een moiré-artefact aan het rooster van een wagen als uitzondering. De print is een klein beetje grainy, maar dit stoort niet. De Engelse Dolby Digital 5.1-track is een beetje onevenwichtig. De dialogen klinken nogal stil ten opzichte van de in de soundtrack gebruikte hits, en ook de speciale effecten worden iets te veel benadrukt. Wel zeer goed afgewerkt is het DJ-duel ongeveer in de helft van de film.

EXTRA'S

De hoeveelheid bonusmateriaal op dee dvd is ondermaats. De documentaire "The making of Clockstoppers" (11 min.) is voor de volle 100 % een promotiefilmpje dat niet echt veel inzicht biedt in het "maken van de film". Dan volgt er een videoclip van het nummer Holiday in my head van Smash Mouth (3 min.), en vier promospots (samen 2 min.). Afsluitend staat er nog de trailer van de film zelf (2 min.) op.

 

CONCLUSIE

Clockstoppers is een aardige en verrassende sciencefictionfilm voor de jeugd, die niet al te veel pretentie heeft om de beste film in zijn genre te zijn, maar waarvoor regisseur Jonathan Frakes duidelijk zijn best voor heeft gedaan. Technisch is de schijf voldragen maar het bonusmateriaal is minimum minimorum. Toch vindt u tegenwoordig deze titel volop in de afprijsbakken met een vriendelijk prijskaartje.